~သံယောဇဉ် ~
အပိုင်း(၂၇)
သူ့အကြည့်တွေကို ငုဝါရိပ်မိ၍ ဓနိကို သူ့အကြည့်မှလွတ်စေရန်
ငုဝါ ကာလိုက်သည်။ ထိုသို့ကာလိုက်သောကြောင့်
ဓနိဆီရောက်နေသည့် သူ့မျက်ဝန်းတွေက ငုဝါဆီသို့တစ်ဖန်...
ထပ်မံကျရောက်လာသည့် မျက်ဝန်းပြာပြာတွေကနေ ရှောင်ဖယ်ပစ်လိုက်သည်။ ငုဝါ သူ့ကိုနူတ်လည်းမဆက်ချင်သလို ပြုံး၍လည်းမပြချင်ပေ။
မျက်နှာကို ဘေးတစ်ဖက်သို့အတင်းစောင်းပြီး
ဘာမှမသိသည့်ဓနိတစ်ယောက်ကတော့ ငုဝါကို စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ကာပြောရင်း ခွက်ထဲသို့ထပ်မံငှဲ့ပေးနေလေသည်။
သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဘေးနားက
မိန်းကလေးတွေငှဲ့ပေးနေသည့်အရက်ကို သောက်နေပြီး မချောကကိုးယောက် ကိုယ်တစ်ယောက်လုပ်နေလေသည်။
ဖြူဖွေးနေသည့်ပေါင်တံတွေကို မြင်နိုင်စေရေးအတွက်
တိုသထက်တိုအောင် ဝတ်ထားသည့်မိန်းကလေးတွေ....
သူ့အနားမှာ ကြောင်တွေလို အတင်းပွတ်သပ်ပြီးနေနေသည့်
ထိုမိန်းကလေးတွေဖြင့် တော်တော်သာယာနေပုံရသည်။
ပျော်မြူးနေလိုက်တာ အမြင်ကတ်စရာသိပ်ကောင်းသည်။
အပြုံးချိုချိုတွေ...မျက်ဝန်းပြာပြာတွေနှင့် တခြားသူတွေကို သူကြည့်နေပြီး ငုဝါကိုတော့တစ်ချက်မှလှည့်ကြည့်မလာပါ...
သူ့လှည့်မကြည့်တော့လည်း ဘာအရေးလဲ ငုဝါနွယ်ရယ်....
နင့်ဘေးမှာ သူ့ထက်ငယ်ရွယ်ပြီး ကြင်နာမှုပေးတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာဘဲဟာကို.....သူတစ်ယောက်ထဲ ပျော်မြူးတတ်တယ်များ ထင်နေသလား......
ဓနိ၏ စားပွဲပေါ်တင်ထားသည့်လက်ခုံလေးကို ငုဝါသွားကိုင်လိုက်သည်။
"မ...မူးနေပြီလား "
ဓနိက သူ့လက်အား ငုဝါမှစကိုင်တာကြောင့် အံ့သြသွားပြီး
ငုဝါမူးနေသည်ဟုပင် ထင်နေပုံရလေသည်။
ငုဝါ ဓနိအား သဘောကျစွာပြုံးကြည့်ရင်း....
"အင်း....နည်းနည်း မူးတယ်...ဓနိ တို့ကို
ဖက်ထားပေးနိုင်မလား...."
YOU ARE READING
~သံယောဇဉ်~
Romance. ကိုကို.......ငုငယ်ကို မချစ်ဘူး..... ကိုကိုချစ်တာ ရနံ့မွှေးတဲ့ပန်းတစ်ပွင့်ကိုဘဲ..... ငုဝါလို့ ပန်သူမဲ့တဲ့ပန်းကို ကိုကိုချစ်ဖို့ ကြိုးစားမလာဘူး.... သံယောဇဉ်ဆိုတာ မထားသင့်တဲ့အရာတစ်ခုဘဲ.....သံယောဇဉ်တွယ်မိသွားရင် အရာရာဟာ အရှုံးပေးဖို့ဖြစ်တည်လာတာ...
