வா.. வா... என் அன்பே...

வா.. வா.. என் அன்பே - 137

❤️ பகுதி - 137  ❤️

தாரா , தன் படிப்பு, படிக்கும் கல்லூரி என்று அவளை   பற்றிய விபரங்களை கூறிக் கொண்டே  வர , யாரு என்றே தெரியாத ஒருவனிடம் அனைத்து சொல்லுகிறாளே என்று அவனுள் பெருங்கோபம் கிளர்ந்து எழுந்ததாய் ‌.

அந்த ஆத்திரத்தில் வெகுண்டு இருந்தவனின் முன்பாக அவள் நிற்க , ரிச்சர்ட் யோசிக்காமல் கரத்தை வீசி அவளது கன்னத்தையும் பதம் பார்த்துடன் அல்லாமல்.. "எவனோட வண்டில ஏறினாலும் இப்படிதான் எல்லா விபரத்தையும் சொல்லி.. வாடா வந்து என்னை கடத்தீட்டு போங்கடான்னு சொல்லுவியா நீ..", என்றும் ஆத்திரத்தில் வெடித்து முறைக்க ,

அவளுடைய விழிகளோ வியப்பில்  விரித்ததாய் . கடந்த சில நிமிடங்களாக , அவனாக இருப்பானோ என்று குழம்பித் தவித்தவாறு இருந்தவளுக்கு அவன் காட்டிய சீற்றமும் , பேச்சும் இவனே ரிச்சர்ட் என்று தெளிவாய் அடையாளம் காட்டியதில்.. தாராவிற்கு நிற்கும் இடமும் , உண்டான சூழல்  அனைத்தும் மறந்து போக , அவனின் தோற்றத்தை மட்டுமே தனக்குள்ளாக நிறைத்துக் கொண்டு இருந்தாள் .

புருவம் வரை சுருள் சுருளாய் விழுந்த முடிகளும் , திருத்தமாக இருந்த புருவத்தின் கீழ் கூர்மையான விழிகள் அக்னிப்பழம் போல் சிவந்து துளைக்க , கரடுமுரடாய் வளர்ந்து இருந்த தாடியும் மீசையும் , அவன் முரடன் என்று அடையாளப்படுத்த.. ஹேண்டிலை முறுக்கிய கைகளில் முறுக்கேறிய நரம்புகள் , ஒல்லியான தேகம் என்று அணுவணுவாய் கண்களால் படம் பிடித்தவளுக்கு , அவன் கோபத்தில் கத்திய எந்த வார்த்தைகளும் காதில் கேட்காமல் இருக்க ,

அதிகமாய் ஆட்டோ கிடைக்கும் ரோட்டில் நிறுத்தி அவளை இறக்கிவிட்டதால் , அவளை கடந்து செல்ல முயன்றவனை அங்கு இருந்த பேட்ரோல் காவல் அதிகாரியின் குரல்  மைக்கில் ஒலித்து  தடுத்து நிறுத்தியது ,

" ஏய் சிகப்பு சட்டை.. அங்க என்ன அந்த பொண்ணு  கூட பிரச்சனை . ரெண்டு பேரும் ஓரமா நில்லுங்க..", என்று அறிவித்து இருவரின் கவனத்தை ஈர்க்கவும் செய்து இருந்தார்  .