The Abandoned Princess

CHAPTER 18

Radson's (Dada) POV

Napatingin ako sa hawak ko nang makababa ako sa karwahe, hindi ako nangabayo ngayon dahil sa mga dala ko. Effort ako sa mga binili kong mga pasalubong ko, katulad na lang itong isang customize expensive doll, na kamukha ng baby Calliope ko, bouquet of red roses which is my baby's favorite flower, at higit sa lahat isang cloth pin na may nakaukit na pangalan nya pero pinalitan ko yung apelyido nya na imbes na apelyido ng emperor na iyon ay yung akin ang nilagay ko, may tracker red gem din para sa safety nya at para na rin maging kakulay lang ng roses kaya hindi halatang tracker gem ito. Red color ang favorite ng baby Calliope ko.

I stalk her and I love stalking her likes and dislikes.

Gulat ang mga katulong nang makita ako. Tch! That emperor! Hindi manlang magpadala ng mga kawal to guard this mansion kung saan nakatira ang anak but anyway, kung hindi sya magpapadala ng mga kawal ay ako na mismo ang magpapadala para sa kaligtasan ng anak ko.

I take her away from that bastard emperor!

Simula nang malaman ko na anak nyang si Calliope ay syang mismong araw din na tinapos ang pagkakaibigan namin. I don't care about my position because my baby is more important than anything else.

"Magandang tanghali po, Heneral Radson." Pagbati sa akin ni Layla na syang nag-aalaga kay babay Calliope.

Tumango lamang ako. "Nand'yan si Calliope?" Seryoso kong tanong.

I want call my baby to her third name dahil marami ng tumatawag sa kanya na 'Astrid'.

"Opo, Heneral. Nasa kwarto nya po, mukhang napagod sya ng husto sa party sa ka-gabi." Napatingin sya sa hawak ko, kukunin nya sana ngunit umiling lamang ako.

"Ako na ang magdadala nito para sa anak ko. Gusto ko na personal ko na maibigay sa kanya." Yumuko lamang sya at pinagbuksan naman ako ng isa nyang kasama ng pinto ng mansyon.

Napabuntong hininga na lamang ako nang makita ng ang itsura ng mansyon. Lumang-luma na ang mga kagamitan, ganu'n din ang pader, sahig, at kisame.

That bastard! Tsk!

Umakyat na ako sa ikalawang palapag at tumungo sa pinakadulo na pinto na kulay pink pero halata dito ang pagkakupas ng kulay.

Habang naglalakad patungo sa kwarto ng baby ko ay nakaririnig ako ng iyak at may sinasabi ito. Ang iyak ng anak ko!

Kaya dali-dali akong pumasok sa kwarto na hindi kumakatok. Doon ko nadatnan na umiiyak ang anak ko habang tulog. Ibinaba ko muna ang mga dala ko at nag-aalalang lumapit.

Nasasaktan ako tuwing umiiyak ang anak ko. Ang isang anghel na tulad nya ay hindi dapat pinapaiyak, ayos lang kung iyak ng kagalakan at kasiyahan pero kapag iyak na ng nasasaktan at malungkot ay hindi ko na papalagpasin pa.

"I'm here... I'm here, don't worry... I'm sorry." Umiiyak nyang sambit habang tulog pa rin.

Hindi ko alam ngunit nakaramdam ako ng kirot habang naririnig ko ang mga salitang iyon.

She is alone...

Mahina kong tinapik ang pisngi nito. "Calliope... My baby, wake up." Nag-aalala kong saad.

Unti-unting dumilat ang magagandang at may luhang mga mata ng anghel ko. Ocean blue eyes, they are so beautiful.

Nang makita nya ako ay nagulat na lamang ako nang biglaan syang bumangon at niyakap, kasabay no'n na pumalahaw sya ng iyak habang nakasubsob sa leeg ko. Niyakap ko rin sya ng mahigpit ngunit nandoon pa rin ang pag-iingat.

"Dada..." Umiiyak nyang sambit.

Dada...

Dada...