Asırların içerisinde daha kaç kez öldürecekti kendisini? Kaç yüzyıl daha acı çekecekti? Bir yandan ölesiye nefret ettiği, öte yandan da, yüzyıllarca ondan başkasını sevemeyeceği tek adam uğruna...
İmrenerek baktığı tüm o görkemli hayatın, aslında t...
Hiç olmadığı kadar mutluydu. Tıpkı çocukluğunda olduğu gibi, huzurlu ve neşeli. Üstünde daha önce hiç görmediği türden, tuhaf kırmızı bir elbise vardı. Koşturup duruyordu, her tarafı ağaçlarla bezeli yemyeşil alanda.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buradaki herşey ona tamamen yabancıydı. Ama yinede çok mutluydu. Cıvıldıyan kuşların sesleri etrafda şakıyor, renkli güzel çiçeklerin mis kokuları buram buram yayılıyordu etrafına.
Birden durakladı ve güneş aniden kararmaya başladı. Berrak havanın yerini puslu, Zifiri bir bulut sardı. Tüm çiçekler grileşerek hızla solarken, kuşların şarkıları korkunç bir çığlığa dönüştü. Büyük, iri ve simsiyah kargalar yığınla üstünden uçuşuyordu. Etrafda ona tanıdık gelen hiç kimse yoktu. Koskoca dünya da yapayanlız gibiydi. Gözlerindeki acıyı hissediyor, sürekli olarak elleriyle gözlerini ovup duruyordu. Kulaklarına gelen ses ile irkildi tanıdık, bildik bir ses di. Arkasını dönerek meraklı gözlerle sesin geldiği yöne dikkatle bakındı. Gördüğü şeyle yüzü az da olsa gülümsemişti. Kardeşi Ediyorin tam karşısında duruyordu. Üstelik ayaklarıda tutuyorduve Efirus'un yanında durmuş garip bir halde ablasına bakıyordu. Mutluluk içinde koşarak yanlarına gitmeye çalıştı. Onlara dokunmak istedi ama bunu yaptığı an ikisi de küle dönüşerek yok oldu. Sebepsiz gelen fırtınaonların küllerini dört bir yana savurdu. Neler oluyordu? Telaş içinde bağırıp çağırıyordu, İlk defa hayatında ilk defa korku denen hisse kapıldı. Bu korku sevdiklerini kaybetme korkusuydu. Çare ararcasına çılgınlar gibi etrafda bir sağa bir sola koşturup duruyordu. Gözlerinin acısı dayanılmaz hale gelmişti artık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aniden simsiyah bir el onu boynundan kavradı ve yavaş yavaş yukarı doğru yükseltti. Ayakları tamamen yerden kesilmişti ve boğulurcasına nefes almak için çırpınıp duruyordu. Duyduğu sestüm karanlığın içinde yankılanmaya başladı.
"Sen, lanetli ruh! Birgün mecuz ruhun bizim olacak!"
Kurtulmaya çalışıyordu ama bir türlü bunu başaramıyordu. Yüzünü döndü ve o mavi gözlü adamı gördü. Adam hissis ve sakince öyle durmuş onu izliyordu. Gözlerinin ışığı birden söndü. Artık o güzel gözleri, ebediyen gün ışığını göremeyecekti...
