လယ်သမားရဲ့ဇနီးမှာ မှော်အတတ်ပညာတွေရှိတယ်!

Chapter - 45 [ အိမ်မှနှင်ထုတ်ခြင်း]

Chapter - 45 [ အိမ်မှနှင်ထုတ်ခြင်း]

#unicode

ချူကျင်းဇီသည် သူမမိသားစုက ရွာဝင်ပေါက်မှာရပ်နေကြတာကိုတွေ့လိုက်သောအခါ အမြန်ပြေးလျှောက်လာခဲ့သည်။

ခေတ်သစ်မှာတုန်းက သူမသည် အထီးကျန်သမားတစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။ နှစ်ပေါင်းရာချီနေလာခဲ့ပြီးနောက် သူမအနားကလူတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သေဆုံးသွားခဲ့ကြလေတယ်။ သူမမှာ နောက်လိုက်အနည်းငယ်သာကျန်ရှိပါတော့သည်။ 

ထိုနောက်လိုက်များဟာ ကျင်းကြံခြင်းနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေကြပြီး သူမကလည်း ကျင့်ကြံရင်းအလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။ သူမနှင့် သူတို့ရဲ့တွေ့ဆုံချိန်ဆိုသည်မှာ ရှားပါးလှပြီး နှစ်အတော်ကြာအောင် အထီးကျန်နေခဲ့ရသည်။

ယခုတော့ သူမပြန်အလာကို စောင့်နေကြသောသူများကိုတွေ့လိုက်ရသောအခါ အံ့အားသင့်သွားပြီး နွေးထွေးသွားခဲ့သည်။ "အဘိုး..အဘွား..အဖေ..အမေ..အကိုတို့...အမတို့..."

"ကျင်းဇီ!"

"ပဥ္စမညီမလေး!"

"ပဥ္စမအစ်မ!"

သူမဘေးကင်းသည်ကိုတွေ့မှသာ လူတိုင်းက စိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့သည်။

လီချင်းယူ(အမျိုးသမီးလီ)သည် သူမရဲ့မျက်ရည်များကိုသုတ်လိုက်ပြီး ကျင်းဇီကိုဆွဲကာဂရုတစိုက်စစ်ဆေးလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ သူမကစိုးရိမ်မှုများနှင့်မေးလိုက်သည်။ "အကျဉ်းထောင်အစောင့်တွေက သမီးကိုရိုက်သေးလား"

ချူကျင်းဇီ၏ကြည်လင်နေသော မျက်လုံးများသည် အပြုံးများဖြင့်ပြည့်နှက်သွားသည်။ တောက်ပနေသော လရောင်အောက်တွင် သူတို့က ကြယ်လေးများနှင့်ပင်တူနေသည်။ "မဟုတ်ဘူး...မဟုတ်ဘူး....ကံကောင်းလို့ အစ်ကိုကျင်းဟုန်က အချိန်မှီရောက်လာတယ်လေ မဟုတ်ရင် သမီးမနက်ဖြန်အထိတောင် ပြန်လာနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး"

ထိုစကားလုံးများက ချူမိသားစုကို သတိပြန်ရသွားစေကာ ထန်ကျင်းဟုန်ကို အမြန်ကျေးဇူးတင်လိုက်ကြသည်။

"နောက်ကျနေပြီ အားလုံးပဲ အိမ်ပြန်ကြရအောင်"ထန်ကျင်ဟုန်က တည်ငြိမ်စွာပြန်ပြောလိုက်သည်။