Τι σκατά κάνουμε;

Part 51♥️

Ξυπνάω και ακούω φωνές από κάτω. Σηκώνομαι, φοράω μόνο ένα μακρύ t-shirt, ρίχνω νερό στο πρόσωπο μου και κατεβαίνω κάτω.

Εγώ: ΕΕΕΕΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ (λέω δυνατά για να με ακούσουν και σταματάνε όλοι να φωνάζουν. Το βλεμμα του αγγελου πέφτει στα πόδια μου αλλα το αγνοώ. Νιώθω χάλια που είναι με άλλη και κάνουμε κάτι, νιώθω δεύτερη. Αλλά παράλληλα τον θέλω)

Ίριδα: ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΜΕΛΙΟΥΛΑ (λέει φωνάζοντας και πιάνω το κεφάλι μου που πονάει)
Εγω: γιατι φωνάζετε ρε πούστη μου πρωί πρωι;; (Λέω με νεύρα και τους βλέπω όλους όρθιους μέσα στην μέση του σαλονιού. Τους προσπερνάω και μπαίνω στην κουζίνα και γεμίσω μια κούπα με καφέ. Όλοι με ακολουθούν)

Αλεξ: ο αρχηγός σταματάει την ομάδα (λέει και μου φεύγει η κούπα από τα χέρια με αποτέλεσμα να σπάσει δίπλα από τα πόδια μου και να γίνει χάλια όλη η κουζίνα. Όμως είναι το τελευταίο που με νοιάζει αυτή την στιγμή)
Εγώ: τι λες;; (Ρωτάω σοβαρά και τους κοιτάζω όλους που είναι αμίλητοι. Το βλεμμα μου σταματάει στον αγγελο. Με κοιτάζει σοβαρός. Σκατα το εννοούν)
Αλεξ: πήρε σήμερα το πρωί τηλέφωνο. Μάζεψε αρκετά λεφτά και θέλει να αποσυρθεί. Οπότε τέλος ολα. Και προφανώς δεν θα συνεχίσει να μας πληρώνει σπίτι.
Εγώ: και εμεις τι θα κάνουμε;; (Ρωτάω και τους ξανά κοιτάζω όλους)

Κανεις δεν φαίνεται να μπορεί να μου απαντήσει. Κουνάω το κεφάλι μου μην μπορώντας να το πιστέψω. Ξεκινάω να μαζεύω τα γυαλιά από κάτω γιατι πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνω.

Κατά την διάρκεια αυτή κοβομαι με ένα γυαλί και σφίγγω τα μάτια μου.

Αγγελος: πρόσεχε ρε καμέλια γαμωτο! (Λέει και σκύβει δίπλα μου, μου πιάνει το χερι και νιώθω έναν ηλεκτρισμό και απομακρύνομαι αμέσως)

Εγώ: ελάτε να κάτσουμε στο σαλονι τώρα. (Λέω απότομα και φευγω)

Καθόμαστε ολοι στο σαλονι και κοιταζόμαστε.

Εγώ: έχουμε ολοι αρκετά λεφτά στην άκρη είναι η αλήθεια. Μπορεί να μην έχουμε δικό μας σπίτι. Αλλά έχουμε ολοι από ένα τέλειο αμάξι και μια καλή μηχανή. Ίσως είναι καλό ολο αυτό. Όλοι είχαμε στιγμές που θέλαμε να φύγουμε. Που νιώθαμε σκατα με αυτό που κανουμε. (Λέω και με κοιτανε)
Αλεξ: ναι αλλά μεγαλώσαμε ετσι. Έχουμε σκοτώσει καμέλια. Τώρα πως θα συνεχίσουμε τις ζωές μας; Δεν έχει σπουδάσει κανεις μας. Δεν έχει κανεις μας καλές σχέσεις με τους γονείς του ώστε να ακολουθήσει κάποια δίκη τους δουλειά. (Λέει και δεν μας κοιταζει)
Ίριδα: επιπλέον έχουμε συνηθίσει. Εγώ σας βλέπω σαν οικογένεια μου. Δεν περίμενα ότι θα έρθει η στιγμή που απλά θα χωριστουμε. (Λέει και πραγματικά και εγώ αυτό είναι το μόνο πραγμα που σκέφτομαι. Είναι οι μόνοι άνθρωποι που έχω. Αν δεν είμαι κάθε μέρα μαζί τους τι σκατα θα κάνω;)