manipulative

chapter 2: my name is Tom

26.06.2022 (Pazar)

Lea, bir labirentte koşuyordu.

Her yol birbinin aynısıydı, ne zaman çıkışa ulaştığını sansa kendisini yine bir öncekine benzeyen, karanlık bir koridorda buluyordu.

Adımları gittikçe hızlanıyordu, daha önce hiç bu kadar hızlı koştuğunu hatırlamıyordu. Nefesleri her an düşüp bayılabilecek kadar hızlıydı ama asla durmuyordu. Burnuna garip bir koku geliyordu, bir tür alkol kokusu... Bu tuhaf koku puslu hava ile bütünleşiyor ve genç kızın çevresini labirentin duvarlarıyla birlikte sarmalıyordu.

Hızı iyice arttığı sırada, yerdeki bir şeye takılıp düştü. Sert zeminle buluştuğunda gözlerini açtı, yatağındaydı.

Bu sadece bir rüyaydı. Doğrulurken birkaç derin nefes aldı, hala labirentte olmadığını anlamaya çalıştı.
Banyodan çıkıp salona girdiğinde parmak uçlarıyla saç diplerine masaj yapıyordu.

"Günaydın," dedi uyuşuk bir sesle. "Çok garip bir rüya gördüm..."

Mutfak tezgahında kahvaltı hazırlayan Elina gözlerini ona çevirdi. "Günaydınnn," gülümsedi. "Ne gördün bakalım? Evde olduğumuz tek günü uyuyarak geçireceksin sandım."

Lea güldü, başını önemli değil anlamında iki yana salladı. "Her neyse. Çok acıktım."

"Kirayı gönderdin mi?" Elina aniden sordu. Genç kız başını salladı.

"Evet, dün emlakçıya gönderdim."

"Ev sahibinin adını falan söyledi mi?"

"Hayır."

"İki aydır ev sahibimizi tanımıyoruz." Elina omletin altını kapattı. "Bu çok tuhaf."

"Evet, öyle. Ama biliyorsun Elina, burada işler böyle yürüyormuş. Emlakçı her şeyi hallediyor."

"Bir dahaki ay emlakçıya adını sormalısın." Elina omleti tabaklara böldü.
"Sadece affedersiniz, ev sahibimiz hakkında bilgi alabilir miyiz, de."

Lea onaylayan bir şey homurdandığı sırada, kapı çaldı. Kız üşengeç adımlarla gitti ve kapıyı açtı.

"Merhaba?"

Karşısında duran turuncu saçlı kız şirin bir şekilde gülümsedi. "Merhaba, ben Amy."

Lea zihninde Amy'nin kim olduğunu ve neden Pazar sabahı evlerine geldiğini sorgularken, Elina'nın sesi duyuldu.

"Hoşgeldin Amy!" kıza sarıldı ve onu Lea'nın şaşkın bakışlarının altında içeri alarak kapıyı kapattı. Amy'e salona geçmesini söyledikten sonra, sonunda Lea'ya durumu açıkladı.

"Amy restorandan arkadaşım. İşe gireli 2 hafta oldu." fısıldadı. "Çok tatlı bir kız, onu bizim eve kahvaltıya çağırdım. Senin sabahları pek arkadaş canlısı olmadığını bildiğim için söylemedim." hafif suçlu gözlerle ona baktı.
"Kızmadın değil mi?"

"Imm... Hayır." Lea omuz silkti.

"Harika!" Elina hızlı adımlarla Amy'nin peşinden salona girdi.

***

"Sonra görüşürüz tatlım!"

"Siz de bana gelin mutlaka, kızlar gecesi yapmalıyız!" dedi Amy dairenin kapısından çıkarken.

"Görüşürüz!"

Kapıyı kapattığında Lea uzun bir nefes verdi. Bu kızla ilgili düşünceleri iki yerde toplanmıştı; birincisi, gerçekten çok sıcakkanlıydı; ikincisi, biraz fazla sıcakkanlıydı.
Elina'ya ve kendisine karşı fazla iyi ve arkadaş canlısı davranıyordu, bu elbette ki iyi bir şeydi ama Lea'ya biraz abartılı gelmişti.
Ya da belki de haftadaki tek tatil gününde bir misafir gelmesinden hoşlanmamıştı.