UNDER Series #3: Close your eyes, Valentina.

CHAPTER 9

"Who are you Alova Furujes...o Furujes ka ba talaga–"

Hindi ko na siya pinatapos at pinputok ang baril ko sa direksyon ng lalaking nasa harapan ko. Naingkit naman ang mata ko ng makitang ni hindi gumalaw ang lalaki sa posisyon niya.

Daplis ng bala sa pisngi ang natamo niya dahil doon, hindi ko balak na paputukan siya ng diretso gusto ko lang manahimik siya.

"Someone is irritated," He insisted as he looked at me.

"Who do you think you are to question who I am? You're just a fucking errand boy in our world–"

"Sino sa tingin mo ang utusan sa ating dalawa?" Pag putol nito sa akin, kasabay ng pag punas sa dugong tumagas sa pisngi niya.

Tinaasan ko siya ng kilay, at muling idiniin ang pag tutok ng baril ko sa kanya. Dahan dahan itong tumayo, kasabay sa muling pag lapit sa diresyon ko.

"Kung uutusan akong patayin ang tagapagmana ng mga Furujes, hindi kita papatayin..." His lips arched.

"What?" my brows furrowed because of this.

"Sa dami ng taong nakasalamuha ko sa mundong ito, sa tingin mo hindi ko kayang basahin ang taong trinatrabaho ko?"He nagged, as he softly caressed my face.

Sinubukan kong tanggalin ang kamay niya sa akin, pero nanlaki na lang mata ko ng bigla niyang hinawakan ang leegan ko gamit ang isa nyang kamay.

"You don't look like the girl that everyone was talking to. Ang sabi nila matinik ka, pero bakit hindi ka makapag desisyon ng maayos?" He asked in obvious tone, "Your nervous, nanlalamig ang mga kamay mo. Sunod sunod ang pag lagok mo, you're cheeks muscle are shaking as hold you like this. If you're an heir, bakit nanginginig ang kamay mong nakahawak sa baril na nakatutok sa akin?" Nakangising sambit nito.

Mariing nakatingin lang ako sa direksyon, at pilit na nilalaban ang ang totoong panginginig ng katawan ko sa presensya ng lalaking ito.

Ang bigat ng bawat paghinga ko pero hinahayaan ko ang sarili kong huminga ng maayos, dahil ayukong ipakita na totoo ang sinasabi niya. Ito ang unang beses na kumilos ako sa misyon ng mag isa, kaya siguro ganito ang nararamdaman ko.

Lagi kong kasama si Chase sa bawat lakad ko, at si Daddy ang siyang nagplaplano sa bawat galaw ko. Maingat ang bawat pag sunod ko sa kanya, pero bakit basang basa ng lalaking ito ang bawat kilos ko?

Who is this man in front of me that knows me more than how I know myself in this business?

"Para kang ibon na ikinulong sa isang maganda at malawak na selda, pero nung nakalabas ay ni hindi marunong lumipad gamit ang sariling pakpak." Malamig na sambit nito.

Ramdam ng katawan ko ang pag pako niya sa akin sa pader, habang patuloy ang paghaplos sa mukha ko. Sa hindi malamang dahilan, ay hindi ako naniniwala sa totoong anyo ng lalaking ito.

Mariin ang titig ko sa mukha niya habang nagsasalita. There were no creases around his face, as if it was something plastic. Halata sa mata nito na hindi ayun ang totoong kulay niya, at may ibang mas nakakapangilabot na pagkatao sa likod ng lalaking nasa harapan ko.

Biglang napahawak naman ako sa leegan ko ng maramdaman ang pahigpit na pahigpit nahawak nito sa akin dahilan para unti unting maubos ang hangin sa baga ko.

"Anong, let go of me–"

"See, an actual hire won't beg to let them go." Muling sambit nito, kasabay ng marahas na pag bitaw niya sa akin dahilan para mapasalampak ako sa sahig.

Mabigat ang bawat paghinga ko, at habol ang nawalang hangin sa baga ko dahil sa isang kamay niya na sumakop sa buong lalamunan ko. Inangat ko ang mata ko habang nakahawak parin sa leeg at dibdib, nakatingin ito sa akin ng diretso.