Τι σκατά κάνουμε;

Part 17♥️

Ανεβαίνουμε πάνω και μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιο μου.
Εγώ: συγνώμη γι' αυτό. Έπρεπε να έρθει στις 13:00
Άγγελος: δεν πειραζει(λέει και γελάει)

Πέφτω με τα μούτρα στο κρεβάτι. Οριακά αναπνέω.
Άγγελος: θα σκάσεις (λέει και με σπρώχνει ώστε να γυρίσω ανάσκελα).
Εγώ: να σκάσω! Αυτό θέλω (λέω και κοιτάω το ταβάνι).
Άγγελος: τι έπαθες; Σιγά.
Εγώ: άγγελε με ξέρεις πέντε χρόνια. Ξέρεις ότι οριακά ανταλλάσσω κουβέντες με όλους τους ανθρώπους και τώρα ξαφνικά θα έχω κάποιον στο τραπέζι με τη γιαγιά μου;
Άγγελος: τι πειράζει; Θέλω να πω εντάξει ξέρω ότι δεν έχουμε σχέσεις, και ότι ούτε εγώ έχω την καλύτερη επικοινωνία με τους ανθρώπους όμως είναι απλά ένα φαγητό.
Εγώ: τελοσπάντων απλά δε μου είναι εύκολο να ανοίγομαι, πόσο μάλλον να έρχονται σε επαφή τα άτομα που αγαπώ με «φίλους» μου. Νιώθω ευάλωτη.
Άγγελος: πάντως αν θες μπορώ να πω ένα ψέμα και να φύγω (λέει και με κοιτάζει).
Εγώ: όχι άστο λοιπόν έλα να σου βρούμε μία μπλούζα να βάλεις γιατί η δική σου είναι με αίματα. Απορώ πως η γιαγιά μου δε σχολίασε την Γάζα στην κοιλιά σου (λέω και σηκώνομαι).
Άγγελος: μπορεί να μην ήθελε να γίνει διακριτή (λέει και τώρα ξαπλώνει αυτός στο κρεβάτι μου και με παρατηρεί).
Εγώ: ναι δεν ηθελε να γίνει διακριτή αλλά ρώτησε αν τα έχουμε, γιατί κοιμήθηκες εδώ, και από που γνωριζόμαστε (λέω και στριφογυρίζει τα μάτια μου).
Άγγελος: πάντως τώρα καταλαβαίνω γιατί χαμογελάς στο τηλέφωνο κάθε φορά που μιλάς μαζί της, είναι πολύ γλυκιά (λέει και τον κοιτάζω περίεργα. Αυτός το παρατηρεί και με ρωτάει)
Άγγελος: τι κοιτάς;
Εγώ: γιατί δεν είσαι αρχιδι όπως συνήθως; (Ρωταω με ειλικρίνεια ακριβώς αυτό που έχω στο μυαλό μου)
Άγγελος: δεν ξέρω, μάλλον επειδή μόλις ξύπνησα. Όμως κι εσύ δεν είσαι μαλακισμένη όπως συνήθως.
Εγώ: ναι ισχύει, τελοσπάντων πάρε αυτή την μπλούζα μου, είναι αρκετά φαρδιά και απλή (λέω και του πετάω μία μπλούζα μαύρη oversize)

Την φοράει και στεναχωριέμαι λίγο γιατί έκρυψε το τέλειο σώμα του. Εντάξει μπορεί να μην τον συμπαθώ. Αλλά αυτές τις μέρες που τον έχω παρατηρήσει καλύτερα μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αντιστέκεται καμιά σε αυτόν.

Ψάχνω και εγώ τι να βάλω, και καταλήγω σε ένα μαύρο τοπάκι και ένα μαμ τζιν γαλάζιο παντελόνι. Αμέσως βγάζω τα ρούχα μου και τον νιώθω να με καίει με το βλέμμα του όμως δε γυρίζω να το κοιτάξω γιατί νιώθω άβολα.

Αφού τελειώνω γυρίζω. Συμμαζεύω λίγο το δωμάτιο και ανοίγω την ντουλάπα και κρύβω μέσα τα λερωμένα με αίμα ρούχα του άγγελου.