Καμέλια: Μία πανέμορφη κοπέλα 20 χρόνων. Με καστανόξανθα μαλλιά και γκρι μάτια. Υπέροχο σώμα και όμορφα τατουαζ. Όλοι την θέλουν. Απίστευτα σκληρή εξαιτίας του δύσκολου παρελθόντος που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει. Μέλος μιας ομάδας που λαμβάνουν μέρ...
Κάνω μπάνιο και χτενίζω τα μαλλιά μου. Θα τα αφήσω βρεγμένα κάτω. Βαριέμαι να ασχοληθώ περισσοτερο. Πφ τώρα τι ρούχα να βάλω; Θέλω να με παρατηρήσει. Όσο σκέφτομαι ακούω το κουδούνι. Ήρθε η Μαρία μάλλον. Μην χάσει.
Μετά από λίγη ωρα καταλήγω σε αυτά τα ρούχα:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
κάτι απλό αλλά ωραίο. Και αφού κοιτάξω για άλλη μια φορά τον εαυτό μου στον καθρέπτη, κατευθύνομαι προς το σαλονι.
Νιώθω τα μάτια του αγγέλου πάνω μου και χαμογελάω από μέσα μου.
Εγώ: γεια σας, Μαρία τι κανεις; (Λέω χαμογελαστά και κάθομαι ακριβως απέναντι από τον καναπέ που κάθεται ο Άγγελος με την Μαρία ώστε το βλεμμα του αγγέλου να πέφτει συνέχεια πάνω μου) Μαρία: καλα καμέλια, εσυ; Είσαι μια κούκλα σήμερα, όπως πάντα δηλαδή (μου λέει ευγενικά. Πφ γαμω γιατι είναι καλή;) Εγώ: ευχαριστω πολύ (λέω χαμογελώντας αχνά) Μαρία: Ο Βασίλης δεν θα έρθει; (Ρωτάει και βλέπω τον αγγελο να ρίχνει ένα χαμόγελο, αυτό τώρα είναι ενδιαφερον;; Ή απλά δεν συμπαθούσε τον βασιλη;) Εγώ: εμ βασικά χωρίσαμε (λέω και η ίριδα και ο Μαριος γυρίζουν να με κοιτάξουν. Ωχ σωστά αυτοί δεν ξέρουν) Ίριδα: τι;; (Λέει ξαφνιασμένη) Μαρία: συγγνώμη δεν ήξερα. Εγώ: όχι σιγά δεν υπάρχει πρόβλημα. Ναι παιδιά σορρυ που δεν σας το είπα. Απλά με τα νοσοκομεία και όλα αυτά ξεχάστηκα Ίριδα: ποσό καιρό εχει; Εγώ: ε λίγες μέρες Μαριος: κρίμα ήταν πολύ καλό παιδί. (Λέει και ο αγγελος στριφογυρίζει τα μάτια του) Εγώ: ναι όντως, απλά νταξει όχι για αγόρι μου. Παρόλα αυτά το τελειώσαμε με πολύ όμορφο τροπο. Ίριδα: ωραια ρε Αγγελος: λοιπόν τι ταινία θα δούμε;
Μετά από 10 λεπτά που μαλώνουμε για το τι ταινία θα δούμε. Καταλήγουμε σε μια που πρότεινε η Μαρία. Σαν καλεσμένη που είναι. Μην χεσω.
Εγώ: ωραια να παραγγείλουμε και φαγητο; Ίριδα: τι λέτε για σούσι; Άγγελος: ε όχι σούσι με ταινία, θα φάμε αύριο. Αλεξ: ναι έχει δίκιο. Εγώ: παίρνουμε πιτόγυρα; Έχουμε καιρό! Άγγελος: ούτε καν, πίτσα Εγώ: μα πίτσες τρώμε συνέχεια Άγγελος: ναι αλλά θέλω πίτσα (λέει και στρέφει την προσοχή του προς τα εμενα) Εγώ: και εγώ θέλω πιτόγυρο! (Λέω με πείσμα) Άγγελος: δεν μας νοιάζει. Ήμουν άρρωστος. Θα πάρουμε ότι θέλω εγώ (λέει και πλέον τους βλέπω όλους να μας κοιτάνε λες και βλέπουν ταινία. Σαν τις παλιές καλές εποχές) Εγώ: μωρέ τι μας λες! Εσυ μια χαρά ήσουν στην κρεβαταρα σου! Εμεις ξεροσταλιαζαμε σαν τις μούμιες στις άβολες καρέκλες! (Λέω και υψώνω την φωνή) Άγγελος: α δηλαδή εσείς περάσατε πιο δύσκολα από εμένα! Και που στο καλό κολλάνε οι μούμιες τωρα; (Λέει αγανακτισμένος και φωνάζει και αυτός) Εγώ: όπου θέλω εγώ κολλάνε! Και ναι περάσαμε πιο δύσκολα. Ξέρεις ποσό άβολη ήταν η καρέκλα;;; Άγγελος: ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΧΘΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΚΟΙΝΗΘΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ! Όποτε τώρα θα παραγγείλουμε πίτσες γιατι χθες ενώ ήμουν άρρωστος άνθρωπος, μοιράστηκα το κρεβατακι μου μαζί σου! (Λέει και όλοι μας κοιτάνε περίεργα. Και η Μαρία.) Εγω: εσείς τι θέλετε; (Λέω επιθετικά και κοιτάζω τους υπόλοιπους ώστε να σταματήσει να είναι άβολη η κατάσταση) Μαριος: όχι όχι τίποτα, απλά μας φάνηκε παράξενο που κοιμηθήκατε μαζί (λέει Μαριος και το κάνει ακόμη πιο περιεργο) Εγώ: δεν ρωτάω αυτό ρε ηλίθιε και εσυ. Τι θέλετε να φάμε ρώτησα! Και εντάξει κοιμηθήκαμε μαζί γιατι το ζώο από απέναντι ειπε μια φορά να γίνει ευγενικός και να μην με αφήσει στην πολυθρόνα, δεν έγινε κάτι! Βγάλτε ότι πονηρό έχετε στο μυαλό σας. Μαρία συγγνώμη για ολο αυτό δεν συμβαίνει κάτι. (Λέω και μου χαμογελαει) Εγω: ναι και εμένα μου φάνηκε κάπως, σε ευχαριστω που μου το ξεκαθαρίζεις, αλλά νταξει και μετά τους τσακωμούς ανάμεσα σας δεν περίμενα να συμβαίνει κάτι μεταξύ σας (λέει και γαμωτο γιατι το πιστεύει αυτό;; Άρα πιστεύει ότι δεν θα γινόταν τίποτα ανάμεσα σε εμένα και τον αγγελο;) Εγώ: ωραια τώρα που καταλήγουμε; Αλεξ: ε ας πάρουμε πιτόγυρα. Όντως ολο πίτσα παίρνουμε Μαρία: εμένα δεν με ενοχλεί και η πίτσα πάντως (ε βέβαια, ποιον θα υποστήριζες εσυ!) Μάριο: εγώ ψηφίζω πιτόγυρα Ίριδα: και γώ Εγώ: Χμ τέλεια, άρα κέρδισα! (Είπα με πονηρό ύφος και ο Άγγελος με κοίταξε με νεύρα)
Παραγγείλαμε, φάγαμε, είδαμε ταινία και δεν υπήρξε άλλη διαμάχη ανάμεσα μας. Μόλις τελείωσε η ταινία είπαμε να το διαλύσουμε. Τα δυο ζευγάρια ανέβηκαν πάνω στα δωμάτια τους και εγώ με τον αλεξ μιλήσαμε λίγο και μετά ανέβηκε και αυτός επάνω και με άφησε μόνη στο σαλονι.
Είχα ανάγκη να κάτσω και λίγο μόνη είναι η αλήθεια. Έχω κοινωνικοποιηθεί πολύ τον τελευταίο καιρό.
Πήγα στην κουζίνα, έβαλα ένα ποτήρι σκέτο ουίσκι και πήδηξα και έκατσα πάνω στον πάγκο κοιτώντας το κενό μέσα στο σκοτάδι. Φφφ γιατι τον σκέφτομαι συνέχεια; Από ποτέ σκέφτομαι γκόμενους; Γαμω έχω να μιλήσω καιρό και με την γιαγιά μου. Έχω καιρό να γυμναστώ. Έχω χάσει τον εαυτό μου. Δεν λέω. Έχει εξελιχθεί πιο όμορφα η ζωή μου. Έχω φίλους πλέον. Αλλά νιώθω περίεργα. Επίσης γιατι δεν σχολιάζει κάνει το ατύχημα του αγγελου; Ήταν πολύ περίεργο.
Από τις σκέψεις μου με βγάζει ο Άγγελος που μπαίνει στην κουζίνα και ανοίγει το φως.
Καιιιιιι αυτό ήταν το κεφάλαιο για σήμερα! Ελπίζω να σας άρεσε! Αν σας άρεσε μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστερακι🤍🤍🤍
