Bölüm 34: Duvarsız

43 7 6
                                    

Çünkü burası senin için çok soğuk.

Sweather Weather
The Neighbourhood

22 Temmuz 2021 - Ozan Korfalı

O mektuplardan hiçbirini bir gün ona vereceğimi düşünmemiştim; hep bana kalır sanıyordum, sevgiliyken bile ona vermeyi düşünmemiştim.

Ama hayat bir kez daha bana bir oyun oynamıştı ve yapmayacağıma emin olduğum bir şeyi daha yaptırmıştı.

Bu kayıkhanede çok güzel anılarımız vardı Esra'yla; ona âşık olduğum gün beni buraya getirmişti. Henüz nasıl kayığa bineceğimi bilmediğim için önce kendisi binmiş, ardından elimi tutup gelmeme yardım etmişti.

O an hissettiğim şeyi o kadar net hatırlıyordum ki; elimi tuttuğunda daha önce kimseye hissetmediğim şeyleri iliklerime kadar hissedişimi... daha sekiz yaşında küçük bir çocuğa aşkı nasıl tattırdığını...

O gün ona âşık olduğumu anlamamıştım; içimde onu görme isteğinin deli gibi arttığını, ona her baktığımda kalbimin normalden hızlı çarptığını...

Biri bana 'aşk' diye bir duygunun varlığından bahsedene kadar ona olan duygumun ne olduğunu anlayamamıştım.

O masum çocukluk günlerimize geri dönseydim o hâlimizden bu hâlimize nasıl geldiğimizi anlayamazdım.

Sen bu kıza neler yaşatacaksın Ozan, bu kız sana neler yaşatacak Ozan...

Aniden yanımda hissettiğim hareketlenmeyle gözüm odaklandığım yerden ayrıldı, yanıma baktım.

Esra gelmişti, mektupları okumuş olmalıydı.

Zorla olsa da kızarmış gözlerine bakarak gülümsedim.

Hiçbir şey demedi, elini yanağıma koydu ve beni beklemediğim bir anda kendine çekip dudaklarımızı birleştirdi.

Gözlerim kendiliğinden kapandığında anlam vermeye çalışmadan öpüşüne karşılık verdim, elimi yanağına koydum.

Çok uzun sürmedi, çok kısa da sürmedi.

"Esra," diyerek dudaklarından ayrıldım.

"Ozan," diye karşılık verdi.

Yutkundum. Gözlerimi aralayıp gözlerine baktım, hâlâ birbirimize aynı yakınlıktaydık.

Hakkım var mıydı bilmiyordum, yine de ikinci kez dudaklarımı dudaklarına sertçe bastırdım, yanağımda olmayan eli enseme gitti.

Bu seferki daha tutkulu, daha uzundu, yıllar sonra aramızda hiçbir süphe ve duvar olmadan ilk öpücüğümüzdü.

"Anlat bana her şeyi," dedim dudaklarından ayrılır ayrılmaz. "Ne olduğunu, nasıl olduğunu..."

Başını iki yana salladı. "Acısını yaşamana gerek yok," dedi.

"Gerek var," dedim hızlıca. "Bu acıyı yaşamana sebep olan bendim, seni onunla baş başa bırakan bendim, anlat bana her şeyi."

Sen Beni Güzel Hatırla | Esra & OzanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin