ÇAKO

💔

Yunanistan, 2024

Asuman tavernaya 2 hafta sonra başlayabilmişti. Elinden geldiğince eşiyle vakit geçiriyor ona moral vermeye çalışıyordu. Bu hastalığı tavernadakilere anlatmıştı. Hepsi üzgündü ve onlarda destek olmaya çalışıyordu. Asuman taverna terasında yalnız kaldıkça güneşin batışını izliyor ve düşüncelere dalıyordu. Şuanda hayatında olan en önemli kişiyi kaybetme korkusuyla bazen gözyaşı döküyordu. Tek ailesi eşiydi..

Sahne almaya devam etti. Eşi artık işlere o kadar vakit ayırmıyor, Asuman'la geçirdiği vaktin değerini daha iyi biliyordu. İlk kemoterapisini 15 gün sonra alacaktı. Hayata karşı hiçbir umutsuzluğu yoktu. Asuman'la mutluydu. Ölsede onun kollarında mutlu öleceğini biliyordu. Ama onunla yaşayacağı daha çok güzel anı vardı. Onları düşünerek kendini motive ediyordu. Tek yaşam gayesi sevgili eşiydi.

Yanni tavernada Asuman'la kaldığında onu yanına çağırmıştı. Birer türk kahvesi yapıp getirdi.

''Asumancim, konuşamadık seninle..'' dedi. Asuman gülümsedi.

''Seninle konuşmaya o kadar ihtiyacım var ki Yanni. Çıkmaz bir sokaktayım nereye gideceğimi bilemiyorum..'' dedi buğulu gözlerle.

''Kocan iyileşicek, moralimizi yüksek tutalim..'' dedi kadın. Ama o da çok üzgündü. Asuman'ın hayatta tutuğunda tek kişide giderse onun dağılmasından korkuyordu.

'' O çocuk..'' dedi Yanni çekinerek. Asuman kimi sorduğunu anladı.

''Yillar sonra seni görmeye geldi Asuman..'' dedi. Asuman şimdi elindeki fincan bakıyordu.

''Onu gördüğümde, yıllar öncesine gittim Yanni. Onunla sanki aramıza mesafeler, yıllar girmemiş gibiydi.. İçimde söndüremediğim yangın canımı çok yakıyor..'' dedi Gözleri dolmuştu.

''Ah güzel kizim.. Oda belli ki içindeki ateşi söndürememiş..'' dedi.

''Her şey için çok geç kaldık. Onun bir çocuğu olacak. Ben evliyim. Yanında olmam gereken bir kocam var. Onu düşündükçe kendimi suçlu hissetmekten kaçamıyorum. Tek yoğunlaşmak istediğim şey şu hastalığı bir an önce atlatmak Yanni.. Çok yorgunum. Kalbim yorgun, aklım yorgun.. Geceleri uyuyamıyorum. Onun yanında hep mutlu gözükmek istiyorum.''

''Biliyorum yavrimu..'' dedi kahvesini yudumlarken. Asuman dikildiği pencereye bakıyordu.

''Onu burada izlerken..'' Yanni de şimdi tüllerin uçuştuğu pencereye bakıyordu..

'' Koşup ona sarılmamak için kendimi zor tuttum. Zayıflamıştı. Sakalları uzamış.. Her şey daha farklı olabilir miydi diye kendimi düşünmekten kurtaramıyorum.'' Dedi

''İnanirmisin Asuman, bana ilk açıldığında bir aşk romani dinlermiş gibi dinledim seni, bu romanin baş kahramani gelince ne yapacağımı bilemedim. Elim ayağıma dolaştı.' Asuman şimdi Yanni'ye gülüyordu.

''Yanliş anlama ama karşilaşmanizi çok isterdim..'' dedi. Asuman buna dayanamazdı. O gücü kendinde bulamazdı.

''Kalkip buralara geldiğine göre oda hala seni unutamamiş..'' dedi. Asuman gönülsüzce gülümsedi.

''Bence hayatını kurmaya başlamış Yanni.. Yakında baba olacak..''

''Haberlerin asli varmi bilmiyoruz ki kuzum''

''Ben biliyorum..'' dedi son yudumunu alırken.

''Bu romanın sonunda aşıklar kavuşamadı..'' dedi ayaklanırken. Bu söylediği kalbine dokunmuştu...

''Ah güzel kizim..'' dedi Yanni giden kızın arkasından bakarken.

''Hayatin ne getireceği bilinmez..'' diye ekledi.