"Seni kaybedemem." dedim.
Avuç içleriyle yanaklarındaki taze ıslaklığı yok etti.
"Beni kaybedeceksin."
~
Böyle, değil mi? Sadece hatıralar Aren. Önemli olan sadece, bu dünyaya bıraktığımız hatıralar."
~
Bana yönünü kaybedip boğulan, dalgalarla boğuş...
REPLAY MÜZİKLE OKURSANIZ SEVİNİRİM. BÖLÜM BİRAZ UZUN, MÜZİK KESİLMESİN. 🌸
ŞARKI ÇEVİRİSİNİ BÖLÜME BAŞLAMADAN BIRAKIYORUM. 💕
🧭Patrick Watson/ Je Te Laisserai Des Mots 🧭
PART-2
Keyifli okumalar... 🌸
|KIRMIZI OK 2|
❝ ZARF GÜNLÜKLERİ 14❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Sana notlar bırakacağım, kapının altından. Şarkı söyleyen Ay'ın altında, ayağının bastığı yerin yakınında. Kış mevsiminde derinlerde gizlenen ve sen bir anlığına yalnız olduğunda, öp beni istediğin an.~
Yaklaşık 15 ay önce...
KANG MİN-JUN (Min-jun Kang)
"Burada olman güzel." dedi gülümseyerek. "Geldiğin için teşekkür ederim."
"Türkiye'deki kızlar güzel olmasa gelmezdim." dedim kahkaha atarak.
Güler yüzüme tepki vermeden, "Hazır kimse yok... Sana bunu vermek istedim." diyerek elindeki büyük kutuyu masanın üzerinden bana doğru ittirdi.
Yüzümdeki gülümseme kaybolurken, "Bu nedir?" diye sordum.
"Hepsini göreceksin, açtığında." diye yanıtladı. Yorgun görünüyordu ve onu daha fazla yormak istemiyordum. Meraklanmıştım. Kutunun altındaki yarı görünür zarfı eliyle çekerek kutunun üzerine bıraktı. "Bu zarf ve sen..." dedi. Bir şeyin açıklamasını yapmak istiyor ama dili çözülmüyor gibiydi. "Bunu al, git."
Hiçbir şey konuşamamıştım. Bitkin görünüyordu. Geldiğimden beri ev boştu ve kimse yoktu. Çağıl'ın stüdyoda olduğunu düşündüm. Aysel ablanın ise nereye gittiğini bilmiyordum.
"İyi misin?" diye sordum. Yerinden yavaşça kalktı ve kitapların dolu olduğu raflardan birine ilerledi. Halsizce bir kitap çektikten sonra, "Uykum var, dinlensem iyi olur." diye söylendi kendi kendine. "Onlar gelmedi... Git." Yavaş adımlarla kütüphaneden çıktı ve yatak odasına ilerledi.
Hızla ayaklanıp peşine düştüm. "Aren." Bana önünü döndüğünde yüzüne baktım. "Hediye için teşekkür ederim. Seul'da olanlar için borçlu hissettiysen..."
Bana doğru birkaç adım attı ve sarılmaya çalışır gibi üzerime yaklaştı. Ona sarıldığımda konuştu. "Hediye değil Min... Görev."
Kaşlarım çatılırken bedenini benden uzaklaştırdı ve beceriksizce tuttuğu kitaba sarılarak yatak odasına girdi. Ardından sessizce kapıyı kapattı. Kütüphaneye dönüp kutuyu aldım. Üzerinde adımın yazılı olduğu zarfı ise ön cebime soktum.
