UNDER Series #3: Close your eyes, Valentina.

CHAPTER 56

"It was your fault, lahat kasalanan mo!"

I heard someone scream across the room, where I stepped on. Nasa palapag kasi ako kung nasaan ang kwarto ng mag asawa.

I was just wandering around the area, when I heard that woman screaming.

Wala nang masyadong tauhan sa buong mansyon, dahil na rin siguro sa pagkawala ng pinaka malaking source of income nila.

Masyado kasi silang napalagay na hindi mawawala sa kanila ang negosyong yun, kaya naman ay hindi sila nag tayo ng mga backup business to help them in this kind of situation. Mga bobo.

Dahan dahan akong lumapit sa may pintuan ng kwarto nang dalawa, at sinilip sila sa maliit na awang nito.

"Ikaw lagi ang may kasalanan, lahat kasalanan mo!" She screamed on the top of her lungs.

Nangunot ang mga noo ko nang makitang may isang katawan ang siyang nakabagsak sa harapan nito.

That man was tied up from his hands to his feet. Hindi ko makita ang mukha at kung sino yun, pero kita ang bugbog sa katawan niya at ang malaking sugat na hindi ko maipaliwanag.

"Kasalanan mo lahat! Lahat, lahat ikaw ang may kasalanan!" She raged, as she kicked that body.

Umiiyak rin itong babae habang sumisigaw, kasabay ng pag sabunot niya sa sarili niyang mga buhok. Kita ko rin sa itsura ng kwarto ang pagwawala niya, dahil sa mga nagkalat na gamit sa buong lapag.

Tinuuon ko ang tingin ko sa katawang nasa harapan.

Maliban kay Daddy, ay walang ibang taong siyang pwede pumasok dito...don't tell me?

Bigla akong nagtago sa kaharap ng kwarto, nang makita ang paglabas ng babaeng yun habang humihiyaw na siyang sinasabunutan ang sarili.

Malibis itong tumakbo pababa, dahilan para pumasok ako sa kwarto nila at hinarap ang katawang siyang nasa harapan.

I stood there, my arms crossed tightly over my chest, shifting my weight uneasily from one foot to the other.

My gaze was locked onto the man bound before me, and I could feel the confusion tightening my brow. I tried to make sense of the scene, my lips pressed into a thin line as if I were trying to solve an impossible puzzle in front of me. Who is this man?

Bahagya kong pinaharap ang katawang nasa ibaba ko papunta sa direksyon ko, para makita ang mukha nang lalaking ito.

"What the..." Mahinang napasinghap ako sa kung ano ang nakita ko.

The dim light cast shadows across my face, making my troubled expression even more pronounced as I struggled to grasp the reality of what was happening.

My eyes twitched in confusion, as I saw how bruised he was.

Bugbog ang mukha nito, malayo sa dating napaka gandang katawan niya. Nakapikit rin ito, na kita ang resulta ng malalakas na hampas sa katawan niya dahilan para mangitim ito ng ganito.

My heart raced and my breath hitched as I stared in shock, unable to tear my eyes away from the scene before me.

It was...it was Daddy, his once strong frame now battered and broken, covered in deep, angry bruises and open, bleeding wounds. His face was a mask of pain, with blood matted in his hair and his eyes barely open, filled with a mix of anguish and recognition.

The sight of him, so severely tortured and reduced to a shell of the man I once knew, left me paralyzed with a deep, aching terror and helplessness.

"Anong...paanong..." Puno ng pagtataka ang mata ko dahil sa nakikita ko.