Chapter 245 - ငါ့လူကို လာမြူစွယ်ရဲတယ်ပေါ့(၁)
လုလန်လန် ပြောလိုက်သောအခါ လီလီကျွမ့် ရှက်သွားပြီး သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိလူတိုင်းက လီလီကျွမ့်ကို လှောင်ပြောင်ကြသည်။
"လီလီကျွမ့် နင်ဘာလို့ရုတ်တရပ် ကျန်းချန်းကို ဂရုစိုက်လာတာလဲ
ထားပါ နည်းနည်းပါးပါးတော့ အရှက်လေးဘာလေးရှိဦး
နင်အခုမှ အလုပ်မလုပ်ရင် အဖေ့ကိုပြောမယ် နင့်ကို ပြန်စဉ်းစားခိုင်းလိုက်မယ်"
လုလန်လန်သည် သတိပေးပြန်သည်။
လီလီကျွမ့်က ကမန်းကတန်း ပြေးသွားပြီး ကျန်းချန်းကို ဆက်မဆွဲထားနိုင်ချေ။
လုလန်လန်က သူ့အကြံများကို ဖျက်ဆီးဖို့လာခဲ့လေသည်။
လီလီကျွမ့်သည် ယခု လုလန်လန်၏ အမုန်းတရားကို ခံစားနေရလေသည်။
ကျန်းချန်းက ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကို မစားဘဲ လီလီက မဖြုန်းတီးချင်၍ စားလိုက်သည်။
အခု မွန်းတည့်ခါနီးပြီ။ ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့သည် နေ့လယ်စာစားပြီး ခဏအနားယူကာ နေ့လည်ပိုင်းတွင် အလုပ်ပြန်လုပ်သည်။
ကျောင်းရှုလန်သည် ကျန်းချန်းဆီသို့သွားခါနီးတွင် လုလန်လန် ပြေးလာသည်ကိုမြင်ပြီး ကျောင်းရှုလန်အား "ရှုလန် နင့်ကိုပြောစရာရှိတယ် နင်သတိထားဖို့"
ကျောင်းရှုလန်သည် လုလန်လန်၏ ဂုဏ်သိက္ခာရှိသော မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရပြီး ဘာဖြစ်သွားသည်ကို တွေးနေမိသည်။ သူမက မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ လုလန်လန်ကို မေးသည် "လန်လန် ဘာဖြစ်နေလဲ ငါ့ကိုပြော!"
လုလန်လန်က ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်ပြီး "လီလီကျွမ့် နင့်လူကို ကပ်ဖို့လုပ်နေတယ်!"
ကျောင်းရှုလန်သည် ထိုစကားကိုကြားသောအခါတွင် သူမ၏မျက်နှာသည် ချက်ချင်းပင် မဲသွားကာ ဘာဖြစ်သွားခဲ့သည်က်ု အလျင်စလိုမေးလိုက်သည်။
လုလန်လန်သည် လီလီကျွမ့် လုပ်သည်များကို ကျောင်းရှုလန်အား ပြောပြခဲ့ပြီး လီလီကျွမ့် ကျန်းချန်းထံသို့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ချဉ်းကပ်ခဲ့သည့် မြင်ကွင်းများစွာကို သူမမြင်ဖူးသည်။
ကျောင်းရှုလန်သည် သဘောကောင်းသူမဟုတ်သော်လည်း လုလန်လန်သည် ထိုစကားကို ပြောသောအခါ သူမသည် ချက်ချင်းပင် ဒေါသထွက်သွားသည်။
လီလီကျွမ့်က သူမသေသွားပြီလို့ ထင်နေတာလား။
သူမတကယ်ပဲ ကျောင်းရှုလန်ရဲ့ လူကို ကပ်ရဲတယ်ပေါ့။
သူမသည် လီလီကျွမ့်ကို ကြင်နာလွန်းနေပုံရပြီး လီလီကျွမ့်သည် သူမ၏သင်ခန်းစာကို မမှတ်မိတော့တာ ဖြစ်နိုင်သည်။
သူထောင့်တွေကို တူးချင်ရင်တော့ သူ့မှာ အဲဒီအရည်အချင်း ရှိမရှိ ကြည့်ရမယ်။
ယခုအချိန်တွင် လီလီကျွမ့်သည် သင်ခန်းစာတစ်ခု သင်ကြားရမည်ဖြစ်ပြီး လီလီကျွမ့်သည် ကျောင်းရှုလန်၏ လူဖြစ်သည့် ကျန်းချန်း ဘယ်လိုလုပ်မည်ကို သိချင်သည်။
"လန်လန် သတိပေးတာ ကျေးဇူးပဲနော် ငါသတိထားကြည့်လိုက်မယ်!" ကျောင်းရှုလန်က ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့်ပြောပြီး လုလန်လန် သူမကို အမှန်တကယ် ဂရုစိုက်သောကြောင့် သူမအားလာပြောပြမှန်းသိလိုက်လေသည်။
လုလန်လန်က ပြုံးပြီး "ရပါတယ် ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေပဲ ပြောစရာရှိတာ ပြောရမှာပေါ့
ရှုလန် နင်အကူအညီလိုရင် ငါ့ပြောနော် ငါလီလီကျွမ့်ကို တခုခုလုပ်ပေးနိုင်ရင် လုပ်ပေးမယ် "
ကျောင်းရှုလန်က "ကောင်းပြီ လန်လန်! အခုအဲ့ကိစ္စရှင်းဖို့ လီလီကျွမ့်ဆီ သွားလိုက်ဦးမယ်"
"အဆင်ပြေရဲ့လား!"
ကျောင်းရှုလန်၏ စရိုက်ကို လုလန်လန်လည်း သဘောကျသည်။ မူလက လုလန်လန သည် ကျောင်းရှုလန်အား ထိုအကြောင်းကို ပြောပြရန် စိတ်ပူခဲ့သော်လည်း ကျောင်းရှုလန်က အေးအေးဆေးဆေးပင်။
အခု ကျောင်းရှုလန် ဒေါသထွက်ပြီး လီလီကျွမ့်ကို ဒုက္ခပေးချင်နေတဲ့အတွက် ကျောင်းရှုလန်ဟာ ပျော့ညံ့သူ မဟုတ်မှန်း သဘောပေါက်သွားလေသည်။
ပိုအဆင်ပြေသွားတာပေါ့!
အားနည်းတဲ့သူတွေဟာ အနိုင်ကျင့်ဖို့ အလွယ်ဆုံးပင်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူဒီလိုလူတွေကို မကြိုက်ချေ။ ဒီအချိန်မှာ ကျောင်းရှုလန်ဟာ သူမကို ပိုပိုပြီး သဘောကျစေလာကြောင်း ခံစားမိလေသည်။
ကျောင်းရှုလန်သည် အလျင်အမြန် အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ လီလီကျွမ်ကို သူမမြင်သည်နှင့် အားပြင်းပြင်းနှင့် လီလီကျွမ်၏မျက်နှာကို ပါးရိုက်လိုက်သည်။
လီလီကျွမ့်သည် ချက်ချင်းပင် အံ့အားသင့်သွားပြီး သူမ၏ပါးပြင်ပေါ်တွင် လက်ဝါးရာကြီး ပေါ်လာလေသည်။
"ကျောင်းရှုလန် နင်ဘာလို့ ငါ့ကိုပါးရိုက်တာလဲ" လီလီကျွမ့်က ဒေါသတကြီး မေးလိုက်ပြီး မျက်နှာကို အုပ်ထားသည်။
ဒီခွေးမ သူမကို တကယ်ကြီး ရိုက်တယ်ပေါ့!
ရိုက်နှက်မှုကြောင့် သူ့မျက်နှာက ရောင်ရမ်းပြီး သေရာပါသွားလောက်အောင် နာနေလေသည်။
ကျောင်းရှုလန်သည် လီလီကျွမ့်ကို စိုက်ကြည့်ကာ ရယ်မောလိုက်သည်။
