"Seni kaybedemem." dedim.
Avuç içleriyle yanaklarındaki taze ıslaklığı yok etti.
"Beni kaybedeceksin."
~
Böyle, değil mi? Sadece hatıralar Aren. Önemli olan sadece, bu dünyaya bıraktığımız hatıralar."
~
Bana yönünü kaybedip boğulan, dalgalarla boğuş...
BAZI YERLERE FARKLI ZAMANLARDA, FARKLI DUYGULARLA GERİ DÖNDÜK BU BÖLÜMDE.
BÖLÜM MÜZİĞİNİ REPLAY OLARAK DİNLEYİN.🌸
ÇEVİRİSİ BU BÖLÜME HEDİYEM OLSUN. YUKARIDAN İZLEYEBİLİRSİNİZ.🥲💕
🧭Taylor Swift / Cardigan🧭
Keyifli okumalar...🌸
| KAZ DAĞLARI 2 |
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Nereye gittiğimiz söylecek misin?" diye sordum. Karanlık ve boş yola bakıyordum.
Aren'in uzun zaman sonra, neşeli gülüşü yine yüzündeydi. "Yarın alışverişe çıkmadan önce, bugün bir yere gitmemiz gerek. Sürpriz." dedi sırıtarak.
Cebinden bir kağıt çıkarıp, bana göstermemeye çalışır gibi hafifçe eğdi, "Sağdan girecekmişiz. Tüh... Neyse ileriden dönerim." diyerek, kağıdı katlayıp cebine soktu.
Gideceğimiz yer için kendince harita mı çıkardı, diye düşündüm. Hiçbir şey söylemeden kafamı cama yaslayarak karavandan dışarıyı izlemeye başladım. Uzun bir sessizlikten sonra anlık bana bakarak, "Ne düşünüyorsun?" diye sordu.
Kafamı yasladığım yerden kaldırıp ona baktım. "Hiçbir şey."
"Sana bir şey sormak istiyorum."
"Dinliyorum."
"Birgün..." dedi.
Direkt gözlerimi devirdim. Yine şu mahvedici konuşmalardan birini yapacaktık.
"Birgün evlenmeyi düşünseydin, senin için o kişi olabilir miydim?" diye sorunca oturuşumu düzelttim. Bunu beklemiyordum. Alışverişin Yakup dede için sıradan bir görüntü olayı olacağını düşünüyordum. Bu beni teyit etmekse eğer, doğrusunu yapıyordu.
Yutkundum ve cevap verdim. "Yani... Senden daha iyisini tanımadım. Muhtemelen olurdun."
Yoldan gözlerini ayırmadan, acıyla kahkaha attı. "Ama zamana ihtiyaç vardır. Benim ömrüm az. Muhtemelen o kişi olamam."
Kendiyle dalga geçer gibi söylemişti bunu.
Espiri mahiyetinde söylediği bu tip şeylerden haz etmiyordum. Bu evlilik olayının sahtesini yapmayacağını söylemişti. Ancak şimdi de benim geleceğim için endişe ediyordu. Kırklı, ellili yaşlarımda yanımda olamamaktan hayıflanıyordu. Bunu bu şekilde söyleyemediği için şakalaşarak ifade ettiğini biliyordum.
Zamana ihtiyaç vardır. Bu çok doğruydu. Peki, ya yeterince zamanımız yoksa?
Boşta kalan elini tuttum. "Sen benim ihtiyacım olan şey değilsin Aren. İstediğim şeysin." dedim.
