manipulative

chapter 20: I'd 𝒌𝒊𝒍𝒍 for you, my love

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn

* +15 oy sınırı *

"Anne, bunu nasıl söylersin? Ondan böyle bir şeyi saklayamam..."

"Bir halt yemişsin zaten, ona anlatıp da ne elde etmeyi planlıyorsun? Ağzını açmayacaksın."

"Ama ona dürüst olmam gerek-"

"Hayır, saçmalama! Zaten sarhoşmuşsun, daha fazla bu olayı büyütme. Onun bilmesi hiçbir şeyi düzeltmeyecek, buna hiç gerek yok."

Kaşlarım istemsizce çatılmıştı, annem resmen Tom'dan bunu saklamam gerektiğini söylüyordu. Ama ona dürüst olmazsam kendimi onun yanında nasıl rahat hissedebilirdim? Aklımın ve kalbimin bir köşesinde bununla ilgili daima bir suçluluk duymaz mıydım?

Telefonu kapattığımda kampüsten içeri girmiştim, adımlarım gittikçe isteksizleşmişti.
Neyse ki bu akşam Jade'de kalacaktım, önceden sözleşmiştik. En azından düşünmek için biraz daha vaktim olacaktı.

Annemin bana karşı sert olacağını biliyordum, ama bana yapmamı söyleyeceği şeyin daha iyi hissettireceğini umuyordum. Çünkü her zaman böyle olurdu, o ben yardım istediğim zaman, bana kızarak da olsa yapılması gerekeni söylerdi, ve ben de yapardım.
Ama şimdi? Onun dediği şeyi yaparak Tom'dan saklamak... Bana doğru gelmiyordu.

Derse neredeyse hiç konsantre olamamıştım, blok ders sonlandığında hala aynı düşünceler zihnimde dolanıyordu.

"İyi misin tatlım?" Jade omuzumu tuttuğunda ona gülümsemeye çalıştım.

"İyiyim," mırıldandım, çantalarımızı alıp birlikte fakülteden çıktığımızda, hava sanki normalde olduğundan daha soğuktu.

"Gidip bir şeyler yemek ister misin? Veya kahve içebiliriz?"

"Imm..." bunun iyi bir fikir olup olmadığını düşünüyordum ki, montumun kapüşonlusu görmediğim bir el tarafından kapatıldı. Dalgınlıkla sıçradım, Matthew'in sırıtan yüzü ile karşılaştım.

"Korkuttum mu?" dedi gülerek. Tedirgin bir gülümsemeyle gözlüklerinin ardındaki gözlerine baktım, rahatsız edici bir ışıkla parıldıyorlardı.

"Selam, seni görmeyi beklemiyordum."

"Gerçekten, nereden çıktın? Sanki aniden burada belirdin." Jade güldü. Matthew yanımızda yürümeye başlarken, sırıtışını bozmadan omuz silkti.

"Hiç görüşemedik Lea," dedi bana bakarak. "Ben de sonunda yanında belirdim işte."

Görüşmemize gerek var mıydı ki?
Sadece arkadaşım olamayacak kadar benden büyüktü, ayrıca evliydi de. Bana gösterdiği bu ilginin gereksiz olduğunu düşünüyordum.

"Biz de tam Jade ile bir yere gidecektik," Jade'in koluna girdim.
"Başka bir zaman görüşürüz artık."

"Ah-"

Başka bir şey söylemesine fırsat vermeden, koluna girdiğim Jade'i de çekiştirerek oradan uzaklaştım.
Tek bildiğim şu an "yine" onun arabasına binmek istemediğimdi, ve başka bir bölüm okunasına rağmen, kendi fakültesinde hiçkimse kalmamış gibi sürekli bir bahane ile benimle konuşmaya çalışmasından bıkmıştım.

"Siz eski arkadaş falan mısınız?" Jade'in sorusuyla başımı hızla iki yana salladım.

"Hayır! Birkaç haftadır tanıştık, nereden eski arkadaşım olacak ki?"