Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ateş parçalarım. 🔥
Run - Aryabeast
Valkyrie - Robin Carolan
Returning the Crown - Marc Streitenfeld
Sar'altınım - Güncel Gürsel Artıktay
O Yar Gelir - Aytekin Ataş
75.Bölüm: EN ZOR SAVAŞ
Hamilelik bana hiç iyi gelmemişti. Sanki önceden az hissettiğim her duyguyu şu an on katı fazla şekilde hissediyordum ve bu çok yabancısı olduğum bir şeydi.
Bindiğim ATV'nin üstünde son sürat tesise giderken içimde bir sıkıntı vardı. Bu sıkıntının en büyük sebebinin Ateş'in durumu olduğunu biliyordum.
Ne kadar sinir sistemi etkilendiği için umursamamaya çalışsam da sözleri ağrıma gitmişti. Bir yanım ya bunlar gerçek düşünceleriyse diye soruyordu bana.
ATV'nin üstündeyken duyduğum seslerle başımı kaldırdım. Savaş uçakları uçuyordu tepemizde. O az oldu nükleer bomba getirin amına koyayım!
Yol hiç bitmeyecekmiş gibi gelirken sonunda tesise ulaştığımda ATV'yi kapının önünde bırakıp içeri geçtim. Tesiste hep olanın aksine bugün bir kaos hakimdi, herkes bir taraflara koşturuyordu.
Hemen ardımdan gelen Ivan'a çevirdim bakışlarımı. Onun da benim kadar hızlı gelmesi işime yararken elimi omzuna koydum. "Uçaklarla saldırıya birazdan geçerler, onlardan önce davranıp uçaklarını etkisiz hale getirmemiz gerek." Omzuna iki kere vurup elimi indirdiğimde hemen başını salladı olumluca.
"Aslında bunun bir yolu var," dedi Ivan düşünceli şekilde. "Troposfere bir dalga yayarak araçlarını bozabiliriz."
"Neyi bekliyoruz o zaman?" Sorumla eli ensesine gitti sıkıntıyla.
"Bu tesisteki her şey Bay Alanguva'nın erişim izniyle çalışır."
"Benim iznimle de çalışır," dedim ama Ivan başını iki yana salladı.
"Bu daha farklı, sizin sadece erişim izniniz var komut değil." Ateş'e bunun hesabını daha sonra kesinlikle soracaktım, uyuz puşt işte.
"Tamam ben Ateş'i bulacağım," dedim onun yanından hızla uzaklaşırken. Etrafımda gördüğüm birkaç önlüklü kişiye Ateş'i sorduğumda bilgisayar laboratuvarında olduğunu öğrendim.
Burası da labirent gibiydi amına koyayım!
İçimden saydıra saydıra hızla yürürken, parmak izimi okuttum laboratuvara girmek için ama kapı açılmadı. 'Erişim bulunamadı.' Yazıyordu sadece. Birkaç kez daha denedim ama yine açılmadı.
Kapıyı yumruklamaya başlamıştım ki esmer, önlüklü, alımlı bir kız kapıyı açtı. Hemen içeri girecektim ki önümde durarak beni engelledi.
"Buraya giriş izniniz yok." Bugün bana çokça sabır gerekecekti.
"Var, araştırmanı öneririm," diyerek onu işaret parmağımla yana doğru ittirdim.
"Bay Alanguva sizi görmek istemiyor, tesiste olmamanız gerekiyor..." Kız konuşmaya devam ederken ben içeri girdim sinirle daha fazla onu dinlemeden.
Ateş Bey koca bir ekranın önünde oturmuş bilgisayarlarla uğraşıyordu. Saçları karışmış, hali epey bitmiş gözüküyordu. Şimdi beni gördüğünde hemen sarı gözlerine mutluluk parıltıları gelmesi gerekiyordu, kollarını hemen benim için açması gerekiyordu ama o şu an benim Ateş'im değildi. Benimdi ama aslında değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEŞPARE (+18)
ActionKorkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
