Sen Beni Güzel Hatırla | Esra & Ozan

Bölüm 4: Düş Kapanı

Yarayı öptüm ellerinden.
Yarayı dinledim;
"Benden onda da var." Dedi.

Yarasını sevdim.

Elini uzattı havada kalan en güzel hayalimiz.

Yarayı unutturur,
Yarayı kapatan aşk, yaradan da derin.

Yara - Kalben

Burnuma dolan karanfil kokusuyla hafifçe kıpırdandım. Yine mi rüya görüyordum ben?..

Burnum kaşındığında hafifçe kırıştırdım. Yüzüme yumuşak bir şey sürtüyordu.

Yumuşak bir şey?

Gözlerimi açtım. Diğer evimin yatak odasında olduğumun farkındaydım. Nasıl gelmiştim şimdi buraya?

Karanfil kokusu?

Tanışma partisi...

Her şey bir bir aklıma geliyordu. Esra'yla konuşuyordum, sonra Esra gitmişti. Sonra... İçtiğim için başım ağrıyordu, tam hatırlamıyordum.

Hayır, hayır. Esra gitmemişti. Gidiyordu ama sendelemişti, tutmuştum onu. Sonra karanfil kokusu.

Evet, evet. Onu oradan çıkartıp arabaya götürmüştüm, sonra buraya gelmiştik. Hayallerimize.

Bakışlarımı aşağı indirdim. Yatağa yatmamış, hafif kaykılmış duruyordum. Esra'nın kolları bedenimin etrafına sarılmış, burnu boyun girintime gömülmüştü. İki kolumun sarılı olmadığını fark ettiğim an, sol elinin tam kalbimin üstünde durduğunu, benim sağ elimin de onu tuttuğunu fark ettim. Biz el ele tutuşuyorduk...

Sol elim beline sarılmış, onu bana doğru daha çok çekiyordu.

Uzun süredir bu kadar güzel uyumamıştım... En son ne zaman uyuduğumu, ne zaman kâbus görmeden uyandığımı bilmiyordum...

Burnumu tekrar saçına gömdüm ve derin nefesler almaya başladım. Hayatımda bu kadar huzurlu olduğum başka bir an yoktu, buna emindim.

Beline sarılı elimi yanağına çıkartıp okşamaya başladım baş parmağımla. Gözlerim benden bağımsız kapanıyordu.

"Çok özledim Esra'm..." diye fısıldadım, elimde olmadan. Saçlarına küçük bir öpücük kondurdum.

Şu an bu yaptığım, beni terk ettiğinde yanımda olan herkese; Çağla'ya, Çınar'a, Musa'ya, Ayaz'a, Anneme, Elif'e ihanetmiş gibi geliyordu.

En çok da kendime.

Kendime ihanet ediyordum.

Ama o kadar çok seviyordum ki, o kadar özlemiştim ki...

Onu öpüp koklamak, dokunmak, sarılmak... Hepsini o kadar çok özlemiştim ki... Sadece bir kere daha öpebilseydim, sadece bir kere daha "Esra'm" diyebilseydim, kokusunu içime çekebilseydim...

Düşünürken, saçlarına kondurduğum öpücükleri yeni fark ediyordum.

Elim elini sıktı.

Eğer şu an uyanırsa, kalbimin ne kadar hızlı attığını gerçekten fark edebilirdi çünkü eli kalbimin üstündeydi.