Τι σκατά κάνουμε;

Part 32♥️

Με πιάνει από την μέση και με βάζει ήρεμα στο ταξί. Λέει γρήγορα την διεύθυνση και μου σφίγγει το χέρι προσπαθώντας να μου πάρει την ένταση αλλά εγώ έχω χαθεί εντελώς. Η φράση της επαναλαμβάνεται στο κεφάλι μου.

Χωρίς να το καταλαβω έχουμε φτάσει και ο Άγγελος προσπαθεί να με βγάλει από το ταξί. Επανέρχομαι στην πραγματικότητα και ξεκινάω να βγαίνω. Πληρώνει και ανοίγει γρήγορα την πορτα του σπιτιού μας. Δεν με έχει αφήσει στιγμή. Ανεβαίνουμε πάνω στο δωμάτιο μου και με βοηθάει να βγάλω τα ρούχα μου. Βάζω τις μπιτζαμες μου και ξεβάφομαι. Κάθομαι στο κρεβάτι και ακουμπάω την πλάτη μου στην πλάτη του κρεβατιού. Ο Άγγελος πήγε γρήγορα στο δωμάτιο του, έβαλε απλά μια βερμουδα και ήρθε και έκατσε  διπλα στα πόδια μου και ξεκίνησε να μου κρατάει το χέρι.

Άγγελος: καμέλια ανησυχώ (λέει ενώ μου χαϊδεύει το χέρι. Το τρέμουλο μου έχει σταματήσει)
Εγώ: ευχαριστω που με έφερες. Απλά δεν ξέρω αν θέλω να σου μιλήσω για αυτό. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν (λέω χωρίς να τον κοιτάω όμως εκείνος δεν έχει πάρει στιγμή το βλέμμα του από πάνω μου)
Αγγελος: δεν χρειάζεται να πιεστεις να μου πεις τιποτα. Απλά αν θέλεις να μιλησεις σε κάποιον τότε εγώ ειμαι εδώ να το ξερεις. Ισως νιώσεις καλύτερα. Ξεκίνησες να τρεμεις έπειτα από ένα τηλεφώνημα 30 δευτερολέπτων. Αυτος ο άνθρωπος στο τηλεφωνο πρέπει να ασκεί μεγάλη επιρροή πάνω σου. Δεν ξέρω αν πρέπει να τα κρατάς όλα μεσα σου γιατί σου βγαίνει σωματικά.
Εγώ: ναι ίσως έχεις δικιο. Ίσως σου μιλήσω κάποια στιγμή. Τώρα θέλω να προσπαθήσω να κοιμηθω. (Λέω χωρίς συναίσθημα και ξαπλώνω ενώ ο Άγγελος κρατάει ακόμη το χέρι μου)
Άγγελος: όπως θέλεις, καληνυχτα (λέει και πάει να σηκωθεί αλλά του σφίγγω το χέρι και γυρίζει να με κοιτάξει με ένα ερωτηματικό βλέμμα)
Εγώ: σε παρακαλω μην με αφήσεις μόνη μου σήμερα (λέω και νιώθω την φωνή μου να σπάει)

Εκείνος αμέσως με βάζει να κάτσω πάνω του και με σφίγγει στην αγκαλια του. Δεν αντεχω και ξεσπαω σε κλάμματα με λυγμούς. Δεν θυμαμαι από ποτε έχω να κλάψω τόσο αλλά το έχω τόσο ανάγκη, αλλιώς θα σκασω

Ρον Άγγελος

Εγω: οπως θέλεις, καληνυχτα (λέω και πάω να σηκωθώ αλλά μου σφίγγει το χέρι και γυρίζω να την κοιταξω με ένα ερωτηματικό βλέμμα)
Καμέλια: σε παρακαλω μην με αφήσεις μόνη μου σήμερα (λέει και η φωνή της σπάει)

Αμέσως την βάζω να κάτσει πάνω μου και την σφίγγω στην αγκαλια μου. Εκείνη ξεσπάει σε κλάματα με λυγμού. Την αφήνω να κλάψει όσο θέλει. Το ξέρω ότι το έχει ανάγκη αυτό. Ειναι τόσο ευάλωτη αυτή την στιγμή. Δεν την έχω συνηθίσει ετσι. Ποιος ήταν στο τηλεφωνο και κατάφερε να την ταράξει τόσο πολύ;. Την νιώθω να βάζει τα χεράκια της γύρω από την μέση μου ανταποδίδοντας την αγκαλια μου και κουρνιάζει το κεφαλάκι της στον λαιμό μου ενώ δεν έχει σταματήσει να κλαίει.