LAKAYIT

26- SEANS VE SONUÇ

Medyada çok beğendiğim, muazzam bir şarkı var. Dinlemenizi şiddetle tavsiye ediyorum =D

Bu bölümü biten sınavlarıma adamak istiyorum tüfekler

╾━╤デ╦︻

"Önceki bölümde Akay'ın talimatıyla Alpay ve Şüheda da dahil tüm Dinçer erkekleri DNA testi için kan örneği vermişti. Kan örnekleri Ankaraya, Lakayıt karargahına gönderilmişti. Akay Şüheda'yı ziyarete gelince onun kriz geçirmesine şahit olmuştu ve psikolog Mir Atalay'ı(bizimki) çağırmıştı. En son seansın başlamasında kalmıştık."

Tamamen sessizdim. Öyle ki nefes alış seslerim bile duyulmuyordu. Donuk gözlerle psikoloğa bakıyordum. Her ne kadar sicili temiz olsa da yine de şüphelenmeden edemiyordum. Telefonuma mesaj bildirimi gelince cebimden çıkarıp mesaj uygulamasına girdim. Kıvanç binbaşı, namı diğer binbaşı ibne mesaj atmıştı.

Bu adama çok pis uyuz oluyorum.

B. İbne: Timin izin süresi doldu. Bir görev aldık. İki gün sonra karargahta ol.

Siz: Tm.

Bu iki harf bile sana fazla lan göt lalesi.

Ben ve yan sanayim Alpay, Ötüken ve Pençe timini kurtardıktan sonra yaraları ağır olduğu için her iki time de iki hafta kadar izin vermişlerdi. Ben ise bu iki haftalık izni Lakayıt olarak Ankarada harcamıştım.

Telefonu tekrar cebime koyacaktım ki Mir'den aniden bir hareket gelince refleks olarak elimdeki telefonu tüm gücümle kendilerine attım. Halbuki adam camı açacakken ayağı kayıp sarsaklamıştı. Telefon alnına geldi.

"Hass..!" Acıyla alnını tuttu. Benim emektar Nokia ise yerle buluştu.

"Ay telefona bir şey oldu mu?" Diye şaşkınca sordu Şüheda.

"Nokia asla kırılmaz." Ulan ben bu telefonu dördüncü kattan düşürmüştüm de hâlâ çalışıyor, bunda mı kırılacak. Yaşasın Nokia!

"İyi misiniz?" Diye sordum dudağımı dişleyerek. Maşallah dediğim bırak üç günü, üç saat yaşamıyor amına koyim. Gitti adamın nur cemali. Alnı şişti cillok gibi adamın.

"Telefon atmaktaki amaç neydi Akay hanım?" Dediği zaman bir an anırma isteği doğsa da kendimi durdurdum.

"Refleks." Dedim boğazımı temizleyerek. Ulan hâlâ gülesim var. Adama baksam kahkahayı basarım diye itinayla ona bakmamaya çalışıyordum.

"Ayağı kayan herkese mi telefon fırlatıyorsunuz?" Mir bana bakıyordu. Ama ben gülmemek için resmen kırk takla atıyordum.

Karizma gidecek, Akay, gülme!

"Kişiye göre muamele." Dilimi ısırdım. "Ama sizinki boşluğama geldi." Şüheda kahkaha attı. Dayanamadım.

Anırdım.

"Bismillah sübbuhanallah!" Diyerek kalbini tuttu Şüheda. Hemen gülmeyi kesip ona baktım.

"Noldu lan?" Dedim hafif bir endişeyle.

"Kahkaha attın, Akay!" Dedi sanki öldü sanılıp morga kaldırılan hastası aniden canlanmış morg doktoru gibi.

Sadece mal mal baktığımı gördüğünde konuşmaya devam etti. "Seninle kaldığımdan beri sırıttığını ve gülümsediğini gördüm ama ilk kez kahkaha atıyorsun." Durdu. "Daha doğrusu böğürüyorsun."

"Siktir git lan!" Dedim hadi lan oradan dercesine. Böğürmedim, anırdım. Arda dağlar kadar fark var! Bi' dakika lan adam buradaydı.

Rezil oldum.