Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan.
Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim.
Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ateş parçalarım 🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Finale son 2 bölüm...
Miracle - The Score
77.Bölüm: KAYBEDİLEN ANILAR
Güzel kızım etrafta beyaz elbisesiyle birlikte koşturuyordu. Beyaz teni, omzuna dökülen alacalı saçlarıyla bana bakıyordu. "Anne!" diye sevinçle bağırdığında ben de ona yürüyordum.
Kocaman yuvarlak gözlerinde sarı hareler vardı. Gözlerinin çekikliği ve kalkık burnu bana benziyordu. Yemyeşil bahçede çiçeklerin arasında koştururken dönüp dönüp sevinçle bana bakıyordu.
"Yavaş ol kızım." Arkasından seslendim ama o neşeyle zıplaya zıplaya yürümeye devam etti.
Kıkırdayarak onu izlerken birden üstümüzdeki güneş gölgelenmeye başladı ve hava aniden karardı.
Çok kısa bir an kafamı havaya kaldırdıp geri kızıma baktığımda onu göremedim. Korkuyla etrafıma bakınırken sonunda onu görüp nefesimi sakince verdim. Ta ki yanındaki kişiyi görene kadar.
Kaptan, hep üstünde olan sarı balıkçı tulumu ve beresiyle kızımın yanındaydı. Omzunun üstünden bana baktı.
"Kaptan! Dur!" Bana hep attığı o bilmiş bakışlarından birini atıp kızımın elini tuttu.
"Hayır! Hayır! Kızımı bırak!" Arkalarından koşuyordum ama ben koştukça aradaki mesafe biraz daha uzuyordu.
"Kızımı bırak! Onu da alma benden! Kızım benim gibi olmayacak! O normal olacak!" Haykırarak koşuyordum ama onlara yetişemiyordum.
Yere takılıp düştüğümde uzandığım çimler kalkmama izin vermedi. Ve Kaptan kızımla birlikte gözden kaybolmaya başladı.
Acı bir çığlık attım.
"Aşkın, bebeğim, uyan," Ateş'in sesi ve attığım çığlıkla uyanırken nefes nefese kalmıştım.
Nerede olduğumu anlamam zaman aldı, etrafıma bakındım, odamızdaydım. Bakışlarım karnıma indi, bebeğim karnımda güvendeydi. Rahatlayarak nefesimi verdim. Sadece bir kabustu, kötü bir kâbus.
