UNDER Series #3: Close your eyes, Valentina.

CHAPTER 50: Clioz POV (Part2)

"Kapag ikaw napatay ko, pasensyahan tayo!"

Isang malakas na pag tawa ang binitawan ni Chase, kasabay ng pag tapon niya ng gunting sa malayo.

"Joke lang, kinabahan ka naman." Naiiyak na sambit nito.

"Joke?! You're playing around with my trauma. Are you fucking insane?!" I fumed at him.

Kita ko naman ang agad na pagguhit ng konsenya sa mga mata niya dahil doon.

"Sorry..."

"Don't you dare do that again; I know you know basic human decency! Be sensitive enough with the people around you, and don't play around with someone's trauma." I nagged.

Napakapit pa ako sa dibdib dahil sa sobrang kabang dinala sa akin ng gunting na yun, may gana pa siyang mag biro habang nawawala si Valentina ngayon.

Umayos naman siya ng tayo, tska siya tumalon talon sa buong kwarto

"Ano na namang kalokohan yan?" Nakataas na kilay na tanong ko sa kanya.

Inayos ko ang mga bumagsak kong buhok, as I slid those back so it won't block my view.

"I heard something solid earlier from this part, malayo sa tunog ng nandyan sa labas." Paliwanag nito, "So there might be a space underneath this room–"

"That can't be, kusina ang nasa ilalim ng kwartong ito." Pagputol ko sa kanya.

"I know, but there was a huge raised wall behind the kitchen counter." He added.

Nailing naman ang ulo ko doon, tska lumapit sa may posisyon kung nasaan ang sinasabi niyang nakaangat sa pader.

I slowly walked towards the corner of the room, as I stepped down the area. Kinatok ko pa ito, at pinag kumpara sa tunog sa kabilang parte.

The floor beneath his feet sounded different with each step, a hollow, resonant echo that suggested an empty space hidden below, unlike the solid thud of the rest of the room.

"Tabi." Utos ko kay Chase na siyang ginawa naman nito.

Kung tama ang pag kakaalala ko sa bahay na ito, ay hagdan sa kwarto na ito na siyang ginagamit ng mga magulang namin bago sila namatay.

Si Ate ang siyang mas nakakaalam ng floor plan ng bahay na ito, pero matatagalan pa kapag tinanong namin siya. Kailangan na namin mahanap si Valentina, sa lalong madaling panahon.

Isang malalim na paghinga ang binitawan koo, bago namin tuluyang naangat ang bagay na sinabi ko nang andoon.

I was right, there was a ladder that would lend us to another room further than the second floor.

My eyes widened when I realized something.

"The main door of that place was on the mountains," I exclaimed.

"What?"

"May pintuan sa may bundok, diretso sa ilalim ng bahay na ito. That was the place where we're stocking our unused things." Sagot ko kay Chase.

Yes, I remember. We had a basement, which was also a place where we could hide when something bad happened.

"There was I chance that she was underneath–"

"Chase?"

Someone called for him, and we immediately closed the passage.

Lumabas din kami sa kwarto, at baka makita kami ng babaeng yun na baka may gawin pang masama kay Valentina.

"Silipin mo nga!" Tulak ko kay Chase ng marinig ang tumawag sa kanya.

Napasapo na lang ako sa batok ko dahil sa dami ng iniisip ko, hindi na ako mapakali sa pagkawala ni Valentina.