Asırların içerisinde daha kaç kez öldürecekti kendisini? Kaç yüzyıl daha acı çekecekti? Bir yandan ölesiye nefret ettiği, öte yandan da, yüzyıllarca ondan başkasını sevemeyeceği tek adam uğruna...
İmrenerek baktığı tüm o görkemli hayatın, aslında t...
Arkadaşlar sezonun son bölümü olarak planlamıştım ama maalesef hikayenin yönü biraz değişti bu sebepten bir sonraki bölüm sezon finali olacak. Umarım severek ve zevkle okuyacağınız bir bölüm olmuştur. Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum. Sizler için uzun bir bölüm yazdım, fakat şu sıralar yoğunluğum nedeni ile düzenlemelerde hatalar varsa hoşgörün lütfen🙏🙏
KORKUNÇ ANTLAŞMA
Müzik:Goodbye My Son
Alfero ve karısı at'arabaları ile nehrin kıyısına doğru yaklaştılar. Karısı Mefrin çok acıkmış ve tüm gün yürümekten yorgun düşmüştü. Öylece kendisini yemyeşil çimlere bırakarak, her iki bacağını boylu boyunca uzattı.
"Çok yorgunum Alfero. Umarım akşam olmadan eve varmış oluruz"
Alfero hemen arabasının içinden çıkardığı torbayı ona doğru uzattı.
"Şu çöreklerden ye istersen. Ben atları nehre indireyim, çok susadılar"
Mefrin hasır torbadan çıkardığı bayat çörekleri iştahla yerken, öte yandan avuclarıyla yorgun bacaklarını ovuyordu. Alfero iki atınında iplerini çözdü ve basit bir düzenekle bağlı olan arabadan ayırdı. Her ikisinin de yularından tutarak, nehre doğru götürdü. Atlar su içerken Alfero yanlarında durup etrafa bakınıyordu. Derken gözlerini kısa kısa bir noktaya doğru dikkatle bakındı. Ne olduğunu çözemediği birşey küçük kayalıkların arasında suyun yardımı ile dalgalanıp duruyordu. Merakına engel olmak adına paçalarını sıyırdı ve ne olduğunu anlamak için o yöne doğru nehrin içinden yürümeye başladı. Yaklaştıkca gördüğü nesne şekilleniyordu. Tamamen gördüğü şey ile gözleri kocaman oldu. Nehrin kıyısında yosun ve çalılara dolanan birşey vardı. Tüm kuvveti ile karısına seslenerek:
"Mefrin!! Mefrin!! Çabuk buraya gel!"
Karısı kocasının sesini duyduğu an panikle ayağıya kalktı ve kendi kendine söylenerek:
"Lanet olsun Alfero, atlarımı kaçırdın yoksa?"
Bu düşünce ile hızla kocasına doğru koştu. Atlarının sakın bir halde su içtiklerini gördüğü an, içi baya rahatlamıştı. Peki o halde neden ona sesleniyordu? Hemen nehrin karşısında duran kocasına baktı.
"Sorun ne!? "
Adam yeniden aynı ton ile seslendi:
"Çabuk buraya gel! "
Mefrin telaşla eteğinin ucunu eline alarak, nehirden ağır ağır karşıya tarafa geçerek kocasının yanına gider. Gördüğü manzara karşısında şaşkın halde kocasına baktı.
"Bu da ne!?"
Alfero eğilerek, ne olduğunu çözemediği ve günlerdir üzerinde biriken nehrin kalıntılarını temizledi. Mefrin dehşet ile bir adım geri çekilerek:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
