Sen Beni Güzel Hatırla | Esra & Ozan

Bölüm 29: Umut Işığı

Senin için ne kadar ağlayabileceğimin haddi hesabı yok.
Bütün bu zaman boyunca, hep incecik bir ipin üzerinde yürüdük.

Beni duymadın bile.

Bana hiçbir işaret vermedin.

Ben çok fazla işaret verdim.

Bütün bu zaman boyunca, hiçbir zaman aklını okumayı öğrenmedim.

Hiçbir zaman aklımı okumayı öğrenmedin.

İşleri tersine çeviremedim.

İşleri hiçbir zaman tersine çevirmedin.

Çünkü bana hiç işaret vermedin.

Ben çok fazla işaret verdim.
İşaretleri görmedin bile.

Exile
Taylor Swift ft. Bon Iver

"Bu çocuk aynı evin içinde Esra'nın hamile olduğunu bile fark etmedi."

"Bu çocuk aynı evin içinde Esra'nın hamile olduğunu bile fark etmedi."

Esra'nın hamile olduğunu. Esra'nın hamile olduğunu fark etmedi. Etmedim. Etmemişim.

"Hâlâ bana diyor ki Ozan! Ya bu Ozan, sen hamile hâlinle iki üç işte birden çalışırken neredeydi?"

Hamile hâliyle. İki üç işte birden çalışırken.

Beynim çalışmayı durduruyordu, her parçam çalışmayı durduruyordu. Ben neredeydim? O bunları yaşarken ben neredeydim?

Benim bebeğim onun karnındayken ben neredeydim?

Ellerimin uyuşuğunu hissettim. Parmak uçlarımdaki kanın bir an inanılmaz hızlanıp beni rahatsız ettiğini, ardındansa çok yavaşlayıp yine beni rahatsız ettiğini.

Benim bir bebeğim vardı. Eskiden. Ben bir çocuğun babasıydım zamanında, haberim bile yoktu.

Gözlerimi sımsıkı yumduğumu artık gözlerim acımaya başladığında fark ettim, gözlerimi açtım ama bu da canımı yakıyordu. Fiziksel olarak değil, ruhumu acıtıyordu.

Elim cama çarptığında sesten dolayı başımı kaldırdım, ayakta duramadığım için cama tutunmuştum, farkında değildim.

Benim karım hamileydi. Ben göremeyecek kadar kördüm.

"Ozan!" Gözlerim bana doğru gelen Esra'ya kaydı. Gözleri dolu doluydu, kendi gözlerimdeki yaşlara rağmen görüyordum.

Neden hâlâ benim yanımdaydı? Neden şu anda benim yanıma geliyordu?

Ben bunu hakediyor muydum da bunu yaşıyordum?

Elimi camdan ayırdığımda kalan herkesin de bana baktığını gördüm. Duyduğumu anlamışlardı.

Menekşe Teyze ellerini ağzına kapatmıştı, Yalçın Amca'nın da bir eli ağzındaydı. Ekrem ise iki eli birden belinde, yüzünde bir şok ifadesiyle bana bakıyordu.