CHAPTER 13

23 6 0
                                    

[Chapter 13]

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

[Chapter 13]










Charles

'And what can I do in return to help her?' Pag-iisip ng konsensiya ko.

Nang maabutan ko si Brainwelyn ay nagbabasa siya ng nagpatong-patong na mga libro.

Before I approached her, I was still dazed in such view of her. Looking at her in that moment made me feel peaceful.

But upon hearing how much she wanted to balance her work and her education, napag-isip-isip ko, 'And what can I do in return to help her?'

Minsan lang ako maging ganito, dahil empleyado ko pa rin siya, normal lang siguro kung tulungan ko siya sa ibang bagay gaya ng studies niya paminsan-minsan.

"T-thank you po. . ." Hindi siya makatuwid ng tingin sa 'kin, medyo nauutal pa sa pasasalamat.

Bumalik ang tingin niya sa binabasa niya matapos tikman ang kape.

I don't think there'd still be people coming at this hour. It's 6 pm and it's just the two of us left here.

I didn't bother anymore and instead sat in front of her in the dining table. Itinukod ko ang kamay ko sa aking mukha at mataimtim siyang pinapanood habang nag-aaral.

Her eyes widen just when I got in. She kept blushing all the way around and it kept going like it's never ending. Is me doing unpredictable things really pushing her to her limits?

"What?" My tone fixated like a robot.

Umiling-iling itong nahihiya, "W-wala! Bakit ka ba nanonood sa 'kin? Baka mamaya may dumating na customer. . ."

"'Wag ka nang magpanggap na parang 'di mo ginusto."

I knew she liked it the moment she blushed at me. Her reactions are funny that it makes me laugh any moment.

"Hindi naman." Angal niya. She was pouting like a child.

Umiwas ito ng tingin, so I took the initiative na umalis na since iyon naman ang gusto niya pala.

Pero bakit noong tumayo na ako, umangal na naman siya. Ang gulo niya talaga, I'll just keep playing like I really don't get her.

"A-ano ba?! May sinabi ba 'kong umalis ka na?"

Tumayo ang isa kong kilay, pinipigilan ang sarili na huwag malabas ang itinatagong ngisi, "It's what you really wanted right? I don't have to wait for you to say that."

"Hoy! Hindi! Sige na maupo ka na ulit. . . ," bulong niya sa huli na tila dismayado sa sarili.

I could no longer contain myself, I let out a tiny chuckle that took her entire attention to, "Fine."

Naupo na ako gaya ng ginusto niya. Sana 'wag niya na 'ko ulit patayuin. Naupo ako kagaya ng kanina, nakatukod ang kamay sa aking pisngi at masusi siyang pinapanood.

✓ | Sweet Vanilla KissTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon