Chapter 214 - လုလန်လန် တောင်းပန်ခြင်း(၁)
လုလန်လန်သည် ဝမ်ရှုယင်ကို မကျေမနပ်အမူအရာဖြင့်ကြည့်ကာ "မေမေ ဘာလို့လိုက်ပြောနေတာလဲ။ သမီးဝနေသေးတာကို မေမေလည်းမြင်တာပဲ။ ဘယ်ကောင်လေးက အဆီတွေများနေတာ ကြိုက်လို့လဲ။
သမီးက လောေလာဆယ်မှာ ရဲဘော်ကျန်းချန်းရဲ့ မိန်းကလေးမဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ အသိသာချည်းကို “
ကျန်းချန်း၏ လိမ္မာပါးနပ်သော ငြင်းဆိုမှုအတွက် လုလန်လန် စိတ်မဝင်စားသလို မရှက်ပေ။
"သမီးရယ် မဝပါဘူး ဝတော့လဲ ကံကောင်းတာပေါ့"
"မေမေ ဘာမှ မပြောပါနဲ့တော့ သမီးသွားတော့မယ်"
"ဟယ် လန်လန် သမီး မစားတော့ဘူးလား" ဝမ်ရှုယင်က လုလန်လန်အား မေးလိုက်လေသည်။
"မစားပါဘူးဆို စားရင် ဝိတ်မကျတော့ဘူးလေ!"
"လန်လန် သမီးမစားချင်ရင် ဆန်မုန့်ကြွပ်ကြော်လေးတော့ စားလိုက်နော်။"
ဆန်မုန့်ကြွပ်ကြော်အကြောင်းပြောရင်း လုလန်လန် သတိရသွားကာ အိမ်ထဲကို ပြေးသွားပြီး ကျောင်းရှုလန်အား "ကျောင်းရှုလန် နင်စားဖို့!"
ကျောင်းရှုလန် အံ့အားသင့်သွားပြီး လုလန်လန်ကို စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာကြည့်ကာ လုလန်လန်အား "နင် ဘာပြောလိုက်တာလဲ" လို့မေး၏။
" လီလီကျွမ့်ရဲ့ သွေးထိုးစကားတွေကို ယုံပြီး နင့်ကို အထင်လွဲမိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်
ငါ ဝိတ်ချဖို့လိုလို့ ဆန်မုန့်ကြွပ်ကြော်ကို စားလို့မရဘူး အဲ့တာကြောင့် ငါနင့်ကိုပေးတာ
စိတ်မပူပါနဲ့ အနာဂတ်မှာ လီလီကျွမ့်နဲ့ ပေါင်းမှာ မဟုတ်သလို နင့်ကိုလည်း ငါဒုက္ခမပေးပါဘူး နင်လည်းငါ့ကို ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ ငါမျှော်လင့်ပါတယ်။ “
လုလန်လန်၏ တောင်းပန်မှုသည် အလွန်ရိုးသားသည်။ ကျောင်းရှုလန်သည် မာနမင်းသမီး လုလန်လန်အတွက် ခေါင်းငုံ့ပြီး တောင်းပန်ရန် မလွယ်ကူကြောင်း သိသည်။
ကျောင်းရှုလန်က လုလန်လန်ကို ဂရုမစိုက်ပါ။
တကယ်တော့ လုလန်လန် ရဲ့ စိတ်ဓာတ်က လီလီကျွမ့်ထက် ဆိုးမနေချေ။
လုကျင်ရှန်း နှင့် ဝမ်ရှုယင် တို့၏ အကာအကွယ်အောက်တွင် ကြီးပြင်းလာသော သူမ၏ဇာတ်ကောင်သည် အတော်လေးရိုးသားကာ ရိုးရှင်းပါသည်။
သို့သော် ကျောင်းရှုလန်က ထိုသို့သော စရိုက်လက္ခဏာရှိသောလူသည် ကောင်းမွန်သည်ဟု ခံစားရပြီး သူဂရုစိုက်နေထိုင်ရန် သိပ်မလိုချေ။
ယခု လုလန်လန်သည် သူမ၏အမှားကို ဝန်ခံပြီး တောင်းပန်ရန် အစပြုလာသောကြောင့် ကျောင်းရှုလန်က မည်သည့်အာဃာတကိုမျှ ဆုပ်ကိုင်ထားမည်မဟုတ်ပေ။
ကျောင်းရှုလန်က ပြုံးကာ လုလန်လန် ရဲ့ ဆန်မုန့်ကြွပ်ကြော်ကို ယူလိုက်ပြီး "ကောင်းပြီ ဒါဆို ငါလက်ခံတယ်" လို့ပြောလိုက်သည်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်!"
လုလန်လန်က ကျေနပ်စွာပြောပြီး ကျောင်းရှုလန်၏ အသွင်အပြင်ကို မငြင်းဘဲ သဘောကျသည်။
ရိုးသားတဲ့လူတွေကိုလည်း သူမ သဘောကျသည်။
"ဒါဆို ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လာမှာပေါ့!" လုလန်လန်က ကျောင်းရှုလန် သဘောတူသည်ဖြစ်စေ မတူသည်ဖြစ်စေ ဂရုစိုက်ခြင်းမရှိဘဲ တစ်ဖက်သတ်ကြေငြာခဲ့သည်။
ကျောင်းရှုလန်က ရယ်ချင်သော်လည်း ခေါင်းညိတ်ကာ "ကောင်းပြီ ငါတို့က အနာဂတ်မှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်မှာ။ ငါတို့က သူငယ်ချင်းမို့လို့ နင့်ကို လက်ဆောင်ပေးရမယ်!"
ကျောင်းရှုလန်က ပြောပြီး vanishing cream တစ်ပုလင်းနှင့် clam oil နှစ်ဘူးကို အိတ်ကပ်ထဲမှ ထုတ်ယူလိုက်သည်။
"ဒီနှစ်ဘူးက နင့်အတွက် ကျန်တဲ့ clam oilက အန်တီရှုယင်အတွက်"
vanishing cream နှင့် clam oilကို တွေ့လိုက်တော့ လုလန်လန် နှင့် ဝမ်ရှုယင် နှစ်ယောက်စလုံး ကလေးလေးကို မြင်လိုက်ရသလို ပျော်သွားကြသည်။
clam oilဟာ အမျိုးသမီးတွေအတွက် ကောင်းမွန်တဲ့ အရာတွေ ဖြစ်တယ်လို့ ရွာသူကောင်မလေးများက ကြားဖူးကြသည်။
clam oil က ကောင်းသောလဲ vanishing cream ဈေးက ပိုဈေးကြီးတယ်။
ရွာမှလူတွေက မတတ်နိုင်ကြချေ။
ပိုက်ဆံရှိတဲ့သူတိုင်းက အစားအသောက်ကိုသာ ဦးစားပေးဝယ်ကြပြီး ထိုအမျိုးသမီးသုံး အလှအပရေးရာ ပစ္စည်းများကို မဝယ်ကြပေ။
ကြိုက်တယ်ဆိုရင်တောင် ဝယ်ဖို့ ဝန်လေးတတ်ကြပြီး မြို့ထဲက အမျိုးသမီးတွေကသာ ပိုက်ဆံပေါနေကြသဖြင့် ဝယ်ကြသည်။
