လေယာဉ်ထွက်ပေါက်မှ ခရီးဆောင်အိတ်ကိုင်ကာ ထွက်လာသောကြယ်စင်.....
ဘောင်းဘီအမဲရောင်အရှည်ကို၀တ်ဆင်ထားကာ အကျီအဖြူရောင်အပါးကို၀တ်ဆင်ထားပြီး အပေါ်မှကုတ်အကျီအမဲရောင်ကိုထပ်၀တ်ထားကာ နေကာမျက်မှန်နှင့် လှချင်တိုင်း လှနေသောကြယ်စင်.....
ကားဂိတ်တွင်အသင့်စောင့်ကြိုနေသော ဦးမင်းသူ....
ဆယ်နှစ်ဆိုသည့်အချိန်ကြာမြင့်မှုကြောင့် ဆံဖြူကာ ခါးကိုင်းလာခဲ့သည်။
ကြယ်စင်သည် ဦးမင်းသူကိုမြင်မြင်ချင်း၀မ်းသာအားရပြုံးပြလိုက်သည်။
သို့သော် ဦးမင်းသူအနားတွင် mask တပ်ကာရပ်နေသည့် ခင်ခင်လေး....
ကြယ်စင့်အပြုံးတို့ရုတ်တတ်ရပ်ပျောက်ကွယ်သွားကာ မြန်ဆန်လာသောခြေလှမ်းများ....
ဒေါ်ခင်ခင်လေးဆီသို့ဦးတည်သွားကာ
အပေါ်သို့အားပါပါမြောက်တတ်သွားသောလက်....
" ဖြန်း!!!"
ကြယ်စင်၏ လက်ချက်ကြောင့် maskပါကျွတ်ထွက်သွားသည့် ခင်ခင်လေး....
ဦးမင်းသူလည်း အလန့်တကြားဖြင့် ကြယ်စင့်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး....
" သမီး... မလုပ်နဲ့... စိတ်ထိန်းပါသမီးရယ်..."
"ဒီအဘွားကြီး... ဒီအဘွားကြီးကိုသတ်ပစ်မယ်...ဒီအဘွားကြီးကြောင့် သမီးနှစ်ရှည်ကြိုးစားပြီးတည်ထောင်ထားတဲ့ကုမဏီ...သမီးကုမဏီကိုဆုံးရူံးရတာ..."
ခင်ခင်လေးသည် ကြယ်စင့်အား မျက်နှာချိုသွေးလိုက်ပြီး...
" သမီး... သမီးလေးကြယ်စင်... အန်တီအမှားကိုအန်တီသိပါတယ်ကွယ်....နောက်လည်းမလုပ်ရဲတော့ပါဘူးကွယ်....ဒီတစ်ခါတော့အန်တီ့ကိုခွင့်လွတ်ပေးပါ...ပြီးတော့အန်တီ့အကြွေးလေးတွေကိုဆပ်ပေးပါနော်...."
" ထွီ!!!"
ခင်ခင်လေးအနား တံတွေးထွေးလိုက်သော ကြယ်စင်...
" ရှင့်အကြွေးတွေကိုကျွန်မကဘာကိစ္စဆပ်ပေးရမှာလဲ...ကိုယ့်ဘာသာဆပ်...ကျွန်မအခုလာတာ ကျွန်မအမေအိမ်မဆုံးစေဖို့လာတားတာ...ရှင့်အတွက်တစ်ခုမှမပါဘူး..."
YOU ARE READING
မုန်းသည်...သို့သော်...❤️🔥
Romance" နင့်ဆီမှာငါကျန်နေတဲ့ အပြစ်တွေ ၀ဋ်ကြွေးတွေအကုန်ကျေပြီလို့မှတ်လိုက်တော့....ငါ့ခန္ဓာကိုယ်...ငါ့ဘ၀အကုန်လုံးငါနင့်ကိုပေးဆပ်ခဲ့ပြီးပြီး...ငါတို့နောက်ထပ်တွေစရာဘာအကြောင်းမှမရှိတော့ဘူး..."
