manipulative

chapter 46: Tea Party

Elina, Tom, annem ve ben; Banbury'deki eski dairemizde oturmuş çay içerek Elina'nın yaptığı kek, börek ve diğer aperatiflerden yiyorduk.

Buraya nasıl mı geldik?

Kısa yanıt; her şey ters gitti ve olaylar istemediğim şekilde ilerledi.
Uzun yanıt; Tom ve ben dün, bir haftalık tatilin ardından Londra'ya döndük, çünkü resmi olarak haftalardır telefonunu açmadığım annem, bana 2 gün sonra buraya geleceğini bildiren bilet fotoğrafını gönderdi.

Apar topar Maui tatilimizi sonlandırmak yetmezmiş gibi, bir de her şeyi nasıl "kabul edilebilir" göstereceğimizin planını yapmalıydık. Annem Marge ile yaşadığımı düşünüyordu ama Marge ölmüştü, Tom'la aynı evde yaşadığımı öğrenirse ise çıldırırdı, bu seçeneklere dahil bile değildi.

En iyi - diğerlerinden daha az berbat - olan plan, bizim yine Elina ile beraber yaşadığımızı düşünmesiydi. Elina'yla yaşadığımız önemsiz bir anlaşmazlık yüzünden Marge'a taşınmıştım fakat artık işleri düzeltmiştik ve eve geri dönmüştüm.
Telefonlarını açmamamın nedeni, yaşananlardan sonra Tom'a dönmüş olmamın onu sinirlendireceğini biliyor olmamdı, ki annem cinayet mevzularını bilmiyordu bile. Kıskançlık nedeniyle ondan ayrıldığımı düşünüyordu, buna rağmen ondan nefret ediyordu ve güvenilmez bir adam olduğunu düşünüyordu. Ben de artık ilişkimi ondan gizlemeyi bırakarak düzgün bir özür dileyecektim.

"Medyada fotoğraflarınız çıktığında gözlerime inanamadım." annem çay bardağını masaya koyarken başını onaylamayan bir şekilde iki yana sallıyordu.
"Benim aramalarıma cevap vermiyor, ama basına fotoğraf veriyor? Bu benim kızım olamaz, diye düşündüm. Benim yetiştirdiğim Lea olamaz."

"Bayan Esmeralda, lütfen durumu açıklamama izin verin," Tom beni koruma oturduğu yerde öne doğru eğilerek lâfa girdi.
"O gün özellikle basınla karşılaşmak gibi bir amacımız yoktu, sadece sıradan bir akşam yemeğine çıkmıştık. Lea'nın da benim de isteğimiz fotoğraflarımızın çekilmesi değildi."

"Buna rağmen o fotoğraflar yayıldı," dedi annem, Tom'a bakışları hiç de iç açıcı değildi.
"Kaç tane akraba aradı biliyor musun Lea? Dayın görmüştü, büyük halanın oğulları aradı, ne diyeceğimi şaşırdım."

"Haklısın anne, çok üzgünüm." başımı eğerek özür diledim, zaten iki cümlemden biri bu oluyordu. Tom uzandı ve suçlu bir şekilde kucağımda birleştirdiğim ellerimi kavrayarak, uzun parmaklarıyla beni rahatlatmak istercesine okşamaya başladı.
Açık mavi gömleği ve dimdik oturuşu ile her zamanki gibi düzgün görünüyordu, ancak bu annemi etkilemek için yeterli değildi.

"Peki Elina'yla neden küsmüştünüz? Çocuk şeyleri yüzünden yabancı bir şehirde nasıl birbirinizi bırakabildiniz?" başka bir konuya atladı sert bir sesle.

"Çocuk şeyleri değildi," istemsizce atıldım, Elina gerginlikle öksürdü.

"Şey, ben Lea'nın kalbini kırmıştım," suçlu bir ifadeyle mırıldandı, ardından bana döndü. "Ama sonra çok pişman oldum, o kadar pişman oldum ki..."

Başımı çevirdim ve öfkeli yüz ifademi saklamaya çalıştım.

Şimdi eski bluzlarımdan birini giyiyordum, saçlarım yapılı ve tırnaklarım ojeli değildi, yüzümde de eskisi gibi, profesyonel olmayan bir makyaj vardı. Annemin farklı göründüğümü düşünmemesi için her şeyin eskisi gibi olmasına uğraşmıştık. Ancak ne var ki, yüz ifadelerimi normal tutmam fazlasıyla zordu.

"Bayan Esmeralda," dedi Tom, yine. "Lea ile ayrılıp barışmamızın, basında fotoğraflarımızın yayılmasının sizin gözünüzdeki imajımı güvensizleştirdiğinin... Artık ilişkimizi desteklemediğinizin farkındayım, ve bunun için gerçekten üzgünüm," sesi oldukça yumuşaktı, fakat alt tonlarında gizlenmiş soğuk bir tını vardı.