ស្រោមមុខតារា✧(Ended 🔚)

ស្រោមមុខតារា✧

ភាគ២៩:មិនយល់ពីគ្នា

ខ្យល់បក់រំភើយនាំយកនូវស្លឹកឈើជ្រុះងាប់ដែរធ្លាក់ពង្រាយលើដីឲ្យបើងផើតផាយនាំយកស្លឹកទាំងនោះចាកឆ្ងាយពីគល់វា។ សម្រឹមជើងដើរទៅមុខជាន់លើស្លឹកដែរងាប់លើដីនោះ គ្រោតគ្រាត បន្លឺជាសម្លេងរណ្ដំអារម្មណ៍បន្ថែមទៀត។

អ្នកកម្លោះជុងហ្គុកដើរគយគន់ទេសភាពភូមិគ្រឹះត្រគោលគីម តែម្នាក់ឯងជីមីនរវល់និយាយទូរស័ព្ទជាមួយ Bada នាយមិនចង់រំខានក៏ដើរមកលេងតាមសួនតែម្ដង់ទៅ។ ដំណើរបោះទៅមុខសុខៗ នរណាម្នាក់ហក់មកអោបករនាយមួយទំហឹងបិះផ្ងារក្រោយទាំងអស់គ្នាចេះសំណាងនាយទប់លំនឹងទាន់...

"ជីមីន??"នាយពោលហៅឈ្មោះរាងតូចតិចៗដែលកំពុងតែញញឹមមកកាន់ខ្លួន

"មកសង្ងំនៅត្រង់នេះទេ ខ្ញុំខំតែដើររក"រាងតូចនៅអោបករជុងហ្គុកជាប់ ឲ្យអ្នកកម្លោះអៀវខ្លួនតែម្ដង់

"មិនចង់រំខានអូននិយាយទូរស័ព្ទ បងក៏ដើរលេងខាងក្រៅទៅ"សម្ដីនិយាយដៃប្រឹងអោបអ្នកខាងក្រោយកុំឲ្យធ្លាក់ ជើងវិញនៅដើរទៅមុខដដែល។

"អឹម...ត្រូវហើយជុងហ្គុក Badaត្រលប់ពីដំណើរកំសាន្តពីរថ្ងៃក្រោយនេះឯង"លឺបែបនេះរាងក្រាស់ក៏ជ្រួតចិញ្ចើមបែបឆ្ងល់។

"ក្រែងគាត់ទៅដើរលេងមួយខែហើយប្រញាប់មកវិញម្លេះ??"

"មកធ្វើ Manager ខ្ញុំវិញនោះអី!!"ជុងហ្គុកលឺដូច្នេះទំលាក់កាយល្អិតចុះ មុននិងបែបខ្លួនមកសម្លឹងជីមីនទាំងមិនយល់។

"អូនបានន័យថាយ៉ាងម៉េច?"

"ខ្ញុំសុំឲ្យគាត់មកធ្វើ Manager ខ្ញុំវិញ ហើយរឿងទាំងនេះខ្ញុំក៏បាននិយាយជាមួយប៉ាលោករួចរាល់អស់ហើយដែរ គាត់គឺ Ok គ្រប់យ៉ាងដូច្នេះលោកមិនបាច់ហត់មកតាមខ្ញុំគ្រប់ពេលនោះទេ~"ជីមីនរាប់រៀបទាំងញញឹមដដែលគិតថាជុងហ្គុកក៏សប្បាយចិត្តដូចគ្នា ព្រោះដំបូងឡើយអ្នកកម្លោះក៏មិនចង់ធ្វើជា Manager ខ្លួនស្អីឡើយពេលនេះគេក៏ជួយជុងហ្គុកផងដែរ។

"អូនធ្វើបែបនេះព្រោះមិនចង់ក្បែរបងមែនទេ??"សំណួរនេះធ្វើឲ្យជីមីនគាំងស្រដីមិនចេញ មុខក៏លែងញញឹមប្រែជាស្រពោនមិនយល់ពីជុងហ្គុកនិយាយទៅវិញ។