"Seni kaybedemem." dedim.
Avuç içleriyle yanaklarındaki taze ıslaklığı yok etti.
"Beni kaybedeceksin."
~
Böyle, değil mi? Sadece hatıralar Aren. Önemli olan sadece, bu dünyaya bıraktığımız hatıralar."
~
Bana yönünü kaybedip boğulan, dalgalarla boğuş...
BÖLÜM SONUNA BİR SORU BIRAKTIM. YANITLARSANIZ SEVİNİRİM. BENİM İÇİN ÖNEMLİ.
Size klasik bir müzik bırakıyorum. Drama kraliçeniz sizi daha fazla deşmek istiyor. 😂 Dinleyerek okuyun ve bölüm sonu sorusunu yanıtlayın lütfen. 🌸
🧭Van Gogh/Virginio Aiello ve On Piano🧭
Keyifli okumalar...🌸
| HALLETTİM 2 |
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aren karavanın dışına çıkmış beni birkaç metre öteden izliyordu. Yavaşça annem ve babamın mezarı arasındaki küçük boşluğa girdim. Ellerimi iki yana açıp mezarların ikisine de aynı anda dokundum. Ne zaman gelsem ne diyeceğimi bilemiyorum. Sizi özledim, sizi seviyorum, size ne zaman kavuşurum, keşke yanımda olsaydınız..? Bunlar mıydı? Binlerce defa sıraladığım cümleler arasında kayboluyordum. Her sene olduğu gibi, yine onları sevdiğimi bilmelerini istiyordum. Sanki beni duyacaklarını düşünerek sesli sesli konuştum.
"Merhaba baba. Merhaba anne."
Karşımda olmaları için canımı bile verirdim. Ancak bunu şu an sadece hayal edebilirdim.
Gözlerim yanmaya başladığında burnuma kadar ulaşan sızı içimi kavurdu. Yanaklarım ıslandı, kendimi de tutmuyordum. Ellerim hâlâ mermerlerine dokunurken konuştum.
"Ben geldim ve sizi hâlâ seviyorum. Hem de çok. Her seneden farklı olarak, bugün size anlatacaklarım var." Ardından boğazımda biriken onca sözcüğü yuttum, babamın mezarına döndüm ve kısa bir cümle kurdum.
"Artık tam anlamıyla ismim gibiyim baba."
Güçlü, dimdik, kuvvetlice çağalayan koca bir şelaleydim. Nereye aktığım önemli değildi, yapabildiğimin en iyisini yapıyordum.
Yaşamak yapabileceğimin en iyisiydi, ben de öyle yaptım.
"Bir adama aşık oldum." Yüzümde oluşan tebessüme engel olamadım o an. "Hem de çok güzel bir adama."
Ne kadar derin bir nefes alınıyorsa, o kadarını aldım. "Birileri hakkında konuşulduğunda, diğer tarafta iyi veya kötü yüzleşileceği söylenir. Ve sanırım bu yüzden..." Gözlerimi acıyla, sıkıca kapattım, bu kendime ettiğim ilk itirafımdı. "O sanırım benden önce sizi görecek."
"Yanına gelmemi ister misin?" Yapabildiği kadar sesli bir şekilde seslendi Aren. Omzum üzerinden arkaya, ona baktım. Hayır anlamında kafamı hafifçe salladım. Kötü göründüğümü biliyordum, endişelenmesini anlıyordum.
Omzumdan düşen şalın ucunu tekrar omuz arkama attım ve saygıyla başımdaki örtüyü düzelttim. Babamın mezarına doğru yaklaşıp rüzgârdan toprağının üzerine düşmüş birkaç yaprağı alıp kenara attım. Üzerinde ektiğim çiçekler tazecik duruyordu sanki. Şaibeli otlar yoktu, bu yüzden fazla temizlenmeye ihtiyacı yok gibiydi. En dibine oturdum. Onunla paylaşmak istediğim her şey için şimdi hazırdım.
