~သံယောဇဉ် ~
အပိုင်း(၄)
ညဘက် ငုဝါ စာကြည့်နေသည့်အချိန်တွင် ပုံမှန်ဆို ကိုရီးယားဇာတ်ကားကြည့်နေတတ်သည့် တီပိုးအား ငုဝါအခန်းထဲဝင်လာလေသည်။
"သမီး စာလုပ်နေတာလား... တီပိုး စကားခဏလောက်ပြောချင်လို့..."
"ဟုတ် တီပိုး....ငုဝါလည်း စာလုပ်လို့ပြီးပါပြီ.....ကာတွန်းဖတ်နေတာ...ပြောလေ တီပိုး"
ငုဝါက စာကြည့်စားပွဲရှေ့ကထိုင်ခုံပေါ်မှာထိုင်ပြီး တီပိုးက ငုဝါအိပ်ရာပေါ်တွင် ဝင်ထိုင်လေသည်။ တီပိုးက အသားဖြူဖြူ
အသင့်အတင့်ဝပြီး..... အသက်သုံးဆယ့်ငါးသာရှိသေးလေသည်။
"သမီးကို တီပိုးပြောရမှာ ရှက်လည်းရှက်ပါတယ်....ဒါပေမယ့်.. ဒါပေမယ့် တစ်ဖက်ကလည်း တီပိုးကို အတင်းတောင်းဆိုနေတာနဲ့ မငြင်းနိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားရတာ......."
တီပိုးပြောသည့်စကားများကို ငုဝါအနည်းအကျဥ်းတော့နားလည်ပါသည်။ စကားပြောဖို့ တွန့်ဆုတ်နေသည့် တီပိုးကြောင့် ငုဝါကဘဲ စပြီးမေးလိုက်မိသည်။
"တီပိုးက အိမ်ထောင်ပြုချင်လို့လား..."
အစကတည်းက ငုဝါရိပ်မိပါသည်။
ဆိုင်ကိုထမင်းလာလာစားသည့် ကားသမားငယ်ငယ်နှင့် တီပိုး ပတ်သတ်နေသည့်ဆိုတာကို....ပြီးတော့ ထိုလူကလည်း ငုဝါနှင့်ခင်သည်။ ရိုးရိုးသားသားပါဘဲ...အသောက်အစားကင်းပြီး ရှုပ်ပွေသည့်သတင်းများလည်း မကြားဖူးခဲ့ပါ။
"သမီးက သိနေတယ်.... "
"ဟုတ်... သမီးရိပ်မိပါတယ်.....ဟို အကိုကြီးနဲ့မို့လား...."
ထိုလူက ပိုးနှယ်ထက် ဆယ်နှစ်လောက်သာကြီးသည်။
ဒါ့ကြောင့်လည်း ထမင်းလာစားနေကျ အကိုကြီးအရွယ်ဘဲဆိုပြီး အကိုကြီးဟုသုံးတာဖြစ်သည်။
တီပိုးနှင့်ကတော့ ဆယ့်တစ်နှစ်လောက်ကွာမည်ထင်သည်။
"ဟုတ်တယ် မောင်နိုင်နဲ့လေ....သမီးကို
အရင်ကတည်းကပြောချင်ခဲ့တာ.....သမီးလက်မခံမှာရော..... တီပိုးကို စိတ်ဆိုးမှာရော ကြောက်လို့ပါ"
YOU ARE READING
~သံယောဇဉ်~
Romance. ကိုကို.......ငုငယ်ကို မချစ်ဘူး..... ကိုကိုချစ်တာ ရနံ့မွှေးတဲ့ပန်းတစ်ပွင့်ကိုဘဲ..... ငုဝါလို့ ပန်သူမဲ့တဲ့ပန်းကို ကိုကိုချစ်ဖို့ ကြိုးစားမလာဘူး.... သံယောဇဉ်ဆိုတာ မထားသင့်တဲ့အရာတစ်ခုဘဲ.....သံယောဇဉ်တွယ်မိသွားရင် အရာရာဟာ အရှုံးပေးဖို့ဖြစ်တည်လာတာ...
