ဒဏ်ရာ....အချို့ဒဏ်ရာတွေကအချိန်ကြာလာရင်ပျောက်သွားခဲ့ပေမဲ့ အနာကျက်သွားရင် အမာရွတ်တော့ကျန်စမြဲပဲလေ.....
ဒါပေမဲ့ဧကရီ့ရင်ထဲကနာကျည်းမှုအမာရွတ်ကတော့ ဘယ်ဆေးမှမကုနိုင်လောက်အောင် အနာရင်းနေခဲ့ပြီ....
" ဆယ်နှစ်ခန့်ကြာသော်..."
" ဟိတ်မြန်မြန်လုပ်ကောင်မရေ...သူဌေးမလာတော့မယ်...သူဘယ်လောက်အပေါက်ဆိုးလည်းနင်သိရဲ့သားနဲ့...."
" အေးပါနေပါဦးဟ...ငါစားနေတာကုန်တော့မယ်..."
" ဟိတ်ဟိုကောင်မလေးတွေအခုထိအလုပ်ခွင်ထဲမှာ မုန့်ခိုးစားနေတုန်းပဲလား...သူဌေးမကားရောက်လာပြီနော်..."
" ဟင်...တကယ်လားဒုက္ခပဲ.."
" သွတ်သွတ်...စကားပါးစပ်ထဲကိုသွတ်...မုန့်ခိုးစားတာမိသွားရင်ငါတို့အပြစ်ပေးခံရလိမ့်မယ်..."
" အေးပါဟ..."
" ဒေါက်!! ဒေါက်!!
ထိုအချိန်နားထဲကြားလိုက်ရသည်က သူတို့နောက်ဘက်မှစူးရှသောဒေါက်ဖိနပ်သံ....
ကြောက်ကြောက်နှင့်နှစ်ယောက်သားနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
အမဲရောင်ဘောင်းဘီအရှည်ကို၀တ်ဆင်ထားပြီး အတွင်းအကျီအဖြူရောင်အပါးလေးကို၀တ်ဆင်ထားကာ အပေါ်မှာကုတ်အကျီအနီလေးကို အပေါ်မှထပ်၀တ်ထားပြီး သေးသွယ်သောခန္ဓာကိုယ်လေးနှင့်လိုက်လှလွန်းလှသည့် ကြယ်စင်သော်....
မုန့်ခိုးစားသူနှစ်ယောက်အား မျက်နှာထားတည်တည်ဖြင့်ကြည့်လိုက်ပြီး..
" ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့...."
" ဟုတ်... ဟုတ်မမလေး..."
ကြယ်စင်သော်သည် ထိုနှစ်ယောက်ကို
ရုံးခန်းထဲသို့ခေါ်လိုက်လေသည်။
" နင်တို့ကိုငါဘာပြောထားလဲ..."
" ဟို... ဟို အလုပ်ချိန်မှာအစားအသောက်မစားရဘူးလို့ပြောထားပါတယ်မမလေး..."
" အဲ့တာဆိုသိရဲ့သားနဲ့တမင်တကာ စားတာပေါ့..."
" မ... မဟုတ်ပါဘူးမမလေး... ဟို.. ဟိုဗိုက်မတရားစာလို့စားမိတာပါ..."
YOU ARE READING
မုန်းသည်...သို့သော်...❤️🔥
Romance" နင့်ဆီမှာငါကျန်နေတဲ့ အပြစ်တွေ ၀ဋ်ကြွေးတွေအကုန်ကျေပြီလို့မှတ်လိုက်တော့....ငါ့ခန္ဓာကိုယ်...ငါ့ဘ၀အကုန်လုံးငါနင့်ကိုပေးဆပ်ခဲ့ပြီးပြီး...ငါတို့နောက်ထပ်တွေစရာဘာအကြောင်းမှမရှိတော့ဘူး..."
