Warning guy⚠️
សម្លេងមិនយល់ភាសាបន្លឺឡើងកាត់ថ្ងៃបណ្ដាលឲ្យជុំវិញបន្ទប់មួយនេះប្រកដទៅដោយភាពមិនប្រក្រតីជាច្រើន ។ រាងកាយមនុស្សប្រុសពីរនាក់កំពុងតែពពាក់ពពូនគ្នា បញ្ចេញសកម្មភាពតាមវ័យមនុស្សធំហាក់មិនខ្មាស់អៀន។
" អ្ហឺស...អ្ហឺស " សម្លេងបញ្ជាក់ភាពសុខស្រួល នាយតូចថេហ្យុងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងគ្រលួចខណៈដៃស្រឡូនប្រឹងតោងករអ្នកខាងលើមិនរបេះ។
" អ្ហឹម...អ្ហាស...អ្ហឹស " ចំណែកមនុស្សខាងលើវិញក៏ប្រឹងសម្រុកមិនថ្នមកម្លាំង ស្របពេលបបូរមាត់សង្ហារឱនទៅថើបថែលកញ្ចឹងករអ្នកខាងនោះ ឈ្មុសឈ្មុលរកសេចក្ដីសុខសម្រាប់ខ្លួន។
" អ្ហឹស!!! " មួយកម្លាំងចុងក្រោយ អ្នកកំលោះប្រញាប់បញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងចូលទៅក្នុងខ្លួនកាយតូចដែលដេកស្តូកហាក់អស់កម្លាំងល្ហិតល្ហៃ ។ កែវភ្នែកមមីមមាយប្រឹងបើកឡើងសម្លឹងមើលទៅអ្នកម្ខាងទៀតយ៉ាងពិបាក។
" អូន យ៉ាងម៉េចហើយថេហ៍!! " អ្នកណានេះ? តើគេនឹកនាយពេលដល់ថ្នាក់សុបន្តិឃើញនាយទាំងថ្ងៃទាំងដែលគេកំពុងតែមានសម្ព័ន្ធភាពរាងកាយជាមួយប្រុសផ្សេងឬ?
" អត់ទេ-ជុងហ្គុក " គេប្រឹងគ្រវីក្បាលដូចគោច្រាំងទិច ព្រមទាំងលើកដៃមកញីភ្នែកម្ដងជា2ដងដើម្បីបញ្ជាក់ថាគេមិនបានយល់សប្តិ។
" អូនកើតអីថេហ៍? " ជុងហ្គុកឯណេះឆ្លេឆ្លារចោទសួរកាលបើថេហ្យុងធ្វើឬកពារផ្អើលៗយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង។ នាយប្រញាប់ឱនមកជិតគេ នឹងទាញដៃអាល្អិតចេញដើម្បីសម្លឹងមើលកែវភ្នែកនាយតូចដែលកំពុងតែត្របាញ់មករកគេវិញដូចគ្នា។
" ចេញទៅ...អាលោកឈិនចង្រៃ ឯងយកស្រោមមុខមកពាក់ជាជុងហ្គុកមែនទេ? " នៅតែមិនអស់ចិត្ត ថេហ្យុងម្នីម្នារុញច្រានកំលោះសង្ហារចេញមួយទំហឹងកម្លាំង ថែមទាំងបោះប្រយោគប្លែកៗបណ្ដាលឲ្យជុងហ្គុកផ្ទុះសំណើចភ្លាមៗ។ ក៏ព្រោះតែគេមិនជឿថានាយនៅរស់ទេ
" ឯងសើចអី ឆាប់ចេញទៅ អាមនុស្សគម្រក់ អា៎!!! " ទប់ភាពកំប្លុកកំប្លែងសឹងមិនបាន នាយសង្ហារចាប់ដៃដែលវាយនាយខ្លាំងៗនោះទៅខាងលើដោយដៃម្ខាង ខណៈផ្ទៃមុខស្រស់សង្ហារក៏ឱនកាន់តែជិតកាយតូច បន្លប់ទៅដោយស្នាមញញឹមគួរឲ្យស្អប់។
YOU ARE READING
It's YOU [END✅]
Fanfictionមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ក៏មានច្រើន មនុស្សដែលខ្ញុំចង់បានក៏មានមិនខ្វះ ប៉ុន្តែមនុស្សដែលខ្ញុំទាំងស្រឡាញ់ទាំងចង់បាន គឺមានតែគេម្នាក់ ជាគេ!!