"Seni kaybedemem." dedim.
Avuç içleriyle yanaklarındaki taze ıslaklığı yok etti.
"Beni kaybedeceksin."
~
Böyle, değil mi? Sadece hatıralar Aren. Önemli olan sadece, bu dünyaya bıraktığımız hatıralar."
~
Bana yönünü kaybedip boğulan, dalgalarla boğuş...
Sıska vücuduna sarıldığımda bana kuvvetlice sarılarak karşılık verdi.
Gökçe ve Gökalp'e de sarıldıktan sonra içeri girdik.
Onları gören Cemre ve Gökay anında ayaklanıp selamlaştılar. "Ee..." dedi Gökay. "Min-jun nerede?"
Min-jun'a davetiyeyi bizzat Kutay kendisi yollamış ve onu davet etmişti.
"İnsanların beni unutmuyor olması harika." dedi bir ses. Kafamı sağa çevirdiğimde herkes de benimle birlikte sese dönmüştü.
"Min-jun!" dedim sevinçle. Koşar adımlarla yanına vardım ve boynuna sarıldım. Aynı şekilde iri kollarını bana sararak karşılık verdi. Ona karşı her zaman ayrı bir mahcubiyetim vardı.
"Hoş geldin." dedim geriye çekilerek.
"Hoş buldum." dedi. Cildi hâlâ cam gibi pürüzsüz, saçları parlak ve bakımlıydı.
"Sen kilo mu aldın bakayım?" dedim onu süzerken.
Kollarını iki yana açtı. "Normal değil mi? Her sabah erkenden kalkıp bedenime yatırım yapıyorum." dedi kahkaha atarak.
"Türkçe'yi nasıl unutmuyorsun sen dostum?" Gökay'ın sesi yakından geldi. Min-jun'la sarılıp selamlaştılar. "Nasıl deniyordu sizde..? Benim bir ayağım burada." diye yanıtladı Min-jun.
