Sen Beni Güzel Hatırla | Esra & Ozan

Bölüm 33: Geçmişte de Yaşadım Seni

Artık ordular okyanuslar seni benden alamazlar sanırdım ama bana dedin ki;

"Başka bir gün gel, böylesi güzel...
Başka bir gün sev, dönersem eğer."

Başka Bir Gün
Batu Akdeniz & Pamela

17 Mart 2019 - Ozan Korfalı

Yavaşça eşyalarımı yeni evime yerleştiriyordum, Esra'nın benim için hazırlayıp kapının önüne koyduğu eşyalarımı.

Gömleklerimi ve kazaklarımı tek tek dolaba yerleştirirken bakmadan elime aldığım kazakla bir an durdum.

Açık mor, boğazlı, yün bir kazaktı. Bana değil, Esra'ya ait olduğunu biliyordum.

Gözlerim kazaktan başka hiçbir şey görmüyordu. Elimde sımsıkı tuttuğum kazağı yavaşça burnuma götürdüm, elimde olmadan.

Kokladığımda yere çöktüm, gözlerimi kapattım. Sadece 1 ay olmamış mıydı biz ayrılalı? Kokusunu duymamamın üzerindense 2 ay geçmişti. Deli gibi özlemiştim.

Yanımdaydı, 2 ay önce hemen yanımda yatıyordu ama şimdi bir kazaktan alıyordum kokusunu.

Gözlerimi kapattım, ağlamamaya çalışıyordum ama beceremiyordum.

"Yardım edilecek bir şey-" arkamdan gelen sesi tanıyordum, bana yaklaşınca ve beni yerde oturmuş, bir kazağa sarılmış halde bulunca durmuştu.

"Ozan, n'oldu abi?" Çınar yanıma gelip oturduğunda gözlerimi açtım. Dolu gözlerimle ona baktığımda bana merakla ve biraz endişeyle bakıyordu.

Elimdeki kazağı gösterdim. "Onun," diyebildim sadece. Sertçe yutkundum ve ağlamamaya çalışmaya devam ettim.

Terk etmiş bir kadının kazağının bile benim üzerimde bıraktığı etki neden bu kadar fazlaydı?

Ben neden ona bu kadar âşık olmak zorundaydım?

"Eşyalarımın arasına karışmış." Dedim.

Çınar kazağı elimden aldığında bir an neye uğradığımı şaşırdım.

"Bu yok," dedi kazağı göstererek. "O da yok." Yutkundum. "Seni bırakıp gitti lan, arkasından bu kadar acı çekmeye değer mi?"

Başımı iki yana salladım. "Çok âşıktım lan," dedim. "Hâlâ âşığım, yapamıyorum, onu sevmeden nasıl yaşanır bilmiyorum."

O da az önce benim yaptığım gibi başını iki yana salladığında konuşmasına izin vermeden ben konuştum. "8 yaşımdan beri," dediğimde bana bakışları değişti. "8 yaşımdan beri onu seviyorum, her şeyi yapardım onun için, bu uygulama, başarı, zenginlik, hepsini onun için istedim ben. Şimdi o yokken ne anlamı var?"

Bir süre sustuk ikimiz de. Elini omzuma koydu.

"Bak, seni anlayamam," dedi. "Kimseyi bu kadar sevmedim, âşık oldum ama senin gibi değil." Başımı salladım. "Yine de sen başarılısın, zekisin, artık istediğin paraya sahipsin, o olmasa bile mutlu olabilirsin. Demek ki hak etmiyormuş onun için yaptıklarını, yapacaklarını."

Burnumu çekip yere baktım. "Hak etmese bile ben ona vermek istiyorum her şeyimi," dedim. "Ben onu istiyorum."

Dudağını yaladı ne yapacağını bilemeyerek. "Unutacaksın," dedi. "İllaki unutacaksın."

"Ben unutmak istemiyorum," dedim. "Ben onu istiyorum." Diye tekrarladım.

Gözlerime baktığında pes edercesine bir nefes verdi. "Abi her şey düzeltilir de, seni sevmiyorsa yapacak bir şey yok." Dediğinde dudaklarımı birbirine bastırdım. Çenemi koluma dayadım.