UNDER Series #3: Close your eyes, Valentina.

CHAPTER 48

WARNING: This chapter contains disturbing acts that may not be suitable to all readers, please if brutal acts, and heavy emotions trigger you please don't read this chapter. (Read at your own risk!)

—-------------

"Wake up!"

A big splash of water woke me up, from those painful feelings that I felt.

Isang malaking pag singhap ang binitawan ko para mabawi ang hininga ko. I felt that I was resurrected from death.

Dahan dahan kong minulat ang mata ko tska tumambad sa akin ang babaeng ito na nakaupo sa may harapan ko, naka patong pa ang isang binti nito sa kabila habang naninigarilyo.

"Anong pakiramdam mamatay?" Nakangiting tanong nito sa akin.

Nangunot naman ang noo ko doon, at nanghihinang inilibot ang mga mata ko sa buong paligid.

I was still in the same room where I thought I died. Diba namatay na ako?

"I can be a goddess right now, look...I just pulled you out on your death." She spat.

Umaagos sa katawan ko ang tubig na binihos niya sa akin, dahilan para magising ako. Sinubukan ko pang igalaw ang mga kamay ko pero parang ayaw na makisama ng mga ito.

Wala na akong nararamdaman sa katawan ko maliban sa hindi ko maipaliwanag na sakit mula sa pagkawala ko nang malay. Muli kong inilibot ang mata ko at hinahanap ang taong nakita ko bago ako tuluyang kumampi sa mga mga mata ko.

I slowly turned my gaze around the dimly lit room, eyes scanning every shadowed corner and barren wall.

Despite my desperate hope for another presence, I found no one else. It was just me, helplessly tied to this bed and the girl who had meticulously bound me there, sitting with a cold, unwavering stare.

"W-where is he..." I gasped in pain as I spat those words.

Nakita ko ang pag iling ng ulo nito sa akin kasabay ng pag tayo niya, at paglapit sa posisyon ko.

"Who's he?" she asked. " Are you hallucinating before you pass out?" Nakangisng tanong nito sa akin.

Tinanggal ko naman ang mga mata ko sa kanya, at muling inalala ang siyang nangyari.

Kung hindi ako nagkakamali ay namatay na talaga ako dahil sa sobrang sakit na hindi ko naisip na mararamdaman ko, parang hinahalukay ang lahat ng laman ng loob ko, kasabay ng unti unting pag kalas ng mga ugat ko.

I'm sure that I saw him, that I saw Clioz–

Naputol ang siyang iniisip ko nang may bigla niyang itarak sa binti ko dahilan para takasan ako ng kaluluwa ko.

"Ahh!" I shouted when I felt something burning my legs.

Nakaawang ang bibig ko na siyang tinagpo ang direksyon ng sakit kung saan nanggaling yun.

An electrifying shock of pain surged through me as the cigarette butt seared into my leg, the burning ember igniting a trail of agony that made me gasp and tense, every nerve screaming in protest.

"You're zoning out, Alova." She whispered as if she didn't do anything.

Marahas na pagkagat sa labi ko ang nagawa ko dahil doon, bumaon sa balat ko ang upos ng sigarilyong iyun.

"How...how are you still alive?" I stammered, my voice trembling.

Her figure before me, cloaked in shadows, let out a chilling laugh that echoed through the room. Her eyes, glinting with a sinister light, locked onto mine.