Τι σκατά κάνουμε;

Part 22♥️

Μεσα στον ύπνο μου ακούω διάφορους ψιθύρους. Μετά από λίγο νιώθω κάποιον να με σηκώνει στην αγκαλια του και να με πηγαίνει κάπου. Μυρίζω το άρωμα του αγγελου. Τον σφίγγω πάνω μου και ξανά κοιμάμαι. Εκείνος με ανεβάζει στο δωμάτιο μου. Με ακουμπάει με προσοχη στο κρεβάτι μου και φευγει.

Την επόμενη μέρα ξυπνάω, και αφού χουχουλιασω στον κρεβατακι μου. Βάζω μια γκρι φόρμα και ένα λευκό τοπακι και πάω στην κουζίνα. Εκει ειναι μόνο ο Άγγελος.

Εγώ: Καλημερα (του λέω με την κλασσικη πρωινή βαριά φωνή μου)
Άγγελος: Καλημερα, πως κοιμήθηκες; (Ρωτάει και παίρνει την προσοχη του από το τηλεφωνο του και με κοιταζει)
Εγώ: μια χαρα, ευχαριστω που με πηγές στο δωμάτιο μου χθες (λέω ενώ βάζω καφέ στην κούπα μου και πηγαίνω να κάτσω διπλα του)
Άγγελος: μμμ ξυπνησες και με άφησες να σε κουβαλάω; Ξερεις είσαι βαριά (λέει και τον χτυπάω στο χέρι)
Εγώ: πρώτον όλοι ξέρουμε ότι έχω σωματαρα. Και δεύτερον, μαρεσει να υποφέρεις (λέω και του κλείνω το ματι)
Άγγελος: ναι δεν ειναι το μόνο πραγμα που σου αρέσει πάνω μου (λέει παιχνιδιάρικα)
Εγώ: α ναι; Τι άλλο μου αρέσει;
Άγγελος: Χμ από ότι κατάλαβα όλα (λέει με χαμόγελο)
Εγώ: σιγα ψωνάρα
Άγγελος: μα δεν ειναι δικά μου λόγια. Ειναι δικά σου λόγια που τα είπες στον Πέτρο. Σαρεσει το σώμα μου... ειμαι 100 φορές πιο σεξυ από τον Πέτρο που έκανες κάτι... έχω ωραια μάτια.. πρόσωπο. Τατουαζ. Νταξει τι να κάνουμε που ειμαι τελειος. Υπέκυψες και εσυ στην ομορφιά μου (λέει πάλι παιχνιδιάρικα)
Εγώ: ηρεμησε κούκλε, όλα αυτά τα ειπα για τον Πέτρο μην χαίρεσαι (λέω αν και οντως τα εννοούσα, αλλά σιγα μην το παραδεχτώ)
Άγγελος: ότι πεις μικρή, αλλά αντικειμενικά ειμαι ωραιος. Και το ξέρουμε και οι δυο αυτό... (λέει και μας διακόπτει η ίριδα)

Ίριδα: επ παιδιά Καλημερα
Εγώ: καλημερα
Άγγελος: Καλημερα
Ίριδα: τι λέει; Πως κοιμηθήκατε; (Λέει και κάθεται και εκείνη διπλα μας)
Άγγελος: καλά
Εγώ: μια χαρα

Σε μια ωρα είχαμε ξυπνησει όλοι. Είπαμε να πάρουμε τηλεφωνο το αφεντικό να του εξηγήσουμε τι έχει γίνει και ότι πλέον, τουλαχιστον τον πρώτο καιρό. Θα μένουνε όλοι στο σπιτι της ομάδας μόνιμα. Επίσης μετά να πάρουμε τους ιδιοκτήτες των σπιτιών μας και να ξενοικιασουμε. Και στην συνέχεια να αρχίσουμε να μαζεύουμε τα άπειρα πράγματα μας που υπάρχουν πλέον μεσα σε αυτό το σπιτι και να τακτοποιούμε.

Αλεξ: λοιπόν παίρνω (λέει και ξεκινάει την βιντεοκληση ενώ όλοι βρισκόμαστε γύρω του)
Αφεντικό: τι έγινε παιδιά; Καλημερα, γιατί τόσο νωρις σήμερα; (Ρωτάει με περιέργεια ενώ ακόμη και τώρα έχει καλυμμένο το πρόσωπο του)
Αλεξ: Καλημερα, έχουμε πρόβλημα. Χθες το βράδυ καταλάβαμε ότι έχουν βρει τα σπίτια από ολους μας και μας τα έκαναν χαλια. Προφανώς δεν μπορούμε να μένουμε πλέον σε μέρος που ανακάλυψαν όποτε αποφασίσαμε να μείνουμε όλοι στο σπιτι της ομάδας.
Αφεντικό: κανένα πρόβλημα παιδιά. Εξάλλου αυτό ήταν το σχέδιο εξαρχής. Να μένετε όλοι μαζί για ασφάλεια. Εσείς θέλατε να έχετε και τον προσωπικό σας χώρο. Ωραια λοιπόν. Από εδώ και πέρα θέλω μεγαλύτερη προσοχη. Μην ανακαλύψουν και αυτό το σπιτι. Και σας δινω άδεια μια βδομάδα να τακτοποιηθείτε. Έχει πάει Νοέμβριος και είστε συνέχεια σε εν γρηγορση. Ωρα για ξεκουραση. Περάστε καλά γιατί οι επόμενες διακοπές θα ειναι τα χριστουγεννα.
Όλοι: έγινε αφεντικό. Καλή συνέχεια
Αφεντικό: γεια σας

Ίριδα: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΛΙΓΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ (λέει και αγκαλιαζει τον μαριο)
Αλεξ: ωραια. Η τακτοποίηση του σπιτιού θα μας πάρει κανένα διήμερο. Όποτε μετά έχουμε μέρες να κάνουμε οτι θέλουμε.

Καθομαστε λίγο στον καναπέ και μιλάμε ώσπου αποφασίζω να σηκωθώ.

Εγώ: λοιπόν. Εγώ ξεκινάω να μαζεύω
Άγγελος: ναι και εγώ, θες να σε βοηθήσω να ανεβάσεις τις κούτες σου στο δωμάτιο;
Εγώ: όχι όχι Ευχαριστω (λέω και πιάνω μια κούτα και ξεκινάω να ανεβαίνω)

Από πίσω μου ειναι ο Άγγελος που κρατάει και εκείνος μια δική του κούτα

Άγγελος: παντως κωλαρα δεν μπορώ να πω (λέει με πονηρο χαμόγελο)
Εγώ: Άγγελε! (Λέω απειλητικά ώσπου φτάνουμε έξω από τα δωμάτια μας, τα δωμάτια μας ειναι διπλα διπλα)
Άγγελος: εγώ καλό πραγμα ειπα (δικαιολογείται και στέκεται μπροστά από την πορτα του)
Εγώ: θα προτιμούσα τα καλά πράγματα που λες για μένα να μην προϋποθέτουν να κοιτάς τον κωλο μου (λέω και στριφογυρίζω τα μάτια μου)
Άγγελος: καλά καλά (λέει βάζοντας τέλος στην συζήτηση)

Επιτέλους έχω ανεβάσει όλες τις κούτες πάνω στο δωμάτιο μου και τώρα αυτό που μένει ειναι να τακτοποιήσω. Το πιο χρονοβόρο δηλαδη. Βαριέμαι απίστευτα. Αν και χαίρομαι λίγο που θα μένω με αλλά άτομα. Δεν θα νιώθω μόνη. Ξέρω δεν είμαστε φίλοι αλλά γνωριζόμαστε χρόνια όποτε έχουμε οικειότητα. Επιπλέον νομίζω ότι αρχίζω να συμπαθω και τον αλεξ, όχι ότι τον αντιπαθούσα ποτε, απλά δεν είχαμε τόσο πολλές σχέσεις. Και αυτες τις μέρες και έπειτα από εκείνο το τηλεφώνημα που ακουσα, τον νιώθω πιο κοντα μου.

Μόλις τελείωσα με την τακτοποίηση 2 κουτών. Βαρέθηκα. Χτυπάει η πορτα μου εγώ ξαπλώνω με φορα στο κρεβάτι μου.

Εγώ: παρακαλω (λέω κουρασμένη)
Ίριδα: καμέλια, παραγγειλαμε μεσημεριανό, θα έρθεις να φάμε; Και μετά θα πέσουμε για ύπνο. Ωρα να ξεκουραστούμε λίγο. Όλη μέρα συμμαζευουμε. (Λέει και γνέφω καταφατικά)

Κατεβαίνουμε κατω και τους βλέπω ολους στο σαλόνι. Ο κάθε ένας στον καναπέ του με ένα κουτί πίτσας.

Μαριος: λοιπόν; Σε τι φαση είστε; Τουλαχιστον πλέον το σαλόνι και η κουζίνα ειναι πεντακάθαρα και χωρίς κούτες!
Εγώ: ανεβασα όλες τις κούτες μου επάνω και τακτοποίησα δυο από αυτες (λέω και ξεκινάω να τρώω την πεντανόστιμη πίτσα μου)
Μαριος: εμείς επειδή τις είχαμε ηδη επάνω, καταφέραμε και τακτοποιησαμε λίγες περισσότερες (λέει και απευθύνεται σε αυτον και την ίριδα)
Αλεξ: εγώ τακτοποιησα μόνο μια, βαριομουν (λέει και γυρίζω να κοιταξω τον άγγελο περιμένοντας την απάντηση του, όμως αυτος έχει αποκοιμηθεί)

Όλοι το βλέπουμε και κάνουμε ησυχία. Παρακολουθούμε μια ταινία που παίζει στην τηλεόραση και μόλις τελειώνουν όλοι το φαγητο ξεκινάνε να ανεβαίνουν στα δωμάτια τους. Εγώ μένω τελευταία. Ανεβαίνω πάνω, παίρνω μια κουβερτουλα και σκεπάζω τον άγγελο που ακόμη κοιμάται. Μένω να τον χαζέψω λίγο και μετά φεύγω.

Καιιιιι αυτό ήταν το κεφάλαιο για σήμερα! Ελπίζω να σας αρεσε! Αν σας αρεσε μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστερακι!♥️