"Seni kaybedemem." dedim.
Avuç içleriyle yanaklarındaki taze ıslaklığı yok etti.
"Beni kaybedeceksin."
~
Böyle, değil mi? Sadece hatıralar Aren. Önemli olan sadece, bu dünyaya bıraktığımız hatıralar."
~
Bana yönünü kaybedip boğulan, dalgalarla boğuş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir süre konuşmadan yatağın üzerinde oturmaya devam etti. En son, "Üşümedin mi?" diye sordu.
Tabloma son birkaç dokunuşumu da yaptıktan sonra cevap verdim.
"Hayır."
"Bu akşam burada mıyız?"
Paletimi yere koydum.
"Hayır."
"Bitti mi çalışman?"
Ayağa kalkarak esnedim. "Evet."
"Hemen gidecek miyiz peki?"
"Hayır."
"Ne yapacağız?"
"Ne yapmak istersin?"
"Bugün görebileceğim en güzel şeylerden birini gördüm. Bence bir şeyler isteme hakkımı kullandım."
"Kahve içelim. Bir şeyler yiyelim."
"Aç mısın?"
"Bugün hiç bir şey yemedim."
"Neden?"
"Zamanım olmadı diyelim."
'Peki.' der gibi omuzlarını silkti.
Ben fırçalarımı ve paletimi temizlerken o da kahvelerimizi yapıyordu.
"Sabaha kadar kurumasını bekleyecek misin bu resmin?"
"Çok değil."
"Ne hissediyorsun?"
"Nasıl yani?"
"Resim yaparken diyorum."
Fırçalarımı kabıma özenle yerleştirirken paletimi bir kenara koydum.
"Bu biraz karışık."
"İstediğin şeyi çizebiliyor musun?"
Mutfağın ufak tezgâhına yaslanıp onu izlemeye başladım.
"Hayır. Hissettiğim zaman çizebiliyorum."
"Hissetmediğinde acil bir tablo çıkarman gerekirse bunu nasıl yapıyorsun?"
"Yapamıyorum."
Kahve dolu bardaklardan birini önüme sürdü ve ince bir hareketle kulpunu bana çevirdi.
"Bu belirsizlik içinde, bu kadar tabloyu nasıl çıkarıyorsun peki?"
Bardağı rahatça aldım ve avuçlarımla sardım.
"Etrafımdaki her şey hafızama çok çabuk geçer. Bazı anlar kimse için ifade etmeyebilir ama ben çok fazla şey yakalarım."
Kahvesini aldı, karavanın arka kısmına ilerleyip yatağın üzerine oturdu. Bacaklarını topladı ve bir eliyle yatağın boş yerine birkaç kez hafifçe vurarak oturmamı istediğini belli etti. Gösterdiği yere oturdum ve bacaklarımı topladım. Karşı karşıyaydık. Yerinden kalkıp mandalı çekerek karavanın arkasını kapattı ve ellerinin tersiyle perdelerini iki yana sıyırdı. Gökyüzünü ve kararmış denizin bir kısmını karavanın içinden görebiliyorduk. Yatağın hemen başında duran küçük kumandayı aldı ve birkaç düğmesine bastı. Floresan ışıkları söndürüp yerine renkli ışıkları yaktı. Ortam, göz yormayan ve her şeyi daha şeffaf görebileceğimiz, tatlı ve sıcak bir izlenim veriyordu. Eski pozisyonunu geri alıp kahvesinden bir yudum aldı.
