The Abandoned Princess

CHAPTER 31

Amira/Astrid's POV

"Baby, wake up. Nandito na tayo." Nagising ako sa malambing na boses ni dada.

I yawn. "Oh, nakatulog yata ako ng mahaba." Inaantok ko'ng sabi at kinukusot ang mga mata ko.

Narinig ko ang tawa nya. "It's okay, baby. Let's go and eat, I know my baby is hungry."

Napanguso ako sa sinabi nya at humaba pa ang nguso ko nang marinig ang tunog ng tiyan ko na ikinatawa nya.

"See?" Nakangisi nyang sabi.

"Basta yung mga favorites ko po ah."

"Of course, baby. Anything for you." Nagniningning ang mga mata ko at agad nagpakarga sa kanya. Wala lang gusto ko lang, ang tigas ba naman ng mga braso nya eh 'di sulitin ko hangga't maliit pa ako hehe.

My goodness! My other side of my flirty brain! Get out of here!

Kailangan ko na ba'ng pumunta sa holy river na malapit sa Great Temple. But nevermind, next time na lang.

Pagbaba namin ng karwahe ay nagulat na lamang ako nang sumalubong sa amin ang knights na kasama dati ni dada, sa una namin na pagkikita. Sabay sabay silang sumaludo nang makita nila si Dada na seryoso ang mukha.

"Why are you here? I remember na kasama nyo ang emperor, Dan." Seryosong saad ni dada habang karga nya ako sa mga matitipunong braso nya.

Napalunok ang sinasabing Dan. "Naparito ako para iparating na dumating na ang emperor na mula sa Crystal Kingdom at pinapatawag ka para sa mahalagang pagpupulong ganun ay may nais syang sabihin sa'yo." Saglit syang napatingin sa akin at tila nagulat ng bahagya ngunit ngumiti agad ito.

Napataas ang kilay ni dada sa sinabi nito at kung paano ako tingnan kaya naramdaman ko'ng niyakap nya ako at napabuntong hininga na lamang sya. "Fine, I'll be there with my daughter."

"Pero hindi sya maaaring maisama—"

"Then who was supposed to be with my daughter here?! No one, she alone to be here at kakagaling nya lang!" Iritang saad ni dada kaya napayakap na lamang ako sa leeg nya dahil sa aurang nilalabas nya.

The monster is out.

Nang maramdaman nya ang pagyakap ko ay narinig ko ang buntong hininga nya tsaka hinaplos ang buhok ko.

"I'm sorry if I scared you, baby."

"Hmmm." My answer.

"Now. I will go with my daughter whether you like it or not and that's the final decision o baka naman gusto nyong mawalan ng ulo ng maaga at dito mismo." Alam ko'ng nakangisi si Dada sa kanila ganun ang pagkatakot nila dito.

"A-ano... I-isama mo na lang, Heneral. Pasensya na po."

"We are sorry!"

"Then good... Ilagay nyo sa loob itong mga gamit ng anak ko at aalis na tayo."

"Masusunod po!"

Tumingin ako kay dada. "Dada."

Nilingon nya ako na may mapupungay na mga mata. "Yes, baby?" Malambing nyang sabi.

"Hindi po kaya magagalit ang emperor kapag nakita ako? Alam mo naman po na ayaw nya sa akin." Kunwaring nalulungkot ko'ng saad.

Aba! Sino ba ako para malungkot dahil sa kanya?! Tinitingnan ko lang naman. Hindi kaya ako si Astrid na malulungkot at matatakot kapag nagkita kami ng magaling ko'ng ama este ng katawan na ito.

Pero kung si lolo ang makita ko doon ay mas sasaya ang araw ko kaysa sa anak nyang walang kwentang ama.

Hay naku! Kawawa ka talaga Astrid at nagkaroon ka ng ganu'ng klaseng amahin na itinapon lang basta basta sa South Cold Mansion and take note bagong panganak pa lang.