Upadła gwiazda | Hazbin Hotel

61

Szybko wręcz biegiem, zeszłam na dół do salonu. Przy tym omal nie zabiłam się na schodach. Byłam bardzo spóźniona na dzień zapoznania, przez wykańczającą noc.
Jakieś zbiry postanowiły zaatakować jeden z ważnych dla mnie inwestycyjnie lokali. Z właścicielem  tego przybytku miałam umowę. On zarabiał dużo, ale go okradali i niszczyli wszystko po drodze. Miałam powstrzymywać kradzieże i zniszczenia, a on miał mi za to regularnie płacić.
To było dla mnie korzystne, bo te sumy nie były małe, a bandziory łatwe do pokonania, bo przeważnie uciekali na sam mój widok. 
Dzisiejszej nocy musiałam się z nimi zmierzyć, nim doszczędnie zrujnowaliby jedno z miejsc przynoszące mi zyski. Udało mi się ich odgonić na dobre, ale zajęło mi to sporo czasu. Choć mam pewność, że nie wrócą przez bardzo długi czas i mam to na jakiś czas z głowy.
W salonie nie było nikogo poza Charlie, która siedziała na kanapie.
-Hej Charlie, wybacz mi moje spóźnienie, ale miałam ciężką noc- powiedziałam radośnie.
Podeszłam bliżej, blondynka była przygnębiona.
-Hej Ario, co robiłaś w nocy?- zapytała smutno.
-Mniejsza z tym, co robiłam. Powiedz mi, co się stało?- powiedziałam.
Przejęłam się jej stanem, bo z energicznej i radosnej dziewczyny stała się smutna.
-Zawaliłam sprawę z Angelem. Chciałam załatwić mu wolne, a sprawiłam mu tylko problemy- powiedziała smutno.
Ona poszła do pracy Angela!
Przecież Valentino jest niebezpieczny.
-Powiedź, że nie rozmawiałaś z Valentino- poprosiłam o potwierdzenie.
Obawiałam się, że jej odpowiedź będzie twierdząca.
-Rozmawiałam, przeze mnie Angel oberwał. W dodatku jego szef polizał mnie w rękę, to było ohydne. To wszystko moja wina- powiedziała, a w jej oczach zebrały się łzy.
Usiadłam obok księżniczki i ją objęłam w pocieszającym geście. Oddała uścisk.
-Oh Charlie, to nie była twoja. Nie mogłaś wiedzieć jak to się skończy, chciałaś dobrze i to się liczy- rzekłam szczerze.
Ja też kiedyś chciałam dobrze i nie wiedziałam jak skończę.
Do hotelu wszedł Dust, był zmęczony. Od razu udał się do baru Husk'a.
-Nie martw się, wszystko będzie dobrze- powiedziałam, chwytając blondynkę za ramiona.
Niespodziewanie Angel zaczął krzyczeć na Husk'a i ruszył ku wyjściu. Wtedy za rogu wyszła Vaggie, którą pajęczak popchnął, bo stała mu na drodze. Wychodząc, głośno trzasnął drzwiami.
Wstałam razem z Charlie i podeszłyśmy do Vaggie i Husk'a.
-Co mu zrobiłeś?- zapytała białowłosa barmana.
-Drinka- odpowiedział, wzruszając ramionami.
Chyba koci demon powiedział mu coś, co go jeszcze bardziej rozzłościło i stąd ta reakcja.
-Oh nie, chyba się naprawdę wkurzył- powiedziała przejęta Charlie.
Położyłam jej rękę na ramieniu, w geście wsparcia.
-Nic mu nie będzie- powiedział obojętnie Husk.
-Nie wiem, nawaliłam dzisiaj w studiu, a on nie był najmilszy- wyjaśniła blondynka, pozostałej dwójce.
Vaggie objęła Charlie.
-Ktoś powinien za nim pójść- zasugerowała była egzorcystka. 
Ta sugestia była skierowana do grzesznika za barem, ale on nie zamierzał się ruszyć.
-Ten Ktoś to Husk- dodałam.
-Chyba kurwa żartujecie, same idźcie jak się martwicie!- krzyknął zirytowany.
Ja i Vaggie spojrzałyśmy na niego twardo.
-To przez ciebie wybiegł, wkurzyłeś go, to po niego idź- powiedziała Vaggie, uderzając palcem w blat.
-Nie zmuszaj go do powrotu, upewnij się, że jest bezpieczny. Przegięłam, tylko pogorszyłam sprawę. Wróci jak będzie gotowy. Nie chce, żeby coś mu się stało - powiedziała smutno moja kuzynka.
Patrzyłam na nią i jej współczułam.
Jej słowa go chyba ruszyły, bo westchnął i wstał.
-A teraz idę napisać stos listów z przeprosinami i plan lekcji o wyznaczaniu granic- powiedziała, już bardziej entuzjastycznie Charlie.
Husk wyszedł z hotelu, a Charlie udała się zapewne robić rzeczy, o których mówiła chwilę wcześniej. Zostałam sama z Vaggie.
-Napijemy się herbaty?- zapytałam, przerywając ciszę.
-Jasne- powiedziała uprzejmie.
Wspominałam, że kochałam herbatę? Moim zdaniem herbata to najlepsze co stworzono w Chinach.
-Ale potem zajrzymy do Charlie- dodała.