ÇAKO

♮

İstanbul,

Çağatay uyanıp usulca yataktan kalkmıştı. Asuman'ı uyandırmadan odadan dışarı çıktı.

Kapı önünde yığılı bavulları görüne Müjgan'a baktı.

"Tatile mi çıkıyorsunuz..?"

"Kartal'ın hepsi. Ayrı eve çıkıyormuş.." dedi. O an Kartal mutfaktan çıktı. Kaşında bant vardı.

"Hayırdır amca, nereye gidiyorsun ?"

"Bir ev tuttum, ayrı eve taşınmak için geç bile kaldım.."

O an Giray yaka paça dağınık bir biçimde içeri girdi. Bavullara bakınca kaşları istemsizce çatıldı.

"Abin, bizi bırakıp kendi evine taşınıyormuş.." dedi Çako.

"Yolu açık olsun.." dedi Giray merdivenlere yönelirken. Çağatay Müjgan'la göz göze geldi. Bir sorun olduğunu anladılar.

"Sizin aranızda bir şey mi oldu ?" Dedi Çağatay.

"Kardeşimin artık beni görmeye tahammülü yok." Dedi Kartal küçük bir gülümsemeyle. Giray bunu duysa da tepki vermedi.

"Babam biliyor mu ?"

"Gelmesini bekliyorum konuşacağım.."dedi. O an Arslan odasından çıkmıştı. Her gelen bavulları görüp şaşırıyordu.

"Hayırdır ?" Dedi, anlamsızca her birine baktı.

"Biraz konuşabilir miyiz abi?" Dedi

Onlar beraber salona geçince Çağatay odasına çıktı.

Asuman uyanmıştı. Yataktan çıkmamış öylece camdan dışarı, dallarda zıplayan serçelere bakıyordu.

"Günaydın sevgilim.." dedi. Çako'nun sesiyle irkildi. Onu görünce suratında bir gülümseme oluyordu. Yatakta dikleşti.

"Çok düşündüm, şu fotoğrafçı kadınla görüşeceğim.." dedi.

"Nasıl istersen."

"Sende benimle gelir misin ?"

Çako onu eğilip öptü.

"Gelirim.."

Bir süre sarılıp biraz daha uzandılar.

"Kartal kendine ev tutmuş, eşyalarını toplamış bugün gidiyor.." dedi. Asuman anlamsızca yüzüne baktı.

"Giray'la arasında bir şey olmuş." Dedi

"Ne gibi bir şey olmuş ? Evi terk edecek kadar.."

"Anlamadım, aşağıda babamla konuşuyordu, Giray'ın umrunda değil." Dedi Çako.

O gün Kartal bavullarıyla çıkıp gitmişti. Giray camdan sadece onun gidişini izledi. Yanlış mı yapmıştı? Çok mu tepki vermişti? Bunları düşündü ama öfkesi daha ağır basıyordu. Ondan uzak olması ikisi içinde iyi olacaktı.