"Seni kaybedemem." dedim.
Avuç içleriyle yanaklarındaki taze ıslaklığı yok etti.
"Beni kaybedeceksin."
~
Böyle, değil mi? Sadece hatıralar Aren. Önemli olan sadece, bu dünyaya bıraktığımız hatıralar."
~
Bana yönünü kaybedip boğulan, dalgalarla boğuş...
Nedense sanki kitabı yeni yazıyormuşum gibi bir his var içimde. Beş sene ara verdikten sonra tekrar yazmaya başladığım zaman da böyle hissetmiştim. Hem çok heyecanlı, hem çok zorlayıcı.
SÜRECİ HIZLI İŞLEMEYE KARARLIYIM. UMARIM ARALARDA BİR ŞEY KAÇIRMAM.
OY VERİP, YORUM ATMAYI İHMAL ETMEYİN. ✨
Keyifli okumalar...🌸
| ÇORBA 2 |
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ "Kötü olma... Yarın... İstemiyorum. İyi olmaya layıksın."
"Seninle iyiyim. Her zaman iyiydim. Ve inan ki bana öğrettiğin, öğreteceğin her şey adına iyi olacağım Aren."
Düpedüz yalandı... ~
𓆩ᬊᬁ𓆪
"Harika değil mi?"
"Evet. Böylesini daha önce hiç görmedim." dedim, adeta ışık saçan suya bakarak.
"Şuraya kadar yüzmeye ne dersin?"
"Yüzerim ama çok başarılı değilim Aren, biliyorsun."
"Hadi ama! Lütfen lütfen..."
Tereddüt ettim. "Emin olamadım şimdi."
"Tamam, ben seni tutacağım. Bana güveniyor musun?"
"Sana her zaman güveniyorum."
Elimden tuttuğunda birlikte suya yürüdük ve saniyeler içinde boğazımıza kadar battık. Bana sarıldığında endişeliydim çünkü ayaklarım yere değmiyordu. Ama mutluydum. Gözlerine baktım. Öptüştük...
Deniz berraktı, havadaki güneş yüzümüzü yakıyor, suyu parlatıyordu. Cennette gibiydik, her şey huzurluydu.
"Aren, sanırım bir sorun var." dedim ayak bileğimde hissettiğim ağrıyla birlikte. Gözlerimi acıyla, sıkı sıkıya kapattım. "Aa! Tanrım, sanırım kramp girdi..."
"Korkma. Bir şey olmayacak."
Onun sesiyle birlikte sıkı sıkıya kapattığım gözlerimi acıyla açtım, Aren'i göremedim. Tek başımaydım.
