Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan.
Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim.
Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın ateş parçalarım. 🔥
Magnetic Field - Anne Nikitin
Soild Gold - Lo Nightly
Binary Sunset - Daniel Ciurlzza
Tu vas me detruire - Daniel Lavoie
Killer - Mblue
Derdini Bana Anlat - Ufuk Baydemir
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
74.Bölüm: CANAVARI ANLAMAK VE ADALETİ ARAMAK
Karşımda bir kamera vardı. Beni tüm dünyaya izleten bir kamera. Tüm ulusal kanalarda yüzüm vardı, herkesin televizyonlarının ekranlarında ben vardım.
Peki neden vardım? Yüzümü göstermek için mi? Hayır. Hiçbir zaman amacım bu olmamıştı. V sadece benim yüzüm olmamalıydı.
Zorunda olduğum için şu an herkesin ekranındaydım. Sesimi son kez duyurmak için.
Ateş endişeli gözlerle beni izlerken onun sarı harelerine baktım, sadece bir bakışımla onu rahatlatacak kadar çok tanıyordum onu. O da benim bir bakışımla rahatlayacak kadar beni tanıyordu. Nefesini sakin şekilde verdi, kulağımdaki kulaklıkta onu duyabiliyordum ama o beni duyamıyordu.
"Her şey yolunda mı Ateşpare?" Sorusuna yanıt verecek bir harekette bulunmadım, dikkatimi kameraya çevirdim tamamen.
"Herkese merhaba Türkiye. Tüm iş yorgunluğunuz üzerindeyken biraz dinlenmek için ekranı açtığınızda neden beni gördüğünüzü merak ettiğinizi biliyorum. Yaşıyor olmama da tutuklu olmadığıma da şaşırdığınızı biliyorum. Bu benim cevherim değil, bu adalet sisteminin verdiği bir açık da değil. Şu an buradayım çünkü buna izin verildi çünkü V en başından beri bir projeydi."
"Lütfen kimseyi kışkırtma," dedi Ateş beni dikkatle izlerken. Bir elini çenesine koymuş, üstündeki lacivert gömleği bedenini tamamen sarmıştı.
"Bugün size hayat hikayemi anlatmak istiyorum, sıkılırsanız başka kanala geçmek isterseniz yine beni göreceksiniz o yüzden hiç zahmet etmeyin." Güldüm. Ellerimi önümde birleştirmiştim. Beden dilimle, cümleler arasında verdiğim sakin nefeslerle bile ekrana bir mesaj veriyordum her saniyede.
"Ben neden V'yim? Ne oldu da ben böyle bir canavara dönüştüm? Bunu merak ettiğinizi biliyorum. Ben doğal bir insan değilim. Annem Ahu Erizgi bana hamileyken şiddet görüyor ama kocası polis olduğu için her şikayetinde üstünü örtmeyi başarıyor. En sonunda karnına aldığı darbeyle düşük riski geçiriyor, gittiği hastanede yanına bir adam geliyor ve ona bir teklifte bulunuyor. Anneme benim yaşayabileceğimi hatta daha üst bir insan olabileceğimi ve bu işin tüm risklerini anlatarak bana yapılacak deneyin ilk adımını atıyor. Bunu yapan kişi de kocamın babası. Deneyin adı 'Mükemmel insan projesi' İlk denek değilim ve son da değilim. Annem doğumum sırasında vefat ediyor ve deney başarısız sayılıyor. Bu sırada fedakâr bir ablayla ve ruh hastası bir babayla kalıyorum. On bir yaşımda ablamın çektiği işkencelere dayanamıyor ve öz babamı kendi silahıyla öldürüyorum. Ablam benim hayatımın da mahvolmasını istemediği için cinayeti üstleniyor ve asıl canavar yerine hapse giren o oluyor. Hırçın bir çocuktum, diğerleri gibi değildim, hep isyan çıkaran kişi ben olurdum. Yetimhanedeki tek arkadaşımın uğradığı tecavüz sonrasında bir cinayet daha işliyor ve yetimhaneyi terk ediyorum. Tam bu sırada beni V yapan adamla tanışıyorum, emekli Koramiral Cüneyt Keskin'le. O benim denek olduğumu en başından beri biliyor ve istihbarat için çalışıyor. Bana yıllar boyu eğitimler vererek deneyi olabildiğince verimli hale getiriyor. Sonunda da karşınızda gördüğüm kişiye dönüşüyorum."
