ក្លឹបមួយកន្លែងក្នុងទីក្រុងសេអ៊ូល...
ពេលនេះម៉ុនហ្យូលកំពុងតែស្ថិតក្នុងបន្ទប់វីអាយភីមួយកន្លែងអង្គុយរងចាំវ៉ុនអ៊ូតាមបញ្ជារបស់គេ ។ នាយសង្ហារមិនប៉ះស្រាសូម្បីមួយក្អឹក នាយបញ្ចេញទឹកមុខម៉ួម៉ៅកាលបើគេចំណាយពេលមួយម៉ោងជាងទៅហើយនៅមិនឃើញស្រមោលវ៉ុនអ៊ូមកទៀត។
" កាងស៊ុន បារី! " សុខៗស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថាជូរមាត់ រវើរវាយចម្លែក ទើបម៉ុនហ្យូលបញ្ជាប្រាប់កាងស៊ុនឲ្យហុចបារីមកឲ្យគេ។
" មិនបានដាក់មកតាមទេទាន "
" ទៅទិញមក !! " គេស្រែកគំហកម៉ួម៉ៅ ហុចលុយឲ្យកាងស៊ុនទៅទិញ តែក៏មានបារីមួយដើមបង្ហាញឡើងចំពោះមុខនាយតែម្ដង។
" ជក់ទៅ! " វ៉ុនអ៊ូប្រញាប់ទម្លាក់លើតុកាលបើឃើញអ្នកម្ខាងទៀតមិនចង់ទទួល
" យើងមិនយក "
" បារីដូចតែគ្នាទេ " គេបង្ហាញមុខស្មើរ ដើរមកអង្គុយនៅម្ខាង
" យើងមិនត្រូវការរបស់ថោកទាបដូចជាឯង " ហើយជំនួសឲ្យការដឹងគុណអាស្រ័យ ម៉ុនហ្យុលគ្រវាសវាចោល ចាប់ផ្ដើមបាត់សតិ មើលផ្លូវបែកជា4ភ្លាមៗ។
" ប៉ុន្តែចាហ្វាយ បារីនេះដូចគ្នាពិតមែន "
" យើងមិនត្រូវការ " គេស្រែកខ្លាំងៗហាមអារម្មណ៍មិនក្ដៅមិនបាន វាឆ្កួតស្អីនេះ?
" បើចាហ្វាយមិនប្រើវាទេ ចាហ្វាយអាចស្លាប់ឥឡូវនេះបានទាន "
" ឯងកុំមកបោកយើង អា៎!! " គេលើកដៃមកខ្ទប់ក្បាលដែលសឹងតែផ្ទុះ ក្នុងខ្លួនពិបាកទ្រាំជាខ្លាំង
" ចាហ្វាយ!! "
" ឲ្យមកយើង " សុខៗ ម៉ុនហ្យូលបាត់អស់ស្មារតី ប្រញាប់រើសបារីមកជក់ដោយមានកាងស៊ុនយកដែកកែសមកអុជបន្ថែម ក្រោមក្រសែរភ្នែកមានស្នាមញញឹមរបស់វ៉ុនអ៊ូ។ គ្រាន់តែបានមួយដង្ហើមភ្លាម គ្រប់យ៉ាងក៏ប្រែមកជាធម្មតា ម៉ុនហ្យូលសម្រួលចិត្តអង្គុយផ្អែកខ្នងស្រាលខ្លួនមួយរំពេច។
" ហេតុអ្វីក៏ឯងមានវាវ៉ុនអ៊ូ? "
" នរណាក៏មានដែរ "
YOU ARE READING
It's YOU [END✅]
Fanfictionមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ក៏មានច្រើន មនុស្សដែលខ្ញុំចង់បានក៏មានមិនខ្វះ ប៉ុន្តែមនុស្សដែលខ្ញុំទាំងស្រឡាញ់ទាំងចង់បាន គឺមានតែគេម្នាក់ ជាគេ!!