"Seni kaybedemem." dedim.
Avuç içleriyle yanaklarındaki taze ıslaklığı yok etti.
"Beni kaybedeceksin."
~
Böyle, değil mi? Sadece hatıralar Aren. Önemli olan sadece, bu dünyaya bıraktığımız hatıralar."
~
Bana yönünü kaybedip boğulan, dalgalarla boğuş...
Geciktiğimi biliyorum ama ben bi' şey yaptım... 👉👈
Evlendim. 🥹♥️
~
OY VERMEYİ İHMAL ETMEYİN. ❤️
Bıraktığım müziği "✨" emojisinden sonra başlatıp replay dinlerseniz harika olur.
🧭Lola Astanova & David Aaron Carpenter / Tango🧭
Keyifli okumalar...🌸
| HB/2B/4B 2|
❝ ZARF GÜNLÜKLERİ 9 ❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Salsa provası için yaptığımız buluşmada Kiraz ve Kutay bize kendilerince figür öğretmeye uğraşırken, Gökay ısrarla bu kadar kıvrak olamayacağını söylemiş ve Cemre de aynı ısrarla yapabileceğini diretmişti. Ben ise Evrim'le yan yana, bilhassa gerginlikle oturup, fark edilmek istemiyormuşum gibi ağzımı bile açmamıştım. Ne yazık ki kalabalık değildik ve direk gibi de ortadaydım. Birkaç deneme yapmıştık fakat asla başarılı değildi.
Eline her dokunduğumda tuhaf hissediyordum. Belime her sarılışı beni kül eder gibi yakıyordu. Üzerimdeki bu gerginlik ve huzursuzluk yükselişe geçiyor, adımımı en az iki saniye geç atmama sebep oluyordu. Bu gözle görülür bir şekilde Evrim'e de, bir beton misali çarpıp geçiyordu.
Bunu ne Evrim yapabiliyordu, ne de ben...
࿐⧽❈⧼࿐
"Bak..." dedim yutkunarak. "Yapamıyorum tamam mı? Yani olmuyor. Lütfen daha fazla üzerime gelme Cemre."
"Üzerine gelmiyorum." dedi net bir ifadeyle. "Sadece çok gerginsin. Bütün prova boyunca böyleydin." Elindeki fincanın birini bana uzattı. "Neden olduğunu ise iyi biliyorum."
Fincanı elinden alıp önümdeki masaya bıraktım ve derin bir nefes verdim. "İyi madem, anlıyorsan."
Masanın çevresini dolanıp kendi koltuğuna yerleştiğinde geriye doğru uzandı ve uzun, ince telli saçlarını toplayarak tek omzunun üzerine aldı. O sırada köşede asılı duran stetoskopa bakıyordum. Kaçmak ister gibi, gözlerimi ofisin belirli noktalarında gezdiriyordum.
"Gökay'ı ilk gördüğümde ne hissetmiştim biliyor musun Çağıl?" diye sordu. Gözlerimi ona çevirdiğimde beyaz panjurların arasından dışarıya doğru bakıyordu. Sessiz kaldığımda gözlerini bana çevirdi. "Hiçbir şey." dedi gülümseyerek.
