Τι σκατά κάνουμε;

Part 14♥️

Ιριδα: Πάντως ερωτιάρηδες η καμέλια και ο Άγγελος. Δε σας το είχα να χτυπήσετε τατουάζ όνομα από το γκομενάκι (λέει και γελάει).
Άγγελος: Άννα λένε την αδερφή μου (λέει απότομα).
Εγώ: Ορέστη λένε τον αδερφό μου (λέω κάνοντας ορατό το ότι δεν έχω διάθεση να συνεχίσω τη συζήτηση. Παρόλα αυτά η Ίριδα συνεχίζει τις ερωτήσεις της).
Ίριδα: δεν ήξερα ότι έχετε αδέρφια.
Άγγελος: εμενα δεν ζει πια (λέει και γυρίζω να τον κοιταξω)
Εγώ: ούτε εμενα ζει. Όταν σας γνώρισα είχε ήδη πεθάνει(Λέω και βλέπω το βλέμμα του αγγελου πάνω μου να με κοιτάζει σοκαρισμένος. Αλλά και το βλέμμα από ολους να ειναι πάνω σε εμενα και τον άγγελο)

Ειλικρινά δεν θέλω ούτε να ακούσω λυπάμαι ούτε τίποτα. Και χαίρομαι που δε λέει κανείς κάτι. Το κουδούνι χτυπάει και μάλλον ήρθε το φαγητό. Το παίρνουμε και ξεκινάμε να τρώμε.

Εγώ: ε να βάλω να δούμε καμιά ταινία;
Όλοι: ναι.

Βάζουμε να δούμε μία ταινία όμως εγώ δεν πολυ βλέπω. Είμαι λίγο στον κόσμο μου. Ξαναθυμήθηκα τον αδερφό μου. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ούτε στο ελάχιστο την αγάπη που του είχα. Ήμουν συνέχεια μαζί του. Γελούσε και ένιωθα την καρδιά μου να πετάει. Δεν έχω αγαπήσει άλλον άνθρωπο έτσι στη ζωή μου. Όταν πέθανε, πέθανα και εγώ.

Ακούω τα παιδιά να γελάνε με κάτι που έγινε στην ταινία, ο άγγελος που είναι δίπλα μου Καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά.
Άγγελος: είσαι εντάξει; (Ψιθυρίζει στο αυτί μου και με κοιτάει).

Χαίρομαι που με ρωτήσατε. Δε συνηθίζει να ενδιαφέρεται. Ίσως φταίει που έμαθε για τον αδερφό μου.

Εγώ: ναι εσυ είσαι ενταξει; (λέω σιγανά)
Άγγελος: ναι, έλα δες την ταινία τώρα (λέει και έρχεται πιο κοντά μου και μου χαϊδεύει τα μαλλιά)

Η ταινία τελειώνει και η ώρα για την πορεία έχει φτάσει. Φτάνουμε στο κέντρο. Υπάρχει πολύς κόσμος και πολλοί μπάτσοι. Χωριζόμαστε. Μπαίνω ανάμεσα στο πλήθος και αρχίζω να περπατάω και να φωνάζω συνθήματα με τους υπόλοιπους. Σε κάποια φάση ακούω κάποιους κρότους. Μα έλεος γιατί πάντα να υπάρχει κάποιος που χαλάει την πορεία;

Αρχίζουν να ακούγονται φωνές. Οι μπάτσοι γίνονται επιθετικοί και αρχίζουν να σπρώχνουν τον κόσμο. Οκέι αυτό δεν είναι ευγενικό. Αρχίζω να πετάω δακρυγόνα προς τα πάνω τους. Τότε κάποιος με πιάνει, με σπρώχνει και φωνάζει. Είναι ένας μπάτσος. Ωω φίλε την γάμησες. Γυρίζω, τον πιάνω από το λαιμό. Με αφήνει και αρχίζω να τρέχω. Η πορεία έχει σπάσει. Συνεχίζω να τρέχω μέχρι το επόμενο στενό όπου σταματάω για να πάρω ανάσα. Εκεί βρίσκω τον άγγελο. Είναι ακουμπισμένος σε ένα τοίχο και προσπαθεί να βρει τις ανάσες του. Πάω και κάθομαι δίπλα του. Σερνόμαστε και οι δύο ταυτόχρονα στον τοίχο και καθόμαστε κάτω στο δρόμο. Δεν έχουμε αλλάξει κουβέντα. Ανάβει ένα τσιγάρο. Θέλω πολύ ένα. Θέλω να νιώσω τον καπνό μεσα στα πνευμόνια μου. Θέλω και αλκοόλ. Νιώθω σκατά. Γαμώ δε μαρέσει η ζωή μου. Έχουν πλάκα πολλά πράγματα από αυτά που κάνουμε. Ας πούμε οι αγώνες με τα αμάξια. Ζω για αυτούς. Όμως θα ήθελα πολύ να έχω μια πιο ήρεμη ζωή. Ίσως να σπουδάσω. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Έχω μπλέξει σε αυτό τον κόσμο. Η μοίρα μου ήταν αυτή και τέλος. Νιώθω το βλέμμα του άγγελου πάνω μου, γυρίζω να τον κοιτάξω. Κοιταζόμαστε αρκετή ώρα. Βλέπω και στα δικά του ματιά θλίψη. Γαμώτο κανείς δεν είναι χαρούμενος εδώ.