Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan.
Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim.
Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ateş parçalarım! 🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Plans - Grizzliy Bear
Left Outside Alone - Blind Channel
37.Bölüm: KANLI MAKAS
Her ihtimali düşünüyordum, görünmez bir tabloyu izliyor ve bağlantı kurmaya çalışıyordum. Her olasılık beni farklı bir sonuca çıkarıyordu, beynimin içindeki gürültü etrafı duymamı engelliyordu. Her ihtimali düşünmüştüm ama sonunda ablamın zarar göreceği hiçbir ihtimali düşünmeye benim karanlık zihnim dahi izin vermemişti.
Başımdaki ağrı katlanarak artıyordu, uçak inmek üzereydi ve benim bir dakika daha dayanacak takatim kalmamıştı. Tek başıma içtiğim viski şişesi yarılanırken Ateş beni izliyordu. Üstünü bile değiştirmemiş, gömleği kırışmıştı, yüzünde dinç bir ifade vardı. Beni sakin tutmaya çalışıyordu çünkü o da V'nin öfkesinin ne kadar tehlikeli olduğunu biliyordu.
"Bunu kendine yapma." Dedi çatık kaşlarıyla. Halim olsaydı gülebilirdim de ama beynim o kadar düşünmeye yoğunlaşmıştı ki artık vücuduma komut göndermiyordu sanki. Kendime neler yaptığımı bilse içkinin ne kadar masum kaldığını o da anlardı aslında.
Pusat yeni yeni kendine gelebiliyordu, kusmaktan rengi solmuştu ve sesi çıkmıyordu. Kısık bakışları üstümdeydi, aynı Ateş gibi o da sessizdi. Olayı öğrenir öğrenmez sarhoşluğunu kenara atmış ve kendine gelmişti, üstündeki kusmuklu gömleği de uçakta değiştirmeyi akıl etmişti. Üstünde Ateş'e ait siyah bir tişört vardı. Saçları birbirine girmişti ve kendisi gibi dağınık duruyordu.
"Şahin'in yerini ya bulmuşlardır ya da bulmak üzerdirler. Şahin kolay kolay açık oynamaz, ablana zarar vermesi bir savaş ilan etmesi demek, üst üyeler buna asla izin vermeyecektir. Amacı ya gözdağı vermek ya da saçmalamak, ablan zarar görmeyecek." Dedi Ateş, arkasına yaslanarak.
"Asla bana uymayacak bir şey yaparak sana inandım, o aptal adamlarının ablamı koruyacağına inandım. Merak etme, bir daha olmaz zaten." Sözlerimle vücudu kasılırken, yüzü gerilmişti. Yerinde dikleşti.
"Benimle İtalya'ya gelmek için sayıklayan sendin." Dedi artık o da bir noktadan sonra sakinliğini kaybederek. "Zaten korumuşlar, Aylin korkup ona inanmasa ve eve girse bunların hiçbiri yaşanmayacaktı. Ablandan bir şeyleri saklaman onu korumuyorsun, anla artık. Onu daha çok tehlikeye atıyorsun." Haklı olduğu yerler olduğunu biliyordum ancak kabullenmiyordum.
"Ne deseydim? Hoşlandığın adam aslında ölü, sana sulanan adam da onun katili amacı her ne boksa artık bizi rahat bırakmıyor. He bu arada ben de dünyaca aranan bir seri katilim aslında, nam-ı diğer V'yim mi deseydim?"
Eli sakallarında asılı kaldı, gözleri kısıldı sözlerimle. "Ablana o kadar tozpembe bir hayat yaşatmak istiyorsun ki onu karanlığın kalbine sürüklediğinin farkında değilsin. Ablanın senin gerçek kişiliğini öğrenmesinden o kadar korkuyorsun ki onu göz göre göre tehlikeye atıyorsun. Ablana sadece benden bahsedebilirdin ama yok, ablanın senin bir mafyayla sevgili olduğunu düşünmesine bile katlanamazsın. Söylesene bir gün gerçek kimliğini öğrendiğinde nasıl yaşayacaksın?"
