Τι σκατά κάνουμε;

Part 46♥️

Εγώ: πφ γιατι είναι ο Άγγελος. Με καταλαβαίνει. Με έκανε να του μιλήσω για πολύ προσωπικά μου πράγματα που προσπαθούσα να αποφύγω μέχρι και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Και μου ειπε και αυτός τις δικές τους δυσκολίες. Και όλα αυτά τα έκανε για μένα. Για να νιώσω καλα. Επιπλέον είστε η οικογένεια μου. Ξέρω ότι τόσα χρόνια είμαι μια σκυλα και μισή. Όμως δεν ηθελα κανέναν. Τώρα ξέρω ότι είστε οι μόνοι άνθρωποι που εμπιστεύομαι και που χαίρομαι να περναω χρόνο μαζί τους. Δεν θέλω να χάσω κανέναν σας. (Λέω με απελπισία)
Αλεξ: ηρέμησε μικρή. Είμαστε όλοι εδώ. Ο Άγγελος θα γίνει σίγουρα καλα (λέει και με βάζει στην αγκαλιά του)
Εγώ: πφ ναι θα γίνει. Αλλά κατάλαβα ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορώ να κάνω τίποτα για σας. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα αυτή την στιγμή για να ξυπνήσει ο Άγγελος. (Λέω απελπισμένα και βγαίνω από την αγκαλιά του)
Αλεξ: ε άμα μείνεις άλλες δυο μέρες χωρίς μπάνιο. Τότε ο άνθρωπος θα ξυπνήσει από την βρώμα για να αλλάξει δωμάτιο!! (Λέει και γελάμε)

Άγγελος: α η καμέλια βρωμάει τόση ωρα; Θα έσπαγε το κεφάλι μου αν δεν μάθαινα! (Μιλάει ο Άγγελος από πίσω μας και γουρλωνουμε τα μάτια μας)
Εγώ: ΑΓΓΕΛΕ; Ξύπνησες;;; Πως είσαι;; (Λέω και τρέχω γρήγορα δίπλα του)
Αλεξ: ελα ρε μαλακα επιτέλους (λέει ο αλεξ και πλησιάζει και αυτός από την άλλη μεριά του κρεβατιού)
Άγγελος: σας έλειψα; (Λέει αδύναμα όμως νιώθω τέλεια γιατι βλέπω ότι έχει όρεξη για πλάκα)
Εγώ: καλα ηρέμησε γλυκουλη. (Λέω και στριφογυρίζω τα μάτια μου και αυτός γελάει)
Αλεξ: εσυ καμέλια μην μιλάς! Δεν έφυγες στιγμή από δίπλα του, μέχρι και στα επείγοντα τους έπεισες να σε βάλουν. (Λέει και τον κοιτάζω δολοφονικά)
Εγώ: δεν βγαίνεις έξω να πάρεις τα παιδιά να έρθουν;; Και να φωνάξεις κανέναν γιατρό να τον ενημερώσουμε;; (Λέω απειλητικά)
Αλεξ: πάω πάω. (Λέει και σηκώνεται κατευθείαν)

Εγώ: λοιπόν; Πως νιώθεις; Πονάς;
Άγγελος: ε λίγο. Νιώθω πιασμένος περισσότερο. Θέλω να περπατήσω. Πόσες μέρες είμαι εδώ; (Ρωτάει ενώ με κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια. Γαμωτο πως γίνεται να έχει περάσει όλα αυτά και να ειναι ακόμη τόσο όμορφος;;)
Εγώ: 3 μέρες
Άγγελος: 3 μέρες;; Πω ρε φίλε τι σκατα;;
Εγώ: τουλάχιστον ξύπνησες (λέω κάπως άβολα γιατι δεν ξέρω τι άλλο να πω)
Άγγελος: ευχαριστω που ήσουν εδώ όλες αυτές τις μέρες. Άκουσα τον αλεξ που σου έλεγε να πας στο σπίτι και ότι δεν έφευγες από εδώ. Αλήθεια το εκτιμώ. Και άκουσα και αυτά που είπες για τον λόγω που το κανεις. Είμαστε οικογένεια σου και δεν θα φύγει κανεις. (Λέει και μου πιάνει το χερι)

Τα μάτια μου πέφτουν πάνω στα χέρια μας και δεν τα παίρνω από εκεί.

Εγω: τίποτα ρε. Προφανώς και δεν θα έφευγα από εδώ.
Άγγελος: βέβαια καλό θα ήταν ένα μπανάκι την μέρα! (Λέει αστειευόμενος)
Εγώ: ΕΚΑΝΑ ΧΘΕΣ!! (Λέω αγανακτισμένη με αστείο τροπο)
Εγώ: εξάλλου εσυ έχεις να κανεις 3 μέρες. (Λέω με παράπονο ναι τον βλέπω να χαμογελάει)
Άγγελος: Χμ έχεις δίκιο. Επίσης άκουσα που έλεγες ότι ένιωσες ότι δεν μπορείς να μας βοηθήσεις όταν είμαστε σε αυτή την θέση
Εγώ: ΑΦΟΥ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΣ ΟΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΕΚΟΨΕΣ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ;; (Ρωτάω αγανακτησμενα και γελάει)
Άγγελος: περίμενα την κατάλληλη στιγμη!! Τέλος πάντων. Πάνω σε αυτό να ξέρεις ότι εμένα με βοήθησες. Από την στιγμή που με φέρανε στο δωμάτιο ήξερα ότι ήσουν συνέχεια εδώ. Άκουγα αλλά δεν μπορούσα να ανταποκριθώ. Ξέρω και ότι έφυγες να πας σε αγώνα. Ηθελα να σου ευχηθώ καλή επιτυχία. Όταν έφυγες κοιμήθηκα για λίγο. Και όταν ξανά ξύπνησα ήσουν ήδη πίσω.
Εγώ: μμμ αφού τα ξέρεις όλα αυτά. Χρωστάς χαρη!! Κόντεψα να αφήσω τα κοκαλάκια μου σε αυτή την πολυθρόνα (λέω δείχνοντας την και σκάμε στα γέλια)
Άγγελος: ε θα το σκεφτώ. Τώρα είμαι πολύ κουρασμένος για διαπραγματεύσεις.
Εγώ: α ήρθε και η Μαρία (λέω προσπαθώντας να το παίξω άνετη. Μπορεί μέσα εδώ να μην σταματούσα να σκέφτομαι πως θα ήταν να με φιλάει. Όμως είμαστε απλά φίλοι)
Άγγελος: α ωραια (ειπε κάπως αδιάφορα)

Εκείνη την στιγμή μπήκαν μέσα τα παιδιά. Αφού τον χαιρέτισαν όλοι. Βγήκαμε για να του κάνουν κάποιες εξετάσεις.

Τώρα καθόμαστε όλοι στο δωμάτιο και συζητάμε ώσπου περνάει η ωρα.

Μαριος: λοιπόν; Πάμε σπίτι; Αγγελε θα έρθουμε αύριο να σε πάρουμε αφού θα βγεις.
Εγώ: εγώ λέω να κάτσω (λέω και με κοιτάνε όλοι)
Άγγελος: ε καμέλια δεν χρειάζεται. Αύριο θα βγω εξάλλου.
Εγώ: θα κάτσω τέλος (λέω και κάθομαι στην πολυθρόνα και σκεπάζομαι με ένα κουβερτάκι που είχα.
Ίριδα: αφήστε την έτσι και αλλιώς αποκλείεται να της αλλάξουμε γνώμη.
Αλεξ: ναι άντε πάμε, καλό βράδυ τα λέμε αύριο (λέει ο αλεξ και αφού φεύγουν μένω μόνη με τον αγγελο)

Καιιι αυτό ήταν το κεφάλαιο για σήμερα! Ελπίζω να σας αρεσεεε!! Αν σας άρεσε μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστερακιι🤍🤍