UNDER Series #3: Close your eyes, Valentina.

CHAPTER 51: CLIOZ POV (Part 3)

"I'll break every inch of your body–"

"CHASE!" I stormed.

"Ano?!" Iritableng sigaw nito pabalik sa akin.

Nasapo ko na lang ang ulo ko dahil dito, kanina pa kasi na halos pasabugin na niya ang mukha ng babaeng yun pero may kung anong nagtulak sa akin para pigilan siya.

Yakap yakap ko sa mga braso ko si Valentina, habang pinipigilan na tuluyang bumagsak dito dahil sa nararamdaman ko.

"Pick her up, and bring her home–"

"Putangina, ihagis ko pa ito–"

"Just fucking listen to me!" I cut him off.

Ang higpit ng hawak ko kay Valentina, may pulso pa naman siya at mukhang nawalan lang ng malay dahil sa lahat ng natamo niya sa katawan niya. Tuloy tuloy pa rin ang luha ko habang yakap siya.

Kung hindi mo lang sinasabi sa akin na wag naming siyang patayin...

Iniling ko ang ulo ko at naglakad papunta sa likod na pinto, dahil hindi na kami kasya sa hagdan pataas. Wala na akong pakealam sa tao sa paligid namin, all I want is to save my princess.

I paid no heed to the growing crowd of onlookers, their whispers and gasps lost to me as I cradled her in my arms, her body soaked in blood and her breaths growing fainter by the second.

My entire world had narrowed to the fragile life slipping away in my embrace, oblivious to the states and murmurs surrounding us.

"Please, bear with me, princess..." I whispered to her.

"Ion, anong..."

"Can you please open the door?" I nicely asked Nanay Salome to open the door.

Agad naman itong ginawa ng matanda, hanggang sa bumagsak na lang ako sa sahig habang yakap yakap si Valentina.

Nasa likuran ko lang din si Chase, at hindi na ako nagulat ng biglang hinagis niya ang babaeng yun na parang kung anong bagay na wala siyang pakialam, bago lumapit sa amin.

"I don't know what to do, hindi ko alam ang gagawin ko..." Sunod sunod na iyak ni Chase at bumagsak rin sa harapan ko. "Dalhin natin siya sa hospital–"

"Hindi ko na rin alam! Putangina gabi na, wala ng bangka–"

"Wala ba kayong magawang ng tama, kung wala ang tulong ko?" I heard a voice from someone, that made my sight raise.

Inilibot ko ang mata ko sa kung saan, hanggang sa isang lalaking ang nakita kong nakaupo sa sofa at na ninigarilyo. He was just wearing his plain white polo, and black trousers while his hair was brushed up which made my brows furrowed.

"How come you're crying, because you don't know what to do?" Malamig na sambit nito, hindi lumilingon sa direksyon namin.

Mas lalong naningkit ang mga mata ko ng makita ko si Ate na may hawak hawak na mga bagay na pwedeng gamitin sa pang gagamot, andito rin si Yuan na nakangiti sa posisyon namin na may hawak ring dextrose sa mga kamay.

"Anong..." HIndi makapaniwalang tanong ko.

"Iiyak ka lang dyan, waiting for your woman to die?" He hissed as I got back on my feet.

"No! I...won't let her die!" I shouted desperately.

He rose from the sofa, a cloud of smoke trailing the last drag of his cigarette as he extinguished it in the ashtray. His eyes locked onto mine, and he moved with a deliberate calmness, each step bringing him closer to where I stood, desperate and fearful, watching over my girl.